Ludzie mysla, ze jestem wyniosła,a to "tylko" fobia spoleczna....

Czemu tak łatwo szufladkujecie? Zamiast pomoc sie otworzyc to sprawiacie, ze zamykam sie w sobie jeszcze bardziej i lapie dola.

I zobacz kto szufladkuje. Fobia objawia się raczej nieśmiałością a nie wyniosłością.

a skąd jesteś? i ile masz lat, może cię znam nie - księżniczko.

Nikt nie ma obowiązku obchodzić się z jaśnie panią jak z jajkiem, dostosujesz się albo odpadasz, łaski światu nie robisz. Mowi to osoba z FS. Ale ja przynajmniej jakoś staram się walczyć z moim problemem, a nie oczekuję wszystkiego od świata, który ma mnie gdzieś. Sama walczę o swoje, a nie.

Jestem niesmiala ale do tego stopnia, ze ludzie odbieraja mnie jako wyniosla osobe, o to mi chodzi.Tez walcze, ale mam dni slabosci, jest o wiele lepiej niz kiedys na cale szczescie, ale do konca to nie zniknelo. Mam 18 lat, jestem z pln kraju

Wiesz, z osobami niesmialymi jest tego typu problem, ze czesto ciezko rozszyfrowac ich zachowanie. Potrafia sie zachowywac tak, ze trudno odroznic, czy to efekt niesmialosci czy arogancji. Mamy u siebie w kolegium doktoranckim takiego typka (jest u nas nowy): przy okazji rozmowy kwalifikacyjnej jako jedyny z kilkunastu kandydatow nie podszedl na kawe do pokoju, w ktorym siedzielismy my jako "support kolezenski", tylko czekal na korytarzu, sam z siebie raczej sie nie odzywa, ciezko go wciagnac w rozmowe, jak juz sie go zagadnie to odpowiada polslowkami itp. W pierwszej chwili wydal mi sie troche "burakowaty", ale po dokladnym przyjrzeniu sie wyszlo, ze jest po prostu cholernie niesmialy, a pociagniety za jezyk przyznal sie, ze ma spory problem z nawiazywaniem kontaktu.

Sama mam problem z moja niesmialoscia, szczegolnie kiedy musze przylaczyc sie do grupy, ktorej czlonkowie dobrze sie znaja i dobrze czuja ze soba. Mnie w sporym stopniu pomaga wychodzenie w towarzystwie (tzn. nie sama, a z osoba towarzyszaca - czasem Malzon, czasem jakas kolezanka) - wtedy czuje sie smielej, latwiej mi sie jest odezwac i nie kalkulowac, czy nie palnelam wlasnie gafy itp. Ale nadal zdarza mi sie czuc gdzies jak piate kolo u wozu i nie wiedziec jak sie zachowac.

pomyslic niesmialosc z wyniosloscia?

Oj, zebys sie nie zdziwil(a). Raczej nie myslisz zbyt milo o osobie, ktora nie zagadnie Cie pierwsza tylko czeka na zagadniecie, odpowiada monosylabami, zachowuje sie w towarzystwie "nieobecnie" itp., prawda?

Nie wiedzialam ze tak to wyglada patrzac z boku... Nie znam nikogo niesmialego, raczej obracam sie w towarzystwie osob ekstrawertycznych , smialych... Tez bym taka chciała byc a mam jakas blokade i wiem ze wiele przez to trace, zwlaszcza ze jestem mloda osoba i chcialabym miec duzo przyjaciol, nie miec zadnych problemow w nawiazywaniu kontaktów, dla mnie problemem do tej pory jest rozmowa przez telefon czy spytanie kogoś o droge/godzine, pojscie do sklepu....Ale walcze, mam nadzieje ze ktoregos dnia nie wroce do punktu wyjscia

kogo to obchodzi czy zagdaniesz pierwsza czy nie. Nie zagadasz -widocznie nie chcesz rozmawiac, myslisz ze ktos zwraca na to uwage? Boze :/

ja też tak wiele razy o sobie słyszałam. jak ktoś ma powody, by się izolować, to od razu fobia:-P inna sprawa, że cieszę się, że akurat te osoby uznały mnie za niedostępną:O

"Raczej nie myslisz zbyt milo o osobie, ktora nie zagadnie Cie pierwsza tylko czeka na zagadniecie, odpowiada monosylabami, zachowuje sie w towarzystwie "nieobecnie"" ja takie osoby lubię. wolę od trajkoczących małpiąt.

miało być: jak ktoś ma powody, by się izolować, to od razu wyniosłość.

nie-ksiezniczko, nic nadmiernie na sile. Jasne, trzeba walczyc ze soba w sytuacjach, gdy niesmialosc naprawde utrudnia zycie (typu wlasnie pytanie o droge, rozmowa przez telefon i podobne). Sama bardzo nie lubie takich sytuacji, ale znajomi wiedza i czasem specjalnie mnie wypychaja cos zalatwic :) Natomiast nie ma wiekszego sensu sztucznie robic z siebie ekstrawertyka, kiedy nie ma sie do tego naturalnych predyspozycji, bo to tez dobrze nie wypada. Czy masz tego typu problem tez np. z odezwaniem sie w szkole na zajeciach?

Whedif - Ty tak. Mnie tez towarzystwo takich osob odpowiada, a nadmiernie ekspansywne i ekstrawertyczne mnie niejako przytlaczaja czy wrecz draznia. Ale nie wszyscy tak niestety uwazaja. No i nie popadajmy ze skrajnosci w skrajnosc - towarzystwo totalnego milczka tez moze byc na dluzsza mete nieco uciazliwe czy krepujace.

A do tego wszystkiego chyba jestem troche zamknieta w sobie, czesto mysle co powiedzieć az w koncu milkne w blahych sprawach , i czuje sie jeszcze gorzej :o Dziekuje za rady:* Wlasnie ten problem tez sie pojawia, 2 lata temu do tego stopnia ze panicznie wrecz balam sie, skrecalo mnie w zoladku, mialam nudnosci gdy mialam sie zglosic do krotkiej wypowiedzi, az w koncu zawalilam rok :o od tamtej pory zglaszam sie, choc w srodku umieram,czuje ze wszyscy mnie oceniaja i skupiaja na mnie, wszystko biore do siebie.. Jest takich momentow mniej niz wczesniej bo staram sie to kontrolowac

No to fajnie, ze jest lepiej :) A pytam tez dlatego, ze u mnie problem moze wydawac sie smieszny - mniejszym stresem jest dla mnie wygloszenie referatu na konferencji czy udzial w dyskusji naukowej niz zainicjowanie luznej rozmowy :P

Autorko, zamiast uzalac sie nad soba (nie pisze tego zlosliwie), koniecznie wybierz sie do jakiesgos dobrego psychologa (terapeuty). Dobrze jest sobie uswiadomic swoj problem i go nazwac, ale latwo tez wpasc w pulapke niemocy i biernosci, bo przeciez nie moge czego zrobic, BO MAM FOBIE SPOLECZNA. Staje sie to swietna wymowka to niepodejmowania jakiejkolowiek aktywnosci i do jeszcze wiekszej izolacji. Podczas terapii rowniez dostawalabys zadania, ktore maja na celu przelamanie swoich barier, dlatego poszukaj dobrego specjalisty i jak najszybciej zacznij prace nad soba.