Moj ojciec może i chce dla mnie dobrze ,ale troche mi zniszczył życie

Bo od dziecka bardzo duzo ode mnie wymagał przez co wpadłam w nerwice szkolną. teraz mam 17 lat i ucze sie w liceum. oczywiście najlepszym w mieście. przed pójsciem do liceum trafiłam do szpitala bo dostalam ataku dusznosci jak się okazało przyczyna były nerwy bo ojciec mnie straszył ,ze jak nie zdam historii na 5 to pójdę do marnego technikum nawet w szpitalu mi mowił żebym sie uczyla już zaplanowal dla mnie zycie ,że mam byc prawnikiem ,a ja już wiem ,ze tego nie bede lubiła on nie chce mi na źle wiem o tym ,ale przez jego podejście miałam nerwice całe dziecinstwo i teraz dalej mi sie udziela stres przez niego :(

i jak ja mam być szczęśliwa jako prawnik robiąc cale życie co nie lubie i jeszcze z nerwicą? on nie wie czego mi potrzeba do szcześcia i sam chce sterować moim zyciem mama też troche panikuje ,ale mniej od ojca dużo

Trudna sytuacja. A ty co chciałabyś robić w przyszłości? Jaki kierunek studiów skończyć?

Pewnie Twój ojciec chciałby zrealizować swoje niespełnione ambicje na Tobie :( Smutne to:(

taki co mnie interesuje .. dziennikarstwo , albo fotografie np . mniej ambitnie jak prawo wiem .. ale dlaczego mam całe życie robić coś czego nie lubie

o jaa dziewczyno, nie słuchaj go zniszczy ci zycie, ja pierdziele, wez mu powiedz ze jak bedziesz nieszczesliwa to przez niego albo nie wiem, rób co ty chcesz, nauka jest wazna, ale tez ile mozna, nerwica, zreszta nie sama szkoła człowiek zyje, zapytaj sie co on robił jak był w twoim wieku, a potem niech on zapyta o to cb, jak mu powiesz ze ty nie masz an nic czasu na zabawe bo stale siedziszz w ksiazkach, to moze zauwazy roznice, ale szczerze watpie, musisz sie w koncu mu postawic, najwyzszy czas, trzymam kciuki

on jest bardzo wykształcony wiec zrealizował jakos tam swoje ambicje. pewnie po studaich by mnie namawiał np na doktorat.. jakby od niego zależało moje zycie pewnie miałabym sie całe zycie uczyć , wyjść za mąż może po 40-stce bo on ciagle powtarza żebym sie z chłopakami nie umawiała bo nie ma na to czasu mam chłopaka ,ale robi mi nie raz wyrzuty jak sie z nim spotykam bo powinnam wg niego z raz na miesiac na godzine i to góra a kiedy ma być na to czas? za 20 lat?

A może poszukaj sobie dorosłego sojusznika? Mamę, wychowawcę klasy, pedagoga szkolnego, który będzie cię wspierał w stopniowym uświadamianiu ojcu, że masz zainteresowania i możesz być dobra (i dać sobie w przyszłości radę finansowo) w tym, co cie pasjonuje. Dobrze by było też udowodnić, że wiesz czego chcesz - choćby angażując się w przedsięwzięcia z interesującej cię dziedziny (jakieś formy publikacji, udzial w konkursach literackich czy fotograficznych itp.) A może skorzystać z pomocy psychologa, który poprowadziłby terapie rodzinną?

skończ te studia dla świętego spokoju bo inaczej odetnie Cie od kasy (przez całe studia zajmuj się fotografią i dziennikarstwem skoro to lubisz ) po studiach znajdź sobie robotę z tym związaną i olej starego

kjlmvcx;l- był taki czas w gimnazjum kiedy za jego namową ciagle siedzialam w ksiażkach żeby mieć same 5 i 6 i byl wtedy bardzo zadowolony :O

brałam już udział w konkursach literackich i to zajmowałam wysokie miejsca i niby jest z tego dumny ,ale i tak przystaje przy swoim