Wirtualny romans- czy warto?

co ciekawe, przez 1,5 roku zylam z mezem, a wtedy jeszcze tylko chlopakiem/narzeczonym in spe na odleglosc. on wyjechal naukowo za granice, ja konczylam studia w Polsce. i mimo tego, WTEDY nie mialam zadnej potrzeby zdrady, umawiania sie ze plecami- choc wtedy moglam to robic, bo byl daleko, bo i tak by sie nie dowiedzial, bo widywalismy sie tak rzadko, bo bylismy tylko para i nic sobie jeszcze nie obiecywalismy... a mimo to w tym okresie pozostalismy sobie wierni, skupieni tylko na przyszlosci, kombinowalismy tylko jak najszybciej sie polaczyc znow i szukalismy tylko kontaktu ze soba. milosc byla tak silna, ze nie interesowali mnie inni po prostu. tym bardziej mi przykro, ze mam takie mysli teraz.

zlota klatka no i poczytaj co piszesz...... to idylla wrecz-marzenie miec takiego partnera....ale zbyt dobrze jest wg mnie-chyba gdzies rutyna wlazi? bo przeciez gdyby bylo na odwrot nie pisalabys tu i realnie nie miala rozkmin ja cie rozumiem-ale wiadomo ze nie przyklasne i nie powiem..ok idz poomansuj a poznmiej wroc do domu ugotuj obiad i daj mezowi buzi..hmm? tylko ze no to TY musisz postawic kropke nad I...nie my.

co ciekawe, przez 1,5 roku zylam z mezem, a wtedy jeszcze tylko chlopakiem/narzeczonym in spe na odleglosc. on wyjechal naukowo za granice, ja konczylam studia w Polsce. i mimo tego, WTEDY nie mialam zadnej potrzeby zdrady, umawiania sie ze plecami- choc wtedy bo wtedy tesknilas..walczylliscie o siebie i chyba tego zycia nie znalas od strony zony. macie wsio....wiec zobacz?

wiecie co dziewczyny? tak sie od dłuższego czasu zastanawiam nad tym tematem naszej dyskusji i coraz bliższa stwierdzenia, że może macie racje? może trzeba się przekonać jak to będzie z kimś innym? no oczywiście bez zdrady - bo to zupełnie zmienia sytuację... ja całe moje małżeństwo - 9 lat - zawsze byłam wierna, lojalna, myśląca o nim... nawet jak byliśmy parą przed ślubem to rezygnowałam z porównań - a wierzcie mi - miałam z kim porównywać... suma sumarum - źle na tym wyszłam, bo wtedy dokonałam złego wyboru, a raczej nie zastanawiałam się nad wyborem bo mój - były już mąż - kilka godzin wcześniej - przed moją ówczesną wielką niespełnioną miłością - wyznał mi miłość i nie chciałam go oszukiwać... tak, tak... tak właśnie było... a po tylu latach od tego wydarzenia - 12 latach - spotkałam tego faceta -TĘ MOJĄ MIŁOŚĆ - i on sam wielokrotnie pytał - jakby to było? czemu nie byliśmy razem? itd.... może gdybym wtedy miała tę mądrość co teraz to postąpiłabym inaczej.... z pewnością.. ale niestety za późno... WOW! to mi się zebrało na zwierzenia - ale to tak wyglądało - więc morze lepiej o tym wszystkim pomyśleć wcześniej... może....

sima- moze rutyna, moze:( moze ja mam po prostu taka dusze, ktora potrzebuje wolnosci, niezaleznosci za wszelka cene? byc moze mam to w genach. kocham sporty ekstremalne, rejsy dalekie, lubie samotnosc, lubie czasem 'uciec' z domu. wiec tu nie chodzi tylko o mezczyzn, ale tez taka potrzebe totalnej wolnosci, chodzenia wlasnymi drogami, rozwiniecia skrzydel jak ptak. z mezem czasem sie klocimy- wiadomo, ja jestem dosc impulsywna to i czesto iskrzy. on jest bardzo spokojnym, pracowitym i ugodowym czlowiekiem, ale tez absolutnie nie nudnym.

oczywiście miało być może :-) sorki..

ja tez mam bardzo udany zwiazek malzenski wyszlalam sie za mlodu, pierwsze randki, motylki w brzuchu, bylo tego az nadto. nie tesknie za tym po prostu tamten facet jest ujmujacy,dobrze sie rozumiemy i gada sie na luzie nie wiem czy cos by nie zadrzalo w sercu gdybysmy sie spotkali dlatego boje sie zaryzykowac

no ja juz jedna wirtualna znajomosc - najpierw przyjazn, potem totalne zauroczenie- jak juz pisalam, przekreslilam calkowicie wlasnie ze wzgledu na to, ze balam sie co sie stanie w realu, ze moglabym poleciec jak cma w ogien. chociaz psychike mam dosc silna i generalnie silne zasady, ktorych nie przekroczylam nigdy. teraz jest TEN mezczyzna- laczy nas milosc do pasji, ktora mamy oboje, mozemy o tym gadac godzinami... ale wiecie, jak latwo to sie moze przerodzic w flirt:) echhh co tu robic, kurde? rozmawialam nawet o tym z mezem, wiecie:) nie wprost, ale wlasnie o tych moich watpliwosciach, rozterkach, ze sie moze nie wyszumialam tak jak on (jest kilka lat starszy), ze mam zal do rodzicow i zycia, ze nie imprezowalam wiecej, nie umawialam sie itd. a on jest takim idealem, ze to zrozumial:) porozmawial ze mna, tlumaczyl, ze wazne jest to co, co teraz, i ze jakies rozterki ma kazdy. i zebym raczej skupila sie na pielegnowaniu naszego malzenstwa, milosci, a on sie postara dostarczac mi 'motylkow' na co dzien. i co tu zrobic?

tak, jak o tym mysle, to chyba brakuje mi nowosci, niepewnosci, nowych uniesien, doswiadczen. chcialabym z TYM wirtualnym znajomym pojechac gdzies oddac sie naszej pasji, wlasnie z nim- bo nowy, bo nie tak znany, bo inny. nie z mezem, chociaz to meza kocham- ale znam na wylot. straszne, naprawde mi przykro.

rozumiem was-tez poniekad to przechodzilam-dlatego udzielam sie w rozmowie. ale teraz tak pomyslalam.. pisza tu kobiety z malzenstw patologicznych-i wrecz walcza o szczescie w zwiazku-on pije bije i w ogole jest nie ok... wiec gdzie tu jakies normy pozycia w tym swiecie..chyba wszyscy dazymy do tych norm a jednak nawet jak one juz sa na solidnych fundamentach to wciaz malo i malo..... echhhhhhhhhhhhh

do "w złotej klatce" - Jeżeli Twój mąż jest taki jak opisujesz to szczerze Ci zazdroszczę i marzę o tym, aby kogoś takiego mieć przy sobie... no ale to masz problem... no tego nie zazdroszczę... w każdym razie - pomyśl dwa razy o konsekwencjach zanim coś zrobisz bo wydajesz się mądrą i rozsądną kobietką ... :-)

in ci tak powiedzial? ze rozumie....... chyba w przekorny sposob dal ci pozwolenie na podobne sytuacje...hmm zlota klatka musze cie kopnac SORRY hehe nie rob tego co chyba masz zamiar-masz wspanialego meza.:)

tak, moj maz jest naprawde dobrym czlowiekiem. bardzo dobrze wychowany, pomocny w domu, pracowity, inteligentny, zabawny. ma duzo pasji, no i kocha mnie nad zycie, czuje to. tym bardziej mi ciezko i nie wiem, nie wiem jak wytlumaczyc swoje odczucia. moze jest tak, ze tutaj tez chodzi o charakter? ze ktos jest bardziej predestynowany do domu, rodziny, a ktos inny jest bardziej jak kot, ktory potrzebuje pewnej wolnosci i zmian. ale jesli tak, to nagle zmienil mi sie charakter? kiedys, jeszcze 2-3 lata temu byl tylko maz, maz, maz, tylko jego chcialam i pragnelam, byłam zafascynowana naszym zwiazkiem, malzenstwem, byciem zona itd. cholera, nawet 30tki nie mam i takie problemy. i co, rozwod? mimo ze kocham?

a masz wyobraznie? to pomysl ze jestes juz bez niego...po rozwodzie..takim kotem...i co?kot tez potrzebuje stabilizacji.

powiedzial- ze rozumie moje rozterki w sensie, ze kazdy ma jakies. i ze on takowych nie ma, bo jednak bardziej sie 'wyszalal' za mlodu, w koncu poznalam go jak juz mialm 25 lat i jakies doswiadczenia za soba. ALE zebym nie robila glupot i jemu przykrosci, tylko skupila sie na tym, co jest, na rozwijaniu zainteresowan itd. i ze on postara sie, abym nie czula sie znudzona i ograniczana w zwiazku, ale musi mi ufac. co ciekawe- nie jestem jakas typowa znudzona mloda pania domu. pracuje w duzej korporacji, wyjezdzam sluzbowo, podrozujemy wspolnie, spotykam sie z ludzmi. a jednak... czegos mi brak.

moze za wczesnie stalas sie zona... nie wyszalalas sie. tego ci brakuje ewidentnie...bo gdybys kochala to bez niego cokolwiek mowiac..zcyie byloby puste. a gdybym ja cie poprosila o rade..odwrocmy sytuacje.. co bys mi poradzila?pomysl..to moze byc odp dla ciebie.

SIMA MA 1000% RACJĘ..... POMYŚL ZANIM....

przepraszam, ze zdominowalam topik - i dziekuje za wasze wpisy. piszcie, prosze, dzielcie sie doswiadczeniem. nie wiem co sie ze mna dzieje i jak temu zaradzic.

jedna bliska osoba, ktorej sie nieco zwierzylam, stwierdzila ze w glowie mi sie przewraca bo... nie mam dziecka = nie mam prawdziwych problemow i za dobrze mi jest. ciezko mi w ten sposob o tym myslec i nie sadze, ze to mogloby byc powodem...? maz bardzo pragnie miec dziecko w przyszlym roku, wstepnie zaplanowalismy, ze jak skoncze kolejne kursy itd i wykonczymy nowe mieszkanie to zaczniemy sie o nie starac. ale jak tu miec dziecko, jak ja szukam kontaktow z innymi mezczyznami? flirtow? jak ja zaluje, ze nie moge po prostu spakowac sie i pojechac z TYM facetem w rejs na atlantyk, zeby doznac czegos nowego?

W złotej klatce... ja mam całkiem inne problemy, ale nie ma sprawy niech ktokolwiek ma rade, pisze Ci je tu. Mnie chyba niewiele da się poradzić.

lichota- chetnie poslucham o twoich problemach, i doradze w miare mozliwosci. i dzieki, ze moglam sie wygadac na twoim topiku - od razu troche lepiej.

dobrze ze znasz swoj klopot-i chcesz sie wygadac-to cie moze jakos nastawic na dalsze myslenie -byle pozytywnie. ja ci tylko powiem jedno ..duzo opisalas swoje rozterki-i widze ze ty jestes troszke na rozdrozu- zyjemy w materialnym swiecie-wy macie praktycznie wsio-mlodosc kase prace..SIEBIE..(pokus tez wiele wkolo).wiele ludzi miliony mlodych marza o takim zyciu-ja jestem starsza od ciebie i mieszkam za granica i wierz mi-jest nieciekawie...nie zazdroszcze ci -podziwiam ze umiesz sie wyslowic w tym kryzysie-ze szukasz pomocy porady-ale musisz sobie zakodowac jedno-ze zycie to parabola-nikt nie ma grafiku na wzloty i upadki-teraz masz wsio i prawdopodobienstwo tej egzystencji tzn jej straty rosnie przez to ze masz dylemat kobiecy-nie tylko ludzki...masz kolezanke oddana?pogadaj z nia czasem-ale to musi byc zaufana b osoba.moze psycholog?ja jestem socjologiem -nie pracuje w zawodzie ale ogarniam pewne sprawy i stad moje rozmowy z toba. zastanow sie czy ten kot bylby szczesliwy...zastanow.idealnym rozwiazaniem bedzie jesli pomyslisz o mezu...bo niestey wielokrotnie piszesz ze ja ze ja...a on co on?co by bylo gdyby on mial takie rozkminy?powiedz....

bardzo mi pomagasz, sima. zamierzam porozmawiac szczerze z przyjaciolka na ten temat, ale ciagle nie ma dobrej okazji, ciagle jestem w biegu, albo ona w rozjazdach (okres wakacyjny). bedzie okazja bardzo dobra za miesiac. masz racje- gdyby maz mial takie rozkminy... zamknelam na chwile oczy i wyobrazilam to sobie. mysle, ze pekloby mi serce z żalu.

lichota-wybacz ja weszlam w trakcie na druga strone,teraz zerknelam na twoje sprawy. to jest zdrowe..taka wirtualna znajomosc-ale w koncu prowadzi do zaangazowania-bo im bardziej czegos potrzebujesz tym bardziej ciezko bedzie ci z tego zrezygnowac-jesli juz KTOS da ci to...no i ludzie MY realu potrzebujemy..moze nie od razu-bo ostroznosc bo dystans...ale jednak.sex..czemu nie?to jest czesc naszego zycia..ta przyjemna -troche zwierzeca..jednak musi to byc zgodne z wew JA. dziewczyny czasem trzeba przejsc pieklo zeby miec niebo...tak dodam i to prawda.:)

zlota klatka.. no i juz masz odpowiedz.. wiec chcesz by mu serce peklo z zalu? w tym parzywym swiecie tak ciezko zbudowac cos z kims..fajnego ufnego-wiesz co..przyjedz do anglii do mnie-ja ci pokaze pewne rzeczy i rzysiegam ci-wrocisz do meza rozkochana na amen..i bez kota..heh. tak humorystycznie wtrace. ok?;)

U mnie sytuacja jest dość pokomplikowana i nie umiem jej tak po prostu opisać. sima seks.... ten mnie w tej chwili nie interesuje. Nie ze nie potrzebuję, ale po prostu zszedł na inny, dalszy plan. Jednak ja chyba nie będę narazie robić NIC. Poczekam, dam szansę tj znajomosci z reala, może jeszcze się odrodzi z popiołu. Juz kiedyś tak było. Wiem, ze nie będzie z tego romansu, prawdziwego szaleństwa, ale ja nie umiem zapomnieć, moje serce jest uwiazane. Zresztą... piszę bzdety, bo jak w jednym poście opisać kawał zycia? Wiem, ze nie chcę szukać sobie kogoś na złość komuś innemu, a tak by teraz było. Moje serce jest połamane na milion kawałków i mam nadzieje, ze już nigdy w nic nowego sie nie zaangażuje.

sima- ja mieszkam aktualnie w anglii:) wiec moge przyjechac;) co mi pokazesz?

zlota klatka jedna uwaga TO MUSI BYC ZAUFANA B KOLEZANKA..skoro juz ci ktos powiedzial ze ci sie przewraca w glowie..wiesz-no deko w tym racji-ale ty walczysz z tym..wiec jeszcze jest ok. kolezanka jw moze narobic bigosu-namieszac-cis niechcaco powiedziec ot komus i lipa. zasugerowalam rozmowe z kims bliskim bo to wazne-ja jestem obca raczej choc rozumiem..znam zycie. ale jak chcesz -mozemy pogadac nie tylko tu.:)

myslicie ze jednorazowe spotkanie z NIM mogloby cos rozwiazac? taka konfrontacja, zderzenie z rzeczywistoscia? juz tak kiedys mialam - ze ktos wydawal sie idealem, pociagajacy itd, ale przy pierwszym realnym kontakcie wielki niewypal. on chce w sumie spotkac sie przyjacielsko, ALE - martwie sie, ze maz sie dowie? chyba ze mu powiem wprost, ze ide na spotkanie z kolega? (tyle, ze nie powiem iz ten kolega czuje do mnie miete- a i mnie pociaga poki co) - martwie sie, ze cos z tego wyniknie powazniejszego z jego strony (tzn juz calkiem sie zauroczy, zakocha czy cos) - martwie sie, ze cos z tego wyniknie powazniejszego rowniez z mojej strony, np pocalunek, ktorego bede zalowac.

lichota- ja cie rozumiem..ale gdzies wew siebie-nie mozesz byc ciagle na drugim miejscu i czekac dawac szanse..ktoos musi powalczyc o ciebie. zwyczajnie czy nie.jestes najpiekniejszym cudem swiata...jak my wszyscy-ale trzeba o to dbac i szlifowac..i usmiechnij sie.:)troszke trzeba czasu na pewne rzeczy.....