mam juz dosyc bycia powiernikiem!

w pracy, czy w zyciu osobistym ludzie traktuja mnie jak psychoterapeute albo ksiedza - zwierzaja mi sie, ja slucham, a czasami slysze o takich rzeczach, ze rzygac mi sie chce - ale nic nie mowie. malo kogo interesuje co u mnie, czy mam jakies problemy itp. nic tylko ich problemy i inne gowno. co jest ze mna nie tak? mam tego dosyc, a teraz tym bardziej, bo odezwal sie do mnie stary kumpel na skraju zalamania nerwowego i w kolko jego problemy, jego dramaty, a mnie sie tylko raz spytal 'co slychac' i nie drazyl tematu. jestem zalamana!

no przecież masz nas - kafeterian ;)

Pewnie ludzie czują sie przy Tobie bezpiecznie i wiedzą, że mogą na Tobie polegać. Musisz naprawdę umieć słuchać. Może też tak rób? zadawaj pytanie z grzeczności, ale wypuszczaj drugim uchem :)

ostatnio nawet kazali mi iść do Mordoru

psychopay no staram sie wedrowac myslami, przybierajac przy okazji skupiony i wspolczujacy wyraz twarzy, ale to jest trudne, bo od srodka az mnie rozsadza z wscieklosci. kazdy by chcial zeby go ktos wysluchal za darmo, a prawda jest taka, ze ja tez mam swoje problemy i jak slysze 'co u ciebie?', i widze te rozbiegane spojrzenia typu 'no koncz szybciej, bo musze ci opowiedziec co mi sie przydarzylo', to rece mi opadaja. ja nie wiem gdzie popelnilam blad, ze ludzie tak mnie traktuja. musze teraz udawac, a mam ochote powiedziec pierdol sie. kiedys wybuchne od tych problemow. ja nie wiem jak psychoterapeuci to robia. czy zostal mi tylko telefon zaufania?

ostatnio nawet kazali mi iść do Mordoru no wlasnie, szukaja jelenia!