Kobiety, nie popełnijcie mojego błędu!!!

ja mialam podobnie, z tym ze dwojke dzieci ale z b.mala roznica wieku. Skonczylam studia i siedzialam w domu przez 3 lata. Czulam sie fatalnie,gorsza,niedoceniania itd itd. Jak znalazlam prace bylam najszczesliwsza osoba na swiecie, mimo,ze nie bylo mnie od rana do późnego popoludnia, czasami wieczora.Mialam mnostwo energii,dobry humor, potrfilam posprztac, ugotowac, zajac sie soba i starczalo jeszcze sily,zeby po powrocie z pracy poswiecic chwile dzieciom.Niestety,roboty juz nie mam i wrocil dawny stan ducha.. :(

Jakbys poszla do praxy,to na pewno jakos bys socjalnie odzyla,ale niekoniecznie byloby ci lzej. Dzieci masz juz podrosniete,nie takie calkiem malenkie,ale jakbys je byla oddala po pol roku do zlobka,to bys stracila niezwykle cenne chwile i byc moze mialabys wyrzuty sumienia,a praca to roznie -czasem nudy na pudy,bezsensowne przekladanie papierkow i z tylu glowy mysl,ze moze dziecko wlasnie teraz stawia pierwszy krok albo mowi pierwsze alowo. Podjelas decyzje jaka podjelas i skoro tak zdecydowalas,to znaxzy,ze to bylo dobre. Niedlugo maly pojdzie do przedszkola,a ty na prace masz cale zycie,jeszcze ci bokiem wyjdzie. Glowa dk gory,wszystko bedzie dobrze. Malutkie dzieci bardzo potrzebuja rodzicow,starsze tez pitrzebuja,ale juz troche mniej i w inny spoaob. Czasem widze mamy (jak odwiedzam mame pracujaca w podstawowce),ktore ubieraja starego byka 10-letniego w czapeczke i rekawiczki,a ten stoi jak swieta krowa. Moja mama mowi,ze ta czy tamta kobita przegapila czas,kiedy to dziecko bylo malutkie,potem nagle sie zreflektowala,ze chlopak juz kawaler i probuje zlapac te momenty,zeby go nianczyc. Tak ze chyba lepiej sobie ponianczyc maluszka,a duzemu dziecku dac zyc :) powodzenia