Miewam jakieś dziwne epizody związane z nastrojem.

Epizod 1 miał miejsce 11 lat temu, trwał kilka miesięcy, potem wszystko wróciło do normy. Podczas niego często miałem momenty, że błaznowałem przed innymi w szkole (co jest w zasadzie sprzeczne ze mną). Epizod 2 miał miejsce 8 lat temu, trwał również kilka miesięcy, potem nastrój wrócił do normy. Podczas niego miałem duże skoki nastrojów, od płaczu, poczucia beznadziei i wyobrażaniu samobójstwa, do śmiechu bez powodu, dobrego samopoczucia i błaznowania przed innymi w szkole (skok następował czasem kilka razy w ciągu dnia). Epizod 3 miał miejsce niecałe 6 lat temu, trwał kilka miesięcy. Miałem w nim skoki nastrojów, ale mniejsze, od poczucia beznadziei i płaczu do nastroju normalnego. Od tamtego momentu do dziś utrzymuje się u mnie bardzo niskie poczucie własnej wartości, brak motywacji i brak perspektyw na udane życie. I od tamtego momentu prawie nie odczuwam radości z realnego życia, ale za to odczuwam ją, gdy jestem myślami w świecie fantazji. Epizod 4 rozpoczął się niecały rok temu. Gdy się zamyślę mocno o czymś smutnym, lub gdy słucham smutnej muzyki, to płaczę, a za chwilę trochę się śmieję i trochę płaczę jednocześnie. Gdy słucham mocnej muzyki lub gdy zamyślę się o czymś niewyjaśnionym, to czuję jakąś potęgę, mam ciarki na głowi i rozpiera mnie energia. Jak to nazwać ? Jakieś stany chandrowo-euforyczne czy jak ?