Czy też macie czasem poczucie...

ja umiem utrzymywać tylko powierzchowne znajmości :(

Ja też sie niedawno przejechałam na moich znajomych i złapałam doła przez to. Chciałam nawet zerwać wszelkie kontakty ale boję się, że nowych znajomych mogę już nie znaleźć. Przeraża mnie całkowita samotność więc postanowiłam, że niektóre ich wyskoki i teksty będę puszczać mimo uszu. Na pierwszym miejscu jest mój facet i jedna znajoma, która przyjaciółką przez duże P może nie jest ale znamy się długo, wiemy o sobie wiele i nie chcę rezygnowac z tego kontaktu z powodu kilku incydentów. Masz życzliwych rodziców, babcię, wkrótce może i mężczyznę, oni niech będą najważniejsi i tak do tego podchodź. Reszta to taki dodatek żeby nie stać się odludkiem czy dziwakiem :P a najgorsza jest zupełna samotność.

Co do faceta, to żadne znaki na niebie i ziemi nie wskazują na to, bym miała się z jakimś związać. :) Ale cieszę się, że mam chociaż rodzinę, choć z drugiej strony to też pewien ciężar, bo nadal mieszkam z rodzicami, a chciałabym się usamodzielnić.

Masz 19 lat. Przypuszczam ze chodzisz do szkoły, mówisz ze nie masz przyjaciól ani faceta i twierdzisz że NADAL mieszkasz z rodzicami??? Można się usamodzielnić ale w ramach rozsądku, masz dopiero 19 lat.

Masz dopiero 19 lat to nie te czasy, ze po 18 nastce się zakładało rodzinę i budowało własny domek. Ja mam 22 i też mieszkam z rodzicami, dopiero zbieram sie za szukanie mieszkania na wynajem chociażby bo do tego też trzeba mieć regularne dochody i to wcale nie takie małe. Na pewno kogoś znajdziesz. I nie przejmuj sie tak, ze nie masz życzliwych przyjaciół. Ja też nie mam w tej paczce z którą regularnie sie spotykam. Co więcej wiem, że niektóre osobniki mnie tam wręcz nie lubią a inne utrzymują ze mną znajomość tylko po to żeby wiedzieć co sie u mnie dzieje. Ja sie z nimi kumpluje na tej samej zasadzie. Czasiem jak sie spotkamy jest fajnie, czasem mniej ale jest jakieś życie towarzyskie, można się później z facetem z nich pośmiać tak jak oni z nas i tyle;) Teraz naprawdę trudno o prawdziwą przyjaźń. Patrząc z boku na niektóre osoby też się nie dowiesz co tak naprawdę między nimi jest.

Wiem o tym, ale po prostu już mnie to męczy, bo czuję się dorosła, a jestem pod wieloma względami zależna od rodziców. To niby normalne, ale po prostu czekam z niecierpliwością, aż będę mogła się wyrwać z domu i zacząć nowy etap w życiu.

No widzisz, Ty masz faceta, z którym dobrze się rozumiesz. Mnie by naprawdę wystarczyła 1 bliska osoba.

Po pierwsze na pewno kogoś takiego znajdziesz, (wiem na pewno wkurza Cię takie pocieszanie :)) a po drugie teraz Ci się wydaje, że taka 1 osoba wystarczy a to nie prawda na dłuższą metę. Trzeba mieć jakiś krąg znajomych, później przychodzi np. Sylwester i ciągłe spędzanie go tylko we dwoje też nie jest taką super opcją. Też będziecie potrzebowali jakiejś odskoczni od siebie, nie o wszystkim "bręczę" mojemu facetowi bo by zwariował, czasami lepiej zwalić to na znajomą ;)

Ja mam znajomych, z którymi mogę się czasem spotkać, wyjść na imprezę. Tylko że nie łączy mnie z nimi nic głębszego, do kilku osób mam wręcz wielki żal za to, jak mnie czasem traktowali. Mogę się z nimi spotykać, ale chciałabym mieć choć tę jedną osobą, do której mogłabym zadzwonić przed snem i pogadać od serca - przyjaciółkę, chłopaka, nieważne.

Proponuję zakończyć temat, w sumie to i tak chciałam się tylko wyżalić i wymienić myśli. Dziękuję za odpowiedzi. ;)

Mam nadzieję, że nie przeze mnie. Chciałam tylko pomóc ;)

Jestem wdzięczna za rady. :)