mam 30 lat i jestem sama.Ktoś jest jeszcze w ten samej sytuacji?

wszyscy faceci którzy chcieli ze mną być ( a ja ich odpychałam) mają już rodziny,tylko ja zostałam sama, i naszła mnie refleksja może ja mam jakiś problem?

siemanko Dlaczego nie poznawałaś ich dogłębnie??

no właśnie nie wiem, ostatnio zaczęłam o tym mysleć zwyczajnie mi się nie podobali, i to mi wystarczyło aby ich odpychać od siebie ale może ja mam jakieś blokady? może boję się bliższych relacji skoro w tym wieku jest u mnie tak a nie inaczej?nie wiem

Aga, lat 29, dzieńdoberek

Z wygladu czy z charakteru??

ogólnikowo mówisz.Znam kobiety bardzo otyłe w Twoim wieku lecz są przemilymi osobami i jakbym miał poznać to tylko one.

przytulam :(

nie jestem otyła, mam 172 cm wzrostu i 59 kg wagi miałam powodzenia "za młodych lat" i chyba za bardzo byłam wybredna bo zostałam sama a w tym wieku to juz raczej ciezko kogos wolnego poznac

Ja mam podobnie. W tym roku skończę 29 lat. W czasach studenckich miałam kilku fajnych kolegów, ale wszystkich odtrącałam bo nie czułam się wtedy gotowa na poważny związek, poza tym w każdym mi coś nie pasowało. Myślałam, że przecież jeszcze mam czas spotkać takiego co w 99% będzie mi odpowiadał. I zamiast zainteresować się tymi fajnymi, to ja się związałam z takim byle gównem, w którym się zakochałam bo jak wiadomo, miłość ślepa. Koleś mnie zranił, zostawił, do siebie dochodziłam 2 lata, taką miałam depresję. Potem poznałam kolejnych chłopaków, ale nic do nich nie poczułam, nie czułam tej miłości. W końcu poznałam chłopaka w którym się znowu zakochałam, tak szczerze i prawdziwie. I tak kilka lat sobie trwamy, ale koleś ma niestety coś z psychiką, jest maminsynkiem, bierze narkotyki... Do tej pory mi to nie przeszkadzało jakoś bardzo ale teraz powiedziałam, że mam już dość, bo nigdy nie wygram z jego mamusią... Więc dałam sobie z nim spokój. I teraz jestem sama. I to chyba niestety moja wina, bo tych porządnych odrzucałam, a interesowałam się takim właśnie byle gównem :/ Teraz kiedy wreszcie dojrzałam do poważnego związku, to nie mam z kim stworzyć ten związek...

no właśnie, wtedy kiedy się już chce to nie ma z kim

dziewczyny, nie ma się co załamywać, nie wszyscy znajdują swą miłość przed 30.

dziewczyny, milosc moze czekac za rogiem, nie poddawajcie sie!

Ja już nie wierzę w miłość. I nie chcę już nikogo szukać, bo się czuję wypalona. Już kochałam, nic z tego nie wyszło. Wyczerpałam swoje zasoby miłości i już po prostu nie chcę znowu marnować na kogoś kilka lat, żeby potem się okazało, że to nie to. Chce być sama, mieć święty spokój.

ale jest trudniej bo większość ma już rodziny a ja doszukuję sie u siebie już jakiś blokad albo innych problemow bo wydaje mi się że moj stan nie jest normalny

Twój wielki wzrost?

A pracujesz....????

autorko, dopiero w wieku 30 lat zauwazylas, ze Twoje odrzucanie wszystim po kolei ma drugie dno? ze to, ze Ci sie nie podobaja, jest tylko z wierzchu,a tak naprawde, boisz sie wejsc w zwiazek? ja mam 25 lat i tez taka przypadlosc, zeodrzucam wszystkich, ale sie opamietalalam, zaczelam nad soba pracowac, nad poczuciem wlasnej wartosci i mam nadzieje, ze juz nie zmarnuje szansy. nie mowie o desperacji, ale o daniu szansy, jeli moje"nie chce go" bedzie wynikalo z jakiegos, tłumaczonego czyms innym, strachu.

tak, dopiero teraz to zauwazylam

wielkie baby mają mniejsze szanse

28 lat i tez tak mam

głupie baby xd za młodu wszystko odrzucają, a potem szukają spełnienia i szczęścia w samotności xdddd

ja mam 37 i zmarnowane życie

W tym wieku jeszcze może się wszystko zdarzyć ;)

Zmarnowane na własne życzenie bo żyć 30 lat z myśleniem że jest się nikim bo się nikogo nie ma to jakieś zaburzenie psychiczne. Oprócz baby czy chłopa nie mieć marzeń? Tragedia.

30 lat to już taki  niby mus żeby mieć kogoś na stałe - takie dość konkretne stałe

W twojej wsi? Haha ...

Dnia 11.05.2013 o 11:25, Gość samotna 30latkaaaaaaaaaaaaaaaa napisał:

nie jestem otyła, mam 172 cm wzrostu i 59 kg wagi miałam powodzenia "za młodych lat" i chyba za bardzo byłam wybredna bo zostałam sama a w tym wieku to juz raczej ciezko kogos wolnego poznac

Kawalerow 30 + jest od groma więc nie wiem gdzie się ukrywasz

Dnia 11.05.2013 o 12:23, Gość starararaaaa napisał:

Ja mam podobnie. W tym roku skończę 29 lat. W czasach studenckich miałam kilku fajnych kolegów, ale wszystkich odtrącałam bo nie czułam się wtedy gotowa na poważny związek, poza tym w każdym mi coś nie pasowało. Myślałam, że przecież jeszcze mam czas spotkać takiego co w 99% będzie mi odpowiadał. I zamiast zainteresować się tymi fajnymi, to ja się związałam z takim byle gównem, w którym się zakochałam bo jak wiadomo, miłość ślepa. Koleś mnie zranił, zostawił, do siebie dochodziłam 2 lata, taką miałam depresję. Potem poznałam kolejnych chłopaków, ale nic do nich nie poczułam, nie czułam tej miłości. W końcu poznałam chłopaka w którym się znowu zakochałam, tak szczerze i prawdziwie. I tak kilka lat sobie trwamy, ale koleś ma niestety coś z psychiką, jest maminsynkiem, bierze narkotyki... Do tej pory mi to nie przeszkadzało jakoś bardzo ale teraz powiedziałam, że mam już dość, bo nigdy nie wygram z jego mamusią... Więc dałam sobie z nim spokój. I teraz jestem sama. I to chyba niestety moja wina, bo tych porządnych odrzucałam, a interesowałam się takim właśnie byle gównem Teraz kiedy wreszcie dojrzałam do poważnego związku, to nie mam z kim stworzyć ten związek...

Co ty miałaś niby zrobić, brać pierwszego lepszego kolegę pod ołtarz tylko dlatego że jest dobry? Bez pożądania nie ma związku. 

Niektórzy ludzie właśnie tak pojmują bycie w związku i dodatkowo mają pretensje do innych ze nie powielaja ich sposobu myślenia no bo jak to tak  mieć adoratorow i wszystkich odrzucać. Przecież jak są to trzeba brać bo potem może już nie być okazji i kobieta zostanie stara sypiaca się panna. To że nic nie czuje to nieważne. Pewnie za dużo tv ogląda...