proooooszę o jakąś wskazówkę.plissssss

Nie, ale jak zapłaczesz to już tak, kiedyś miałam taką sytuację:P A na serio, skąd jesteś?

Może nie podejdą ale na pewno nie uciekną.;)

małopolska a skad to pytanie ? czmeu miaaś podobnie ? co rozwiązalo twoj problem ? seiro szukam tu na frum pocieszenia a tu nic... :(

Kiedyś się popłakałam na dworcu to taka miła dziewczyna od razu czy jakoś można pomóc :D No ja drugi kraniec niemal, 2 razy w roku na południe jeżdżę i nudze się dość:P A tak pytam, dzień dobroci dziś mam;) Czy miałam podobnie...nie wiem...po 2 latach posiadania ludzi w moim szacownym odwłoku zaczęło mnie to męczyć, pomyślałam, że może jestem zbyt wymagająca. W końcu ludzie to tylko ludzie, prawda? Sama mam tysiąc wad. Każdy niby tylu fantastycznych ludzi spotyka, trzeba dać szansę. A ja nie jestem jakaś zarozumiała promadonna:P No niestety moja pewność siebie, przez to alienowanie się od większości, podupadła więc trzeba było się wziąć za siebie. Także jak już poszłam na studia byłam energiczna, otwarta na ludzi, pewna siebie, nie zaprzątająca sobie głowy opinią innych i wgle... ale chyba się nie odnalazłam, zapowiadało się bardzo fajnie, serdecznie, ale w rzeczywistości... Pustka, wyjścia gdzieś i tak dalej, no wszystko super, ale... cenię ludzi prostolinijnych, uczciwych, którym nie zależy na byciu na topie, modzie, pozbawionych snobizmu. Którzy otwarci są na różne idee, nie tylko na zabawę ewentualnie wyścig szczurów. Samotność wśród tłumu jest najgorsza. Oczywiście poznałam też sporo wartościowych osób, nie z każdą mam wspólny język. A Ty zrobisz jak zechcesz, trzeba czasem wyjść samemu z propozycją, studiujesz przecież. Albo chociażby na czacie, forum kogoś mozesz poznać jak w realu nie bardzo masz jak. Ale czy to warte świeczki...

no niby masz rację, ale na początku studiów też kipiałam energią, czułam się wspaniale, wszyscy tacy nieśmiali a ja niby otwarta i próbowałam zagadywać, otwierać tych ludzi, jednak jak się pozniej okazało ta moja energia była przykrywką, w końcu wszyscy się popoznawali, poczułam,że to nie moja kategoria ludzi, ja wiem kogo mogę polubić a kogo nie, jeśli kttoś ma wysokie mniemanie o sobie to go nie polubię , tak jak ludzie z grupy,która jest nieliczna niestety. teraz ? męka, katorga, śmiechy ludzi na ulicy, zakochane pary, ale hej jestem w ich wieku a czuję się jakbym patrzyła na tych wszystkich szczęśliwych ludzi z perspektywy nie 20latki a 50 latki, która tęskni i zazdrosci tym młodym ....

Faceta też u mnie brak i się na nic nie zanosi. A mieszkam stale z co najmniej jedną parą to mam taką przypominajkę za ścianą :P Ogólnie to wszystko wygląda fajnie z boku, chciało by się zaznawać czegoś takiego gdy patrzy się na pary, ale gdyby postawić się w sytuacji zamiany z dziewczyną i bycia z tym konkretnym facetem...to już jakoś się odechciewa:P Przynajmniej u mnie. Tak samo z większością znajomości z ludźmi. Ale pokombinuj z czatami może, dobrze mieć z kim pogadać od czasu czy wyjść na lody nawet:)

masz rację ale nie chcę być dalej tą żałosną dziewczyną, która prosi się o zainteresowanie, o wyjście gdziekolwiek, to już męczy. to tak jakbym była starszą osobą zaczepiającą wnuczka by z nią posiedział bo się musi wygadać a wnuczek przekręca oczami bo chce już iść . .... gdzie poznać ludzi ? ;/

Dziewczyny jesteście młode to najpiękniejszy okres w Waszym życiu!!!! Nie mogę uwierzyć w co czytam. Macie po 20 lat siedzicie same w domu, bez faceta znajomych??? Kiedy jak nie teraz macie szaleć, spotykać się z ludźmi, chodzić do kina, restauracji? Zamiast sie użalać zróbcie coś z tym. Rozumiem, że nie będziecie chodzić po klubach, kawiarniach, czy parkach i ludzi zaczepiać, ale macie internet wykorzystajcie to tutaj tez można poznać wiele ciekawych osób