Mój facet jest starszy ponad 20 lat, czy możemy ułożyć sobie życie razem?

Mój mężczyzna jest ode mnie starszy o 24 lata, nie jestem samodzielna jeszcze, mieszkam z rodzicami, ucze sie. Z nim znam sie od jaiś 7 lat, spotykam od ponad roku a jestem od 10 miesięcy. Niestety musimy ukrywac to że jesteśmy razem ze wzgledu na to ze wiem jakie podejscie do takich sytuacji gdzie w zwiazku jest spora różnica wieku ma moja rodzina. Mój brat zna mojego faceta bardzo dobrze ale kiedy zauważyl ze jesteśmy sobie bliscy zaczal miec co do niego straszne sprzeciwienie. Nie przepada za nim, wrecz go ie lubi. Moi bliscy znajomi wiedza ze mam taka sytuacje uczuciową ale sa co do tego neutralni. Mama jest przeciwna mojemu spotykaniu sie z nim dlatego muszę ją okłamywać jeżeli chce sedzić wiecej czasu z uochanm. To że tak nam sie wszystko poukladało zawdzieczamy wielu ciekawym zbiega ooliczności i oboje zauważyliśmy ze odnaleźliśmy siebie w tym wszystkim. On jest facetem moich marzeń, ta relacja jaką mamy jest jak z filmu, na prawde jestem szcześliwa, to jest takie szczere szczeście. Mój mężczyzna jest po prostu nieprawdopodobnym ideałem, moge na niego liczyć, moge z nim rozmawiać o wszystkim, oboje wzajemnie przejmujemy sie swoimi problemami, mamy podobne spojrzenie na świat chociaz zdarzają nam sie porywcze dyskusje na pewne tematy które sa tak wspaniałe, moge wykrzyczeć mu swoje zdanie pozbywając sie negatywnych emocji, a on wie ze to jest dyskusja, wie ze moze zrobić to samo chociaz nigdy nie podniusł na mnie głosu, nie krzyczymy na siebie, nie kłucimy sie, mam z jego strony mnustwo czułości, rewelacyjne wsparcie, on spełnia swoje potrzeby blisości dając tę bliskość mi a ja czuje sie rewelacyjnie spełnioną kobietą. Uważam że mało która ma tak wspaniałą relacje ze swoim ukochanym :). Jednak jest w tej całej cudownej bajce pewien szkopół. Pewne osoby z naszego otoczenia nie moga sie o nas dowiedzieć bo samymi domysłami i tym co robią w związku z tym marnują mi życie, potrafią tak mnie zdołować że mam ochote zrobić sobie krzywde jednak tym co daje mi siłe żeby w to brnąć jest ta miłości jaka jest midzy nami, to jak on stara sie za wszelą cene dawać mi uczucie spełnionej, cudownej kobiety. Czy nasz zwiazek rzetrwa lata, czy bedziemy ze sobą szcześliwi jezeli wyjedziemy? Czy dzieci w takim związku zdrowo sie wychowują? chciałabym dowiedzieć sie jakie są wasze doświadczenia w takich zwiazkach :)