Rzeczy których żałujecie w życiu

po prostu, że nie jestm kim innym, szczuplutką Meksykanką z mężem 2m, tancerką, 170m, która nosi wysoookie szpilki i jest mega sexy, pięknie się porusza, a jej facet to dobry człowiek, silny, męski, o wilekiej miłości w oczach, bezdzietny związek z bogatym życiem towarzyskim, który lubi czasem zostać w domu ugotować budyń, włączyć film, i przytulać sie w kocu słuchając deszczy, wysportowani ludzie, którzy uprawiają dziki seks na milion sposobów, sympatyczni, bezdzietni, zaangażowani w prace społeczne, odkładający pomału na starość , z dziećmi od strony szwagierki, które kochają wpaść na kawę i ciacho, opowiadając do nas o swoich sympatiach "tylko nie mówcie rodzicom, ok??..." dzieci, z którymi można się pośmiać, iść na colę, na karuzelę, a potem odprowdzić do domu, tańczyć na stole i kochać się o dowolnej porze w dowolnym miejscu w domu i głośno krzycząc nie krępując się nikogo i niczego, słuchać głośno muzyki i mieć niestandardowy dom, mini siłownię, taki, który nie mógłby tak wyglądać, jakby było dziekco, bo wteyd musiało by być standardowo- pokój z biurkiem itd. ale to nie ja, nie moje życie, nie moje ciało, nie mój temperament, tylko moje marzenia;-(( nierealne, moja wyobraźnia i fantazje;-(

żałuje, że zamiast się uczyć to się leniłam i nie dostałam się na medycynę. i to leniłam sie dwa lata z rzędu bo w klasie maturalnej i rok po, kiedy poprawiałam maturę :/ teraz dopiero zdałam sobie sprawę z mojej głupoty. żałuję tego, że jestem nieśmiała i maaasa fajnych znajomości przeleciała mi koło nosa.

Żałuję że nie pozwałam matkę o alimenty tylko z********alam na utrzymanie brata i nie było mnie przez to stać na studia. Żałuję że jako małolata dałam się namówić na sprzedaż mieszkania (dostalam w spadku) aby spłacić ich długi. Żałuję że nie uciekłam z rodzinnego bagna jak tylko skończyłam szkołę średnią i dałam się wkopać w następne zadłużenie.Teraz oni się na mnie wypięli a ja mam do splaty 40 tyś. Żałuję że zdecydowałam się na dziecko. Nie dość że ledwo stać mnie na jego utrzymanie to jaszcze maleńki ma zaburzenia rozwojowe a mi brakuje kasy na jego leczenie... Czasami to w ogóle żałuję że żyję :-(

ostro....;-( żałuję, że żyję w tym systemie edukacyjnym, w jakim żyję, człwoiek uczy się wszystkiego, spędza 8 godzin na lekcjach, potem drugie tyle na odrabianiu prac domowych, potem weekend na naukę do testów, potem studia, to samo, a potem życie- szukanie pracy, problemy takie jakie są, a następnie życie na dwa etaty, do tego przygotowuje szkoła- do tego, by zapieprzać cały dzień, bez końca

Żałuję, że nie okazałem się dziewczyną z jego marzeń, że za mną nie tęskni, że nigdy już się nie zobaczymy, ech....

Żałuję, że nie okazałem się dziewczyną z jego marzeń," vvvvvv pedaUUUU ?:o

gggg

załuje ze nie zadbałem o wygląd 12 lat temu , gdyby to zrobił moje zycie by sie inaczej potoczyło :O

niczego :D

Zaluje, ze w mlodosci nie przelecialem wszystkie ktore mi sie pchaly do lozka. Wychowanie, sumienie, wiara - do doopy z tym, trzeba bylo uzywac bez skrupolow. Teraz zona pilnuje mnie jak oka w glowie i moge sobie tylko pomarzyc bo wspomnien nie mam zadnych.

zaluje ze: -zdradzalem narzeczona, rzucilem potem bez skrululow dla idiotki nic nie wartej a teraz zostalem sie sam jak palec -ze mam romans z mezatka, nie moge sie z tego wyrwac -zaluje ze w mlodosci za malo imprezowalem, nie korzystalem wystarczajaco z zycia -tego ze moja wiara nie jest tak silna jak chcialbym zeby byla.zaluje, grzesze..tak w kolko

Żałuję, że zadawałem się znów z byłą.

trele moreele slaby jesteś jak na faceta :p

O autorko, mam podobne przemyślenia. Dokładnie żałuję czasu zmarnowanego na studiach, kompletnie nic mi nie daly i nie pomogły w zyciu. Kierunek okazal se totalnie chybiony. Moglam isc do szkoły policealnej i zdobyc jakiś normalny zawod i dopiero później robic studia. Teraz mam dziecko i nie mam pracy. Doswiadczenie mam tylko w handlu. Szans na podjecie jakiejś nauki zerowe, nikt mi się nie zajmie dzieckiem. Co do facetow, mąż okazał się wyjątkowym draniem. Zdradzał mnie gdy zaszłam w ciąże i urodziłam dziecko. A ja dla niego zmieniłam zyciowe plany, miałam wyjechać z Polski, robić karierę naukową, doktorat... Teraz dopier zrouzmialam ze w życiu warto stawiac na siebie i na swoje marzenia i nie godzic się na żadne kompromisy.