z miłości czy z rozsądku?

czym się kierowaliście? (istotne dane: płeć, wiek i motyw postępowania) pytanie dodatkowe: jeśli z rozsądku to czy nie boicie się, że pewnego dnia wasz partner/partnerka pozna kogoś i się zakocha?

zapytaj mojego ex co mówił w kosciele przy Świadkach

nikt się nie wypowie??

no właśnie to mnie zastanawia motywy postępowania i efekty

Kobieta, 27 i chyba z rozsądku. Piszę chyba, bo wmówić sobie można różne sprawy, ale prawda wychodzi na jaw po latach. Ale...to dobry związek, nie zostawiłabym go nigdy.

z miłości. Mimo tego ,że myslalam ze w wieku 28 lat to juz tylko rozsadek zostaje. Ale ku mojemu wielkiemu szczesciu pojawiła się milość.

Ale chwileczkę... Jak to z miłości czy rozsądku? Przecież jeśli ma być właśnie z rozsądku to musi być jednocześnie z miłości. Jaki tu rozsądek być z kimś, kogo się nie kocha? Odbierać sobie i komuś szanse na stworzenie czegoś prawdziwego. Zupełnie nie pojmuję Twojego toku rozumowania!

Dziękuję za dotychczasowe wypowiedzi i liczę na więcej. Co do słów osoby o nicku: Lewitacja Kiedyś podzielałem Twój tok myślenia, ale realia nie są tak idealne jak byśmy sobie tego życzyli.

jeżeli realia są inne, to ja już wolałabym być szczęśliwym singlem niż nieszczęśliwym tzw. "rozsądnym":)

mezczyzna - tylko i wylacznie z milosci !!!

ja jestem singlem z tego właśnie powodu, ale daleko mi do szczęścia dlatego założyłem ten temat, chce dowiedzieć się jak to jest w życiu czy przypadkiem nie warto budować związku na nieco innych zasadach stąd moja prośba o szczerość

Lewitacja- żaden singiel nigdy nie będzie szczęśliwy, bo prawdziwie szczęście człowiekowi może dać tylko drugi człowiek ;]

lepiej tak A jak to jest ze strony Twojego partnera? Czy jest z Tobą bo Ciebie kocha?

i strach przed samotnością. z czasem przyszła szczera miłość:)

nawet mu tego życzę, żeby się zakochał, bo to piękny stan i daje dużo radości:)

a czy nie czujecie się troszeczkę winne tego, że to tylko rozsądek?

i czy rozsądek może przerodzić się w miłość? może to tylko rodzaj przyzwyczajenia?

i czy rozsądek może przerodzić się w miłość? może to tylko rodzaj przyzwyczajenia?

nie, dlaczego? są różne drogi do szcześcia

a czy informujecie partnera o tym, że to tylko rozsądek?

heh a po co?:D każdy ma swoją motywację

być może może:) Winna się jakoś specjalnie nie czuję, jedynie uważam, że mógł trafić lepiej:P

właśnie, czy jeśli zdecydował bym się i wyrzeknę się swoich ideałów, zwiążę się z rozsądku, to czy powinienem informować o tym osobę z która postanowiłem być? (coś mi się wydaje, że to spory nietakt, a zatem kłamstwo, czyli kreowanie związku na kłamstwie - co za tym idzie poczucie winy)

e tam zaraz poczucie winy. jeśli dajesz tamtej osobie szczęście to nie będziesz miał poczucia winy.

jak Ty sobie to niby wyobrażasz? Moze takie oświadczyny "wiesz, nie kocham Cię i prawdopodobnie nigdy nie pokocham, ale lepiej mi z Tobą niż samemu, więc czy zechcesz zostać moją żoną?";)

dokładnie:) Być razem z rozsądku nie oznacza nie wspierać się, nie lubic spędzać ze sobą czasu, nie móc liczyć na drugą osobę, nie być z nią szczęśliwym lub szukać kogoś lepszego.

byłbym przynajmniej szczery... czyż nie na szczerości powinno opierać się związek? szczerość, zaufanie, wierność, szacunek....?

ok. nieważne - czekam na deklaracje innych osób tak jak wcześniej pisałem proszę podać wiek, płeć i motyw postępowania (miłość/rozsądek)

jeszcze tylko jedno Ci napiszę i już uciekam:) Nie wiem na czym powinno się opierac związek, ale my (a przynajmniej ja) opieram na chęci bycia razem na dobre i złe. Nawet jak zdarzyło mi się zakochać to nie zmieniłam zdania i zakończyłam znajomość zanim doszło do regularnego romansu i Bóg wie czego jeszcze. Mąż o wszystkim wiedział choć słowem nie pisnęłam, ale nic nie mówił i nawet pocieszał mnie po rozstaniu z tamtym. Jestem mu bardzo za to wdzięczna i z mojej strony będzie mógł liczyć na to samo.

Zgadzam się z kobietą 27. Ja czułam na pewno czułam coś tam na początku, ale to nie były fajerwerki. Natomiast mojego męża szanuję, lubie z nim przebywac, robimy masę rzeczy wspólnie, mamy wspólne pasje. Dbam o niego, urodziłam jego dzieci, seks też jest ok, więc czy warto coś zmienić? Po co? Miałam fajerwerki w życiu, skończylo się bólem jak cholera. Lepiej zatem tak...