jak sobie radzicie z porannym wstawaniem?

Mnie budzi telefon ulubioną, energiczna piosenką, to na prawdę pomaga. Snu minimum 7godz, przynajmniej u mnie. Czasem można pozwolić sobie na mniej, ale nie za często. Oczywiście zdarza się, że coś się dzieje i śpię krócej, nawet 3-4 godz. Ale po kilku takich nocach zasnę tam gdzie mnie postawią, lub posadzą :).

"Mnie budzi telefon ulubioną, energiczna piosenką, to na prawdę pomaga." wkrótce ją znienawidzisz :P

to dopiero początek, ja mialam tak samo, na studiach spalam sobie do 10, do 12 a potem przyszla praca i o 7 pobudka, a zaznaczam ze ja lubie siedziec do pozna w nocy i spac do 13, wiec dla mnie to byl szok. i na poczatku bylo ciezko bo jak przychodzil kryzys w biurze o 12 to usypialam na siedząco przed komputerem, ale potem organizm sie przyzwyczaił i juz tak ciągnę 4 lata ;) w weekendy odsypiam, w tygodniu przeklinam budzik o tej 7dmej ale potem daje rade. mocna kawa od rana i przede wszystkim - duzo pracy! bo jak sie nudzisz w robocie to niestety niewyspanie da Ci sie we znaki, ale jak masz co robic to nie masz czasu o tym myslec ;)bedzie dobrze.

wstaję codziennie przed 6-stą i nie mam żadnych problemów.:) Po prostu wstaję bez rozmyślania nad tym. To już pewnie taki odruch.:)

a ja codziennie przez 6 dni w tygodniu wstaje o 3.30, a prace zaczynam o 4. wiec nie nazekaj, niejkorzy maja gorzej

qrde narzekacie na poranne wstawanie , jak ja mam nocny dyzur to gdy wy wstajecie o 4 czy 5 ja padam na pysk po calej nieprzespanej nocy , wracam do domu a tam..dwojka malych dzieci i spania nie ma. Ale jeszcze 16 lat, wysle je na studia i po nocy bede odsypiac do 16;))) na kazde wstawanie najlepsza dobra kawa i goracy prysznic;))

wlasnie mieskam z rodzicami i mam tu u nich tak dobrze, musze korzystac:) w sumie, to sie ciesze, ze nie wyjechalam na studia nawet:P juz teraz wiem, z reszta wiedzialam to przed podjeciem prkatyk, ze zyje jak paczek w masle, zero problemow powaznych, klopotow finansowych, oparcie w rodzinie, no wszystko legenacko. i iem, ze dam sobie rade, na kazdego przychodzi pora, ale myslalam, ze jestem"kobieta pracujaca" i w zwiazku z tym, ze pracy sie nie boje, to nie bedzie takiego szoku, a jest, a wciaz mieszkam z rodzicami i to w sumie nie praca, a praktyki. praktyki maja to do siebie, ze robi sie gowniane rzeczy, ja cale dnie zszywam dokumenty glownie, co oczywiscie po paru dniach przestaje byc fajne i zaczyna uprzykrzac zycie:P dla mnie sam moment wstawnaia nie jest zly, 8h praktyk tez szybko leci, ale po nich jestem zmeczona i chce mi sie spac i zastanawiam sie jak funkcjonowac, kiedy jest sie na swoim, ma sie dzieci, no i chce sie jeszcze troche pouzywac zycia, anie praca-dom.

o, teraz znow np nie moge zasnac, mimo zmczenia, bo przespalam sie1h w ciagu dnia. musze zwalczyc sen za dnia.

Moorland: "wcale sobie nie radzę, każdego dnia jest to walka z samą sobą i traumatyczne przeżycie". Otóż to! IMHO jeśli człowiek jest sową, to nie zrobi z siebie skowronka - ktoś tu się co prawda deklarował, że mu się to udało, ale patrzę po sobie (sowie). Ja mam do pracy na 9 i żeby zdążyć, wystarczy, że wstanę o 7-7:30 - w porównaniu do 5:30 to rewelacja, wiem. Ale o 9 mój mózg jeszcze śpi. Właściwie wydajny jest tak od 10, a pracę mam umysłową. Nie wiem, po co te sztywne godziny, skoro pracuję przeważnie zadaniowo - spokojnie mogłabym przychodzić na 10, a wychodzić o 18 :o Od paru lat mam trochę lżej, bo poślubiłam skowronka ;) Budzenie mam więc miłe, z kawą :) Ale i tak w każdy weekend odsypiam gdzieś do 9:30.

wstaje o 6, było zawsze ciężko, ale zauważam, że wraz z wiekiem, starzeniem się, jest coraz lepiej, więc to prawda, że z czasem potrzebujemy coraz mniej snu. jedna z zalet starzenia się :O

Aha, ja sobie nie żałuje i po pracy po prostu idę się zdrzemnąć. Nie mam dzieci, więc luz :) Mam wyrąbane, że ktoś nazwałby mnie leniem, nie widzę żadnego powodu, dla którego miałabym nie posłuchać swojego organizmu, który chce tylko jednego: SPAĆ!

nie radzimy sobiee...:D ja wstaje o 4 a ide spac koło połnocy.... rano faza i zgon wiec trzeba odespac po pracy i tak cały dzien w dupie

niektórzy śpią 4 godziny ze względu na wiek, stres, a niektorzy cały czas muszą więc nie obrażajcie śpiochów jak im się cały czas chce tak samo ruchanie

j a mam faze na sen ok 18h wtedy mi dobrze rano jak musze stac to wygladam jak zjawa maskra nawet makijaz nie pomaga i nie tomna jestem ale jak pisza ,ze dzieci jescze rano szykuja , budza tego juz nieogarnaim

kawa z ekspresu ciśnieniowego, korektor po oczy to podstawa i fajnie ktoś wyżej napisał, nie gnuśniej w domu, bo wtedy się chce spać. jeśli praca sprawia ci satysfakcję i czujesz się w niej pewnie to tylko kwestia przezwyczajenia. kiedyś wstawalam o 10 -30, potem o 9, teraz 6-20 ;) max do 7 pośpię

z wiekiem będzie lepiej ma rację ;) zawsze dziwiłam się że starsi ludzie wstają o poranku i są wypoczęci np moja babcia. chociaż moja mama jak ma wolne b długo śpi, więc chyba kwestia genow, zmęczenia itp

po śnie zjedz coś słodkiego

wstają o 4,5,6 a nawet 7 rano,dla mnie to horror, do 9 nie wiem o co chodzi,potem mam tylko ochote na drzemke, no ale niedługo idę do pracy więc mnie też czeka wstawanie o 5:O Jestem przerażona tym faktem. W dodatku jestem sową, uwielbiam długo spać i późno kłaść się do łóżka.

Gdy trzeba wstać wcześnie rano, zwłaszcza gdy się "zasiedziało" w nocy- nastawiam 2 zegarki: telefon, budzik dodatkowo i jazda do pracy. Trzeba to trzeba, nikogo to nie obchodzi, że jesteś niewyspany i marzysz jedynie o tym, by pospać dłużej. Takie życie.

Ja do pracy wstawałam kiedyś o 3:30 (taką zmianę miałam) a ty narzekasz ze musisz wstac o 5:30. O tej porze dawno w pracy bylam! Jak mus to mus. Inni dojezdzali z poza miasta i musieli wstawac po 1 w nocy! aby zdazyc na busa.