Jestem w ósmym miesiącu, a szef wysyła mnie na zwolnienie...

Czuję się niepotrzebna, a w dodatku szef chce zatrudnić kogoś na moje zastępstwo...Czuję się tak, jakbym już straciła pracę, czy miałyście podobne odczucia?

Zastanów się dziewczyno-a co jak coś się stanie w pracy? Ja też długo pracowałam,ale pod koniec 7 miesiąca ginekolog powiedział czas odpocząć. A to,że szef chce kogoś zatrudnić,to normalne-ja sama przyjmowałam i szkoliłam dziewczynę,która przyszła na moje miejsce. Do pracy wróciłam jak dziecko miało rok-czyli kto przez 14 miesięcy miał wykonywać moje obowiązki? Nawet jeśli wrócisz od razu po macierzyńskiem nie biorąc urlopu wychowawczego to i tak nie będzie Cię ponad 5miesięcy! Chyba trochę Ci hormony szaleją.

Może hormony mi szaleją :) Tylko, że gdy koleżanka była w ciąży,to żona szefa i ja podzieliłyśmy się obowiązkami, więc myślałam, że teraz będzie podobnie...Nie planuję pójść na wychowawczy, ale trochę się boję, czy będę miała do czego wracać...Teraz się tyle o tym mówi dookoła. Niby jestem ważnym dla szefa pracownikiem, ale w życiu bywa różnie...

przyjac cie z powrotem oczywiscie musi ale moze cie wylac na zbity pysk od razu po przyjeciu, proste i logiczne, to mit ze posada czego na mamusie, trzebabylo bachora nie robic i uczciweie pracowac

ciesz się, ze tak długo Cię trzymał... ja całą ciążę musiałam leżeć w łóżku, a Ty poleżysz miesiąc i z głowy... i tak jak ktoś napisał - a co gdyby coś Ci się stało? szef miałby odpowiadać za to, że trzymał kobietę w zaawansowanym stadium ciąży zamiast dać jej odpocząć? nie bój się, pracy nie tracisz ;) masz troszkę odpocząć i tyle ;)

pomyslcie idioci - masz rację, Ty się lepiej nie rozmnażaj tylko haruj do usranej śmierci ;)

znam wszystko od srodka ze tak powiem i tak jest, zwolnic z powodu ciazy nie moga, musza zatrudnic ale po paru dniach, tygodniu moga zwolnic i co im panstwo zrobi? np jak znajda lepszego pracownika albo beda musieli ciac koszty. dzieci nie zamierzam miec, nie potrzebuje najpierw zbeszczescic swego ciala a potem jeszcze do konca zycia sie użerać

Może właśnie nie ma się czego bać:)