Jak żyć żeby nie przespać życia

yeez rozumiem co piszesz, tylko problem w tym, ze żyję jakby poza sobą, jakbym straciła kontakt z sobą, własnie nie wiem czego chcę, czego potzrebuję, czego mi brakuje... nie umiem odnaleźc w sobie tej prawdy, jestem jakby poza swoim życiem, po rpostu lewituję nad nim, zeby utrzymac się na powierzchni :-( i czuję, ze tam gdzies głeboko jest ŻYCIE, ale nie wiem jak tam dojść

Jest mi tak ciężko samej, często płaczę...jest mi źle i smutno. Kolega mnie ostatnio zapytał, czy ma mnie jakoś pocieszyć...Boże, jak ja bym chciała kogoś mieć

po prostu nie potrafię nic już z siebie wykrzesać :-(

21:39 widze że mój podszyw równie sfrustrowany co ja

oczywiscie, ze potrafisz tylko wrzuc na luz i daj sobie tyle czasu ile potrzebujsz bez tzw. kija nad soba bez presji poczujesz czego chcesz zwolnij , nie gon , nie spelniaj cudzych oczekiwan koczaj siebie i sluchaj siebie a wszystko sie ulozy

najpierw pokochaj siebie od nowa -wiesz ,że jesteś ważna i wartościowa .W sobie znajdziesz tylko przyjaciela by nie czuć się samotnym nikt inny ci tego niezapewni...uwierz w siebie , naucz się od nowa siebie szanować i poprostu polubić - ja teraz taką metamorfozę przechodzę a wydawałoby się , że jest gorzej niż źle...

ale ja już dawno mam to za sobą, akceptuję siebie i lubię swoje towarzystwo :-D nikogo mi nie brakuje, najlepiej czuję się w samotnosci i o tym już dawno wiem.. chodzi o coś innego, ale jeszcze nie wiem o co

yeez wlasnie nie umiem wrzucic na luz, ciągle w kazdej dziedzinie wymagam od siebie perfekcji i widzę, ze mam juz tego dość :-( nawet bałagan w domu mnie rozprasza, demotywuje , przygnebia, sprawia że czuję się taka rozchwiana, nieuporządkowana, jak mam czysto to czuję ład i harmonie i zawsze tak było, ale od jakiś 3 miesięcy wszystko zaczeło mi się wymykac spod kontroli

no to juz wiesz co ci nie daje zyc dązenie do perfekcji walcz z tym nie ma innej drogo wroc kto od ciebie wymagal bys byla perfekcyjna pomysl co ci dazenio do perfekcji pomaga zagluszyc w sobie itd. mysl, czuj ..... i wyluzuj

zamien musze... na chce musze.... nie, nie chce :) nie teraz jutro za cwile :) rozumiesz ?

ale ja uwielbiam swoja perfekcję, tj. ład i harmonie wokół siebie; jak w pracy mam wszystko poukładane, wszystkei sprawy załatwione, a w domu porządek w każdej szafce to czuję się wolna i szczęsliwa, ale jak się jedna rzecz delikatnie zawali, to juz tracę harmonię w e wszystkim i już nie widzę sensu dbania o resztę.. nie wiem dlaczego tak jest nie wiem czy ktokolwiek wymagał ode mnie perfekcji, raczej byłam dzieckiem, na które cięzko wpłynąc, zawsze chodziłam swoimi ścieżkami i wiedziałam czgeo chcę nie wiem co mi pomaga zagłuszyć to dązenie do perfekcji, ale dobre pytanie, dziękuję :-)

rozumiem ale mam taki wewnętrzny silny imperatyw który wymaga ode mnie bycie perfect w kazdym calu, ciezko będzie wmówić sobie coś innego

pilnuj stanu świadomosci w sobie to droga do siebie a reszta sie ulozy skoro perfekcja daje cie poczucie bezpieczenstwa to balagan to burzy znajdz zloty srodek miedzy jednym a drugim i naucz sie wybaczac sobie :) chwile balaganu to minie i tamto minie to tylko na chwile rozumiesz ? :)

rozumiem,a le stąd już tylko krok do tego, ze chwilą tez jest życie, które przeminie i nie wróci, ze wszystko sie skończy i tak oto docieram do ściany z wiecznym pytaniem i po co to wszystko?

perfekcja to dazenie do zaspokojenia swoich lub cudzych wygorowanych oczekiwan cudze oczekiawania wyslij do diabla a wlasne obiniz....z pelna świadomościa tego co czynisz i kiedy

:) to co bylo nie wroci poszlo sobie ale bedzie cos nowego dajac sobie wolne wpuszczasz cos nowego do swojego zycia :) a to nowe moze ci sie spodobac :)

strach boisz sie cZEGO SIE boisz ?ze co sie stanie jak zapanuje balagan ?

dzięki :-) tak ciezko spotkac kogoś, kto nie ocenia tylko próbuje pomóc i rozumie

jak panuje bałagan wokół mnie to automatycznie mam chaos w głowie,wszystko jest na wariackich papierach, nie na miejscu i w złym czasie, wszystko jest źle i bardzo źle się z tym czuję. nie wiem co jeszcze, nie umiem odszukac tego w sobie, nie umiem zrozumieć ani opisac, co by się mogło stać... sama świadomosc chaosu juz wyprowadza mnie z równowagi, obniża samopoczucie itp

jak panuje bałagan to jestem zablokowana, zamknięta na świat i na wszytsko, tracę kreatywnosć i wszystko staje się jałowe, dosłownie nie moge nabrac oddechu, dusze się tak to czuję...

tak naprawde to czytam twoje posty i mysle że ty masz coś nie pokolei jesteś samolubna lubisz swoje towarzystwo nic cie nie cieszy wszyscy cie denerwują a sex wogóle wiesz co to jest? biada temu komuś co sie w tobie kiedyś nie szczęsliwie zakocha i bedzie musiał przez resztę życia podzielać twój los.

o tym własnie pisałam... nie zrozumiesz mnie nigdy, bo nie jestes w stanie mnie zrozumieć, bo mi chodzi ożycie, o egzystencję a ty jak na faceta przystało wszystko sprowadzasz do fiuta i jeszcze się martwisz o fiuta innego ... z takimi jak ty az żal dyskutować, nie jestes w stanie niczego wnieśc w moje zycie, to co piszesz ani mnie ziębi ani gzreje,jestes zwykłym chłoptasiem i tyle

starałem sie pojąć ale chyba jestem za płytki albo ty za bardzo skomplikowana. nie jestem jakimś tam chłoptasiem mam troje dzieci jedno prawie dorosłe napotykałem na wiele przeszkód w życiu czasem było tragicznie ale jakoś nigdy tak nie miałem żeby nie wiedzieć czego tak naprawde chcem a z twoich postów wynika że za czas jakiś przejdziesz załamanie psychiczne. wez sie w garść laska.

nie wiedziałam, ze posiadanie dzieci jest wyznacznikiem dojrzałosci emocjonalnej i życiowej. nie twierdze, ze jestem prosta, wręcz przeciwnie widzę ze jestem inna, widze to juz od wielu lat, nie walcze z tym, bo taka jestem, lubie siebie, rozumem i akceptuję, bo inni jak widac mają z tym problem. w realu tez tak jest dlatego wcale mnie to nie dziwi i dlatgeo wole swoje samotnicze życie, bo jest spokojne i harmonijne, tzn. tak było do niedawna. nie musze zabiegać o niczyje względy, nie musz e się nikomu podobać czy dostosowywać, mam to gdzieś, zyje tak jak ja chcę i tak jest mi dobrze.

jakoś nie widze siebie aby być tak mało zdecydowanym i zapatrzonym w siebie rozumiem co to jest praca ale nie rozumiem jak można przestać kożystać z życia dla jakiejś marnej złotówki. to jest żałosne.

i widzisz, znowu mnie nie rozumiesz, a jakbys czytał ze zrozumieniem to bys wiedział, ze nie pracuję dla pieniędzy (większość rzeczy, które mam - oddaje, mam coraz mniej rzeczy w domu, nie zyje ponad stan itp.)

żyj jak chcesz i jak ci sie podoba i nie szukaj zrozumienia u innych bo twój przypadek jest za bardzo skomplikowany i chyba raczej nikt nie jest ci w stanie dać dobrą rade bo przecież ty jesteś najlepszym doradcą dla siebie. życze ci wszystkiego dobrego naprawde od serca.

a jak tam relacje z rodziną?

dzięki, ja Tobie również nigdzie nie napisałam , ze szukam zrozumienia szukałam inspiracji, pomysłów tylko tyle, a akurat yeez trafila się przypadkiem i dała trochę motywujących wskazówek

prosze Cię, nie uskuteczniaj mi tu psychoanalizy, bo jak juz ustalilismy nie działamy na tych samych płaszczyznach pojmowania świata. Przeczytaj proszę tytuł a nastepnie jak masz ochote to dorzuć cos w temacie