Jak sobie radzicie

Czesc dziewczyny. w skrocie o sobie :mam 30lat , synka ktory za tydzien skonczy 4 latka, meza, ktory cale dnie pracuje zas ja sama jestem bezrobotna. zaczyna nam po malu brakowac kasy i tu pojawia sie problem. Powinnam isc do pracy, jednak nie moge znalezc takiej zeby moc odbierac dziecko z przedszkola i je tam prowadzac. Maz pracuje praktycznie od 7 do 18 ale na drugim koncu miasta wiec godz dojezdza, wiec nie ma mozliwosci zeby prowadzil lub odbieral malego z przedszkola. Nie mam pomocy ze strony swojej mamy , a o tesciowej to juz moge zapomniec. tak wiec siedze cale dnie w domu sprzatam gotuje robie zakupy potem bawie sie z dzieckiem i warjuje bo przytlacza mnie brak pieniedzy, kontaktu z ludzmi... JAK SOBIE RADZICIE???

Ja wrocilam dwa miesiace do starej pracy. Corka ma dwa i pol roku i bylam z nia na wychowawczym. Chcialam wrocic na 3/4 etatu ale szef chcial mnie zwolnic wiec przeszlam na pol etatu. Corka chodzi do przedszkola wiec moja wyplata na to idzie a reszta zostaje na waciki. Szukam intensywnie pracy. Wysylam cv gdzie tylko moge ale nawet na rozmowy nie zostaje zapraszana. Mam nadzieje, ze do roku zmienie prace bo i tak zostane po tym czasie zwolniona.

jeszcze miesiac temu uparcie codziennie wysylalam CV dzwonilam na rozne ogloszenia bylam na kilku rozmowach, i wszedzie ta sama odp: oddzwonimy do pani. no i nikt nie dzwoni. dzis juz nie przegladam stron codziennie, robie to kilka razy w tyg, bo wiekszosc pracodawcow ma juz moje CV, ale tam gdzie moge wysylam jeszcze raz,mnie nawet pol etatu uratowalo by zycie bo psychicznie juz wysiadam co odczuwa i maz i syn

Masz dwie mozliwosci : * Poszukac pracy na 1/2 albo 3/4 etatu ktora pozwoli ci dziecko zaprowadzac/odbierac * Zatrudnic na kilka godzin tygodniowo osobe (moze studentke ?) ktora bedzie synka zaprowadzala/przyprowadzala synka do/z przedszkola. Ja wybralam ta druga opcje :)

Popytaj po sasiadach, znajomych ... moze jakas studentka bedzie sobie chciala pare groszy zarobic :)

szukam pracy na 1/2 etatu ale i tak jest ciezko a na jakakolwieg opiekunke nas nie stac :( przerabialismy ten temat, myslelismy nawet o sasiadce samotnej staruszce niestety stwierdzila ze za czesto ma skoki cisnienia i nie zawsze jest w stanie isc do lekarza a co dopiero do przedszkola, mowie wam wysiadam...

Mam to samo.30 lat, syn 3,5. Mieszkam na wsi. Mąż jest w domu dopiero o 19.00. Jest tylko jedno przedszkole publiczne, które co roku nam odmawia przyjęcia dziecka. Jest też prywatne ( 10 km od naszego domu) niby zabierają i przywożą dziecko pod drzwi, ale niestety o godz 16.00 syn jest już w domu. Podróż do najbliższego miasta to ponad godzina bez korków,a pracy w okolicy nie ma. Dorabiam sobie na internecie( ankiety, aukcje). Zastanawiałam się nad opiekunką, ale tylko na te godziny po przedszkolu, ale ciężko jest tu taką znaleźć. A chciałabym aby syn chodził do przedszkola, bo ma problemy z mówieniem. Zastanawiam się nad założeniem firmy- usługi bądź sklep (pewnie na razie też opcja internetowa). Jeśli chodzi o znajomych to ciężko. Szczególnie w zimie. A w lato zawsze ktoś się znajdzie do pogadania( listonoszka, panie w sklepie,"sąsiadki", inne mamy z placu zabaw) . Tylko i tak odnoszę wrażenie, że gnuśnieję i zaczynam się cofać. Niestety rola matki Polki niezbyt mi odpowiada.

Najgorzej jest ta prace znalezc. Pozniej mozna sie martwic co bedzie z dzieckiem. teraz mam "fajnie" bo pol etatu ale jak zmienie prace to bedzie to caly etat. Pewnie z wywieszonym jezykiem bede leciec do przedszkola po corke. Rozumie, ze masz dosc. ja tez wolalam wrocic do starej pracy z mizerna pensja niz meczyc meza i dziecko. Poza tym uwazam, ze przedszkole dobrze na corke dziala i swietnie sie tam czuje. Ja dzieki pracy mam do niej wiecej cierpliwosci i chetniej sie z nia bawie po powrocie do domu. Wczesniej byma zmeczona monotonia. Mimo, ze pensja idiotyczna a szef burak to lubie moja prace, lubie moj zawod.

najgorsze jest to ze czesto zaczynam lapac dolki, nie mam z kim pogadac, zostaje tylko komputer, wszyscy znajomi sa w pracy, kolezanki maja pomoc w matkach przez co pracuja maja pozniej pieniadze na wyskoki, a ja wiecznie musze siedziec w domu bo przeciez ile mozna liczyc na to ze ktos Ci te kawe zafunduje, wiec wstydze sie i odmawiam gdy mnie gdzies zapraszaja, do siebie tez nie bardzo mam jak kogos zaprosic bo nie wypada dac samej herbaty a na dodatki juz nie stac, wrrrrrrr.......

No co mozna napisac? Trzeba znalezc prace jakakolwiek. Mnie pomaga moja mama od czasu do czasu(maz pracuje wieczorami) wiec jak sie zdaza "awaria" i musze posiedziec dlzuej w pracy to ma mi kto odebrac dziecko. Nie Ty jedna masz ten problem. Mam znajome ktore szukaja pracy od dawna. Motyw dziecka oczywiscie zatajamy na rozmowie o prace bo wtedy jest sie juz skreslonym na wstepie. Dla mnie bylo wazne nie wypasc z obiegu i pracowac w swoim zawodzie. Od siedzenia w oomu bez doswiadczenia balabym sie bardziej. Dlatego niestety mysl o drugim dziecku odkladam na pozniej tak tak udupilabym sie na kolejne 3 lata. Mam 32 lata wiec drugie dziecko moge miec kolo 40.

Ja mieszkam za granica corka 1,5roku i tez nie pracuję:( Dlatego mysle o drugim dziecku i za jakies dwa lata o powrocie do kraju, tylko przeraza mnie to ze mam 27lat a w Polsce male doswiadczenie w pracy wiec co ja bede robila.... kurcze ciezkie to zycie i ciesze sie ze spedzam duzo czasu z corka ale nie chce cale zycie siedziec w domu...