Mamy adopcyjne

Wiedzialam ze Jenifer jest glupia ale nie wiedzialam ze az tak;/ Ja dla odmiany znam pare ktora adoptowala rodzenstwo i kochaja ich bezgraniczna miloscia! Dawno nie widzilam tak szczesliwej i spelnionej rodziny, samam moge miec dzieci ale chciala bym w przyszlosci rowniez adoptpwac . Znam osobe ktora zostala adoptowana przez osobe pokroju Jenifer ktorej maz bardzo chcial miec dziecko ona nie mogla zajsc w ciaze zdecydowala sie na adopcje tylko ze wzgeldu na niego. On zginal w wypadku a ona zostala z corka i niezle dala jej popalic. Ta dziewczyna jest teraz osoba dorosla i kocha swoja adopcyjna matke mimo wszystko. Odnalazla tez swoja matke biologiczna i nie ma jej tego za zle gdyz kobieta miala osmioro dzieci i nie byla w stanie jej wychowac.

Nie znałam, byłam w domu adopcyjnym prawie od urodzenia

:-0 :D :( :)

Salinas - to ciekawe. A kochasz swoich biologicznych rodziców? Masz kłopoty w ogóle z bliskimi relacjami z ludźmi?

Polecam książkę mamy adopcyjnej p. Katarzyny Kotowskiej "Wieża z klocków". Dla rodziców. A dla dzieci "Jeż".

Sama jestem mamą adopcyjną chłopca , który w tej chwili ma 7 lat . Synek w chwili adopcji miał 9 miesięcy . Jest najukochańszym chłopcem i gdybym mogła cofnąć czas zrobiłabym to samo .

Raczej nie mam problemów z relacjami. Tak myślę. Kocham swoich rodziców pomimo tego jacy są. Czuję, że zrobiłabym dla nich wiele a oni dla mnie. Czuję to czego nie czułam do ludzi, którzy mnie wychowywali. Tam było inaczej chociaż nie mogę powiedzieć, że byli jacyś źli dla mnie. Starali się itd. Mieszkam już 2 lata z rodzicami :) Mam jeszcze 4 rodzeństwa młodszego :)

Salinas - to zadziwiające, że potrafiłaś przebaczyć swoim biologicznym rodzicom, że Cię zostawili, a nie udało CI się pokochać faktycznych rodziców, mimo że Cię wychowali i przeprowadzili przez dzieciństwo i dojrzewanie..... Nie bardzo umiem to zrozumieć....

Oni mieli odebrane dzieci. Nie mieli wyboru :) A gdyby mnie zostawili ....... hmm ....... Nie zastanawiałam się nad tym, ale też bym chciała na pewno utrzymywać kontakt tylko może bym nie mieszkała.

Trochę mi to przypomina relacje z moją teściową. Niby taka druga mama, przyszywana. Jest dobra, miła, troskliwa, oczywiscie ma swoje za uszami (kto nie ma? :) ), ale nie potrafię jej pokochać czy obdarzyc takim zaufaniem czy ciepłem jak moją mamę czy tatę.... Choć nie wiem czy to dobre porównanie...

skąd w polakach takie ograniczone poglądy... to społeczenstwo schodzi na psy.. wy jesteście naj, a już na około sami albo głupi, albo biedaki, albo wieśniaki itd... autorko życzę ci dużo szczęscia i miłości w życiu, a tych ograniczonych komentarzy nie warto nawet czytać!

Salias - a co czujesz do swoich adopcyjnych rodziców? Utrzymujecie kontakt? Ile lat Cię wychowywali? Kochają CIę?

Chyba właśnie tak jest. Dobra, kochana, troskliwa itd, ale to nie będzie nigdy matka. Teraz kiedy poznaje swoich rodziców widzę ile mnie z nimi łączy a szczególnie z mamą. Możemy godzinami gadać, lubimy to samo. Mama adopcyjna była całkiem inna ode mnie.

Salinas - a lepiej byłoby Ci w tej rodzinie która Cię wychowała, czy wolałabyś być w domu dziecka? I czy utrzymujesz kontakty z rodziną adopcyjną?

Jestem im wdzięczna, że mnie wychowali. Utrzymuje kontakt, odwiedzam ich raz, dwa razy w miesiącu na obiad, ale z każdym miesiącem te kontakty są coraz rzadsze. Oni mają żal, że mieszkam ze swoimi rodzicami a ja nie chce kłamać, że ich kocham bardziej od swoich rodziców. Nie wiem czy mnie kochają. Mam wrażenie, że byłam dlatego bo wszystko było dobrze, ale gdyby było coś nie tak to od razu by mnie przekreślili. To coś takiego jesteśmy z tobą jak jest fajnie ale jak jest źle to żegnaj. Nie mówili tak ani nic, ale ja tak czułam zawsze tylko wtedy jeszcze nie wiedziałam dlaczego tak jest.

Nie znam domu dziecka więc ciężko mi porównać co byłoby lepsze :) ale z dwojga złego myślę, że lepsza rodzina. Chodziłam do szkoły z dziewczyną z domu dziecka i nie wchodząc w szczegóły powiem, że była inna od reszty.

Szkoda,że tak czujesz.Kocham swoje dzieci bezwarunkowo .I pewnie serce by mi pękło gdybym w przyszłości przechodziła to co Twoi rodzice

Dziękuję za szczerość Salinas... To bardzo ciekawe.

Byłaś zabrana z domu rodzinnego i adoptowana to tam dobrze nie było jeśli rodzice zostali pozbawieni praw rodzicielskich ja bym takim nie przebaczyła.Mieszkam w małej miejscowości gdzie był dom dziecka mąż był wychowawcą i widziałam odwiedzających rodziców na gazie albo z butelką wódki i dla tych dzieci nie ważne było w jakim stanie mamusia przyjedzie aby tylko była a ta często zawodziła.

Nie wiem dlaczego biologiczna matka oddała swoje dziecko.W moim domu nigdy nie mówimy o niej zle.Urodziła zdrowe dziecko oddała je do adopcji ,dała komuś szczęście a przecież mogła zrobić coś złego dziecku.

Adopcja trudny temat. Moja kolezanka doptowała dziecko, chłopiec ma 1.5 roku (został adoptowany jak miał 3 miesiące). Ma z nim sporo kłopotów, nie rozwija się prawidłowo. Inna znajoma chodzi do psychologa sama ze soba i z dzieckiem, które ma 7 lat. Ale obydwie mówią, że są szcześliwe i że to najlepsza decyzja ich w życiu :-)

Moja siostra ma adoptowaną córkę i też ma mnóstwo problemów

mysle,ze matki adopcyjne mialy bardzo silny instynkt macierzynski. Ja np instynktu jako takiego nie mialam, b dlugo nie mialam też dzieci, a zdecydowalam sie na nie tylko dlatego,e ciekawilo mnie, jak to bedzie miec kogos podobnego do moich rodzicow, diadkow, nmeza, mnie. Mimo,ze przez 10 lat po slubie nie zachodzilam w ciaze, nigdy nie myslalam o adopcji, bo nie chodzilo mi o dziecko, jako takie . Oczywiscie,ze bardzo dobre,ze sa ludzie chcacy adoptowac dzieci i zycze im wszystkigo najlepszego. Ale nie ma sie co obrazac na stwierdzenie, ze geny sa silne. Mnie zadziwia np jak bardzo moj syn jest podobny * nawet w gestach, sposbie mowienia ,nie mowiac o zainteresowaniach, zdolnosciach, do swojego dziadka, ktorego nie zdazyl poznać. Przy wychowaniu dzieci adopcyjnych trzeba byc szcegolnie czujnym i wrazliwym, zeby dobre wychowanie mialo silniejsy efekt niz czessto nieciekawe geny. Ale mysle,ze matki, ktore sie na to decyduja sa naprawde silnie zmotywowane, bardziej niz te biologiczne.Sa szczesliwe i daja rade ( w A przynajmniej walcza i sie nie poddają)

przed chwila lecial na polsacie program interwencja adoptowana corka sie wypiada he he w kolo tylko ile miala hajsu ile mieli stawow hodowlanych he he jaka to patologia od dziecka teraz placze ze ja wyrzucili z domu i pozbawili tego hajsu

placze ze ci co ja adoptowali maja dom 300 metrow a ona sie poniewiera po swiecie z mezem jakims menelem i dziecmi co sobie narobila z roznymi, dobrze ze rodzice pognali patologie :(

Może przy takiej adopcji dostaje się jakieś pieniądze ? Moja znajoma w Norwegii bardzo dużo dostaje, mają 4 dzieci na wychowaniu. No, ale w Polsce ? Hm ciekawe po co ludziom te dzieci obce

decyduje sie na adopcje, rozwaza te wszytie mozliwosci , to,ze moze bey trudno, ale tak bardzo chce miec dziecko, ze jest szczesliwa, niezaleznie od tego, jek jej ie z nim układa. Poza tym napewno jest swiadoma, obczytana w poradnictwie fachowym chocby, dziecko nie jest w kazdym razie "z wpadki" tylko wytesknione i pojawia sie w wyczekanym momencie, to daje siłe. Co nie zmiania fakty,ze dzieci adoptowane sa na ogol obciazone genetycznie i naprawde potrzebuja wlozenia o wiele wiekszego wysilu w wychowanie.

poczytajcie sobie tego bloga http://prawiejakmama.bloog.pl/ ja po nim zrezygnowalam z adopcji, chociaz nie chce generalizowac, ale ryzyko jest za duze :( moze faktycznie jak adopcja dotyczy takich niemowlakow, to jeszcze wychowaniem mozna zdzialac wiele, jezeli dzieci maja juz po kilka lat, jest duzo trudniej podziwiam mamy adopcyjne, bardzo

to całe dziedziczenie to skomplikowana sprawa Nie jest powiedziane że syn czy córka musi cokolwiek po rodzicach w genach dostać. To właśnie dlatego,często bywa tak, że rodzice to patologia a dzieci to naukowe autorytety-dosłownie zbieg okoliczności-w pewnej sekundzie rostrzyga sie jacy będziemy,jakie choroby przebędziemy itd.

w wiekszosci przypadkow cech sie dziedzczy - wystarczy mnostwo przykladow podobienstwa dziecka do rodziców, widzimy to fizyczne , ale przeciez nie tylko takie sie dziedziczy, psychiczne, intelektualne, tez