Nigdy nie zostawie dziecka w zlobku

a ja uwazam zeby każda matka polka jak chce to niech daje cycka az dziecko zacznie nawet gadać do 5 lat ale niech nie wyzywa tych co nei dają, te co siedza w domu niech siedza ale niech nie czepiaja sie tych co nie siedza,kazdy niech robi co chce,specjalistki sie znalazly

Nie no, te żłobki o których piszecie to jakaś masakra jest :O Ja córkę oddałam do żłobka, jak skończyła 2 lata - jest u nas taki prywatny żłobek, gdzie przyjmują dzieciaki do 3 lat, i naprawdę nie żałuję. Fakt, że zrobiłam to głównie po to, żeby na spokojnie zająć się synkiem, który się urodził, gdy starsza miała niespełna 2 latka, bo przyznaję ze nie ogarniałam chaosu, jaki powstał w domu:D ale też przydało się jej trochę oswojenia z innymi dziećmi, po siedzeniu ze mną w domu od urodzenia, skorzystała bardzo i uwielbia tam chodzić, a ja na spokojnie zajmuję się domem i małym Piotrusiem, który jest baaardzo wymagający:) Cebuli z makaronem wprawdzie nie jem, finansowo mamy przeciętnie, ale udało się odłożyć co nieco na ten żłobek (państwowego u mnie niestety brak w mieście), i pewnie jak Piotruś podrośnie (tak pow. roku) to też tam pójdzie.

Ja Wam napisze tak. Każdy zrobi wg własnego uznania, nie można krytykować kogoś, kto pracuje i chce, lub musi i wtedy oddaje dziecko. Ale nie lubię dorabiania ideologii, że półroczne czy roczne dziecko potrzebuje innych, świetnie się rozwija, szybciej mówi itd, taki maluch potrzebuje mamy, jej ciepła i tyle w zasadzie. Co innego pozostawianie dziecka 2- 3 letniego bo takie rzeczywiście fajnie jak już ma kogoś poza mamą, umie się pobawić, zaczyna uczyć się życia w grupie, ja zostawiam synka, który ma obecnie równe 3 lata, od pół roku w klubie malucha. Zostaje codziennie na 3 godziny. To jest dobre przygotowanie dla niego do przedszkola, do którego pójdzie we wrześniu ( planujemy na 4- max 5 godzin dziennie , od 8/9 do 13). Trzeba też znać i obserować własne dziecko. Moje w wieku dwóch lat absolutnie nie było gotowe i nie raz wkurzałam się że ciągle z mamą i z mamą... A po pół roku okazało się że to już ten moment, nie było żadnego płaczu przy rozstaniach czy kryzysów. I o to chyba chodzi, żeby i mama i dziecko przeszli ten etap w miarę łagodnie i rozsądnie, czego Wszystkim mamom i ich pociechom życzę :-)

ja tak samo płaczu od dzieci nie słyszę ale są bardzo zagubione niektóre stoją jak sierotki trzymają sie siatki i patrzą na auta ,a nie które to ze sobą sie leją jak starzy kopniaki lecą szarpanina a ile te dzieci mogą mieć ,nawet 3 lat nie mają niektóre ,na to panie też nie reagują a dzieci agresywne się stają.

moja siostra oddala do zlobka 4 miesieczna corke, bo nie mogla zniesc mysli, ze w pracy ktos ja zastepuje na kierowniczym stanowisku...