Czuję się jak dziecko na tle ludzi w moim wieku

Mam już prawie 24 lata, a świat miłości, mężczyzn, seksu itp. znam tylko z opowieści. Moje koleżanki są w związkach, wychodzą za mąż, a ja cóż... jakbym żyła gdzieś poza tym. Niby staram się to ignorować, żyć po swojemu, ale gdy widzę moją nieporadność w kontaktach z facetami to czuję się niezbyt fajnie.

Chciałabym to zmienić, ale każda taka gafa powoduje, że się zrażam...Ostatnio wpadł mi w oko pewien chłopak, którego znam z uczelni, chciałabym chociaż się z kim zakumplować, ale mam wrażenie, że on wyczuwa to jestem nieudacznikiem i stąd też się dystansuje.

Może ktoś coś doradzi? Wiem, że dla wielu ludzi to wszystko może wydać się śmieszne, ale dla mnie to męczarnia.

ja 22 lata i to samo. tez udaje ze jest ok. ale widze ze moja sytuacja jest troche "dziwna" :)

ale nie bede nic zmieniac, niech sie dzieje kolej losu...przeciez nie bede teraz grac kogos, kim nie jestem. trudno, jestesmy troche inne-zdarza sie :) odmienosc tez jest ok

A w czym macie problem? Na forum jest masa prawiczków z których możecie wybierać :D

Też bym nie chciała się zmieniać na siłę. Zależy mi raczej na tym, aby nieco oswoić się z płcią przeciwną, bo póki co moje kontakty z nią to porażka. O ile z kolegą czy bratem pogadam, to z resztą kompletnie mi nie wychodzi.

wyobraz sobie, ze wymuszony seks z jakims prawiczkiem z forum nie spelnia naszych zyciowych oczekiwan :) ale dzieki za rade.

Każdy zyje tak jak czuje i chce, po co wchodzić w rolę tylko ze wzgledu na presje społeczną? Polecam http://toster.pl może złapiesz jakąś inspiracje :)

Niedziel - nie interesują mnie znajomości z neta. Widuję wystarczająco dużo interesujących facetów na żywo.

mi tez. jak tylko wiem, ze "cos" by mogl z ego byc, mam jakąs wewnetrzną blokade. strasznie sie pesze i panikuje, chociaz staram sie nie dac tego po sobie poznac :P sprawe ulatwia mi nieco alkohol, np na imprezach :D

Ale tu nie chodzi tylko o presję społeczną, a o potrzebę bliskości, jaką odczuwam. Przez wiele lat z powodu nieśmiałości izolowałam się od innych i chyba z tego powodu nie rozwinęły się u mnie pewne umiejętności potrzebne w kontaktach międzyludzkich. Teraz niby nie jest źle, mam przyjaciół, trzymam się też z kilkoma osobami z roku, ale w sferze damsko - męskiej pozostałam towarzyską kaleką. Nawet nie wiem jak mam się zachowywać, co mówić, jak okazywać komuś zainteresowanie.

moloch Amazon, bez mrugnięcia okiem wsadził mi obie ręce w dwa imadła i pytał się podoba cię to ? kupiłbyś?

teraz mnie śledzą po necie

blablable bla to jest prosty gwałt na moim ciele powiekszajacy popyt na towary

też byłam w podobnej sytuacji jak wy i poznawanie nowych facetów przez neta mi pomogło o dziwo :) to nie jest takie głupie, tylko nie można sobie robić zbytnich nadziei:)

pół ppopulacji pisze w necie pół śledzidzi w necie pierwsze ół to dzieci a drugie ół to ludzie w moim wieku

Alkohol na imprezach? Nie upadlaj się tak

1 nie wie co dobre 2 jest przekonane o tym co dobre dla tych 1

Ćwicz prawdziwą pewność siebie, a nie zachowuj się jak patologia

Tylko po co mam poznawać facetów przez neta, skoro w moim rzeczywistym otoczeniu jest wielu fajnych? Może lepiej powiecie mi to, w jaki sposób nawiązywać kontakty w realu?

U mnie alkohol tylko okazyjnie, w niewielkich ilościach. Imprezy podobnie. Zbyt długo się rozkręcam.

Podkochuję się w nim już drugi rok, ciągle szukam jego twarzy w tłumie na korytarzu, ale co z tego, skoro na tym się kończy. Kiedyś, raz tylko, podeszłam i zapytałam "co słychać?" to powiedział, że nic nowego i dziwnie posmutniał. Ale lipa.

Ach, ile bym dała, żeby być kimś innym...Tylko jak?