Moment zakończenia przyjaźni

Czuje ,że nieuchronnie zbliża się koniec mojej przyjaźni,łapie się na tym ,że czuje się lepiej kiedy nie widzę mojego kumpla :( Smutne bo znamy się już od ponad pięć lat W jaki sposób wy kończyliście przyjaźnie ,czemu się wam posypały ?

szkice weglem ciekawa lektura

najczeście spowodowane to bylo drugimi polowkami. Teraz np tez sie obawiam, ze moja kumpela kogos znajdzie, a ja pojde na 2 plan. I wiem dobrze, że tak sie wszystko skonczy,bo juz nie jedną przez te "miłosci" stracilam;/:(

Mnie jest tym bardziej przykro bo mój przyjaciel nie domyśla się nawet ,że ciąży mi ta znajomość.Wykręcam się jak mogę od spotkań na razie

A czemu Ci ciąży?.

Dość skomplikowana sytuacja dla mnie

no właśnie ze mnie zrezygnował taki jeden "przyjaciel" , bo mam męża .Wiedział o tym od pocztku.Tacy ludzie nie są przyjaciółmi.Coś chcą zyskać.jest to okropne, egoistyczne.Nastawienie na własne potrzeby.

Mi też jest przykro ale czasami trzeba być egositą i myśleć tylko o sobie.Dla mnie fajnym wyjściem będzie albo zakończyć przyjaźń (chociaż szkoda tylu lat ),albo drastycznie ograniczyć spotkania np raz w miesiącu

Egoiści nie powinni mieć przyjaciół , szkoda dla nich ludzi

Każdy z nas czasem dla swojego dobra musi postępować egoistycznie ,to normalne

ale dlaczego? przyjaciel jest kimś pozytywnym w naszym życiu.Po co mamy z tego rezygnować?

wewrw

Ale nie rozumiem, zależy Ci na nim, a chcesz to zakonczyć? mozesz chociaz troszke przyblizyc dlaczego chcesz z niego zrezygnowac?... A moze chodzi o to, że coś zaczęlas do niego czuć?

Zgadzam się,że jest kimś pozytywnym ,bo mój nie raz mi pomógł.Fakt ,faktem nie zawsze się z nim zgadzałam,ale przyjaciele nie muszą mieć przecież tego samego zdania zawsze,ważne żeby byli szczerzy wobec siebie.A teraz ja nie potrafię zdobyć się na taką szczerość i robię uniki. Ale zgodzicie się chyba ze mną,bo z drugiej strony nie widziałam się z tym moim kumplem już dwa tygodnie,nie tęsknie,nie myślę o nim,wręcz przeciwnie,jest mi lepiej na duszy.Więc w takim przypadku to chyba lepiej zakończyć albo ograniczyć znajomość,bo to chyba przestała być prawdziwa przyjaźń.

Ale wiesz, że On będzie chciał żebyś mu wyjaśniła co się dzieje, bo myśle , że niedlugo zacznie zauważać, że jest cos nie tak.

Zawsze mogę mówić ,że pracuje i jestem zmęczona do tego w weekendy szkoła więc na razie wymówek mam dośc trochę.

Chyba też tak jest ,że coś do niego czuje.Ale głównie mam do niego dużo pretensji o różne rzeczy gdzie uważam ,że wcale nie zachował się jak przyjaciel,źle postępował.Mam takie poczucie krzywdy i mimo,że z nim o tym rozmawiałam i powiedziałam mu o tym i próbowałam wybaczyć nie potrafię.Siedzi mi to w głowie i prędzej czy później wybuchnę .Jeżeli mamy się kiedyś nienawidzić to wolę zrobić ciche angielskie wyjście

Tak to jest wymowka, ale na krotką mete. Może po prostu powiedz mu wprost, że już Ci nie zależy na tej przyjaźni i żeby dał Ci sppokoj.

Kurcze, no ale przyjaciele nie raz zawodzą, moja przyjaciólka też wiele razy mnie zawiodła, ale nie skreślałam jej . Starałam się zrozumiec. No ale jesli Ty z nim rozmawiałaś i to nie dało żadnego skutku i jesteś na tyle zdecydowana, że nie chcesz już z nim się przyjaźnic. To zrezygnuj

Jestem człowiekiem strasznie pamiętliwym i już nie raz próbowałam o tych rzeczach zapomnieć ,mimo wszystko nie umiem i nie chce tego ciągnąć.Myśle ,że muszę ochłonąć,zobaczyć jak to będzie gdy na dłuższą metę nie będziemy się spotykać,może atmosfera się oczyści,a jeżeli nie to trudno.Wywalę przyjaźń na śmietnik historii,co do tego ,że kumpel się domyśli,ja uważam ,że już wie ,ze coś jest na rzeczy.Zazwyczaj spotykaliśmy się trzy razy w tyg ,dzwoniłam czy coś,teraz cisza,ledwo na esy odpisuje albo i nawet nie

a nie prościej do końca wyjaśnić to co zaszło i czego nie tolerujesz u innych. Powiedz mu, że bardzo zawiodłaś się na nim i niestety dopóki sobie tego nie wyjaśnicie, nie chcesz się tak naprawdę z nim spotykać. Albo to da mu do myślenia i postara się abyś w końcu poczuła lepiej, albo samo się zakończy. Po co drastyczne urywanie.

Też tak uważam jak gość wyżej,;-).

Problem w tym,że pewnych rzeczy nie da się wyjaśnić,bo to nic nie zmieni.Dajmy na to nie możesz kogoś przeprosić za to ,że go opuściłaś,kiedy naprawdę był na dnie i potrzebował pomocy.Ja tak miałam a mój przyjaciel nie odzywał się do mnie pół roku,nie chciał nawet mnie wysłuchać.W końcu odnowiliśmy znajomość z mojej inicjatywy,ale teraz nawet tego żałuje i myślę,że skoro ja to zaczęłam to mogę zakończyć czy urwać bez powodu jak on kiedyś.Co z tego ,że mnie już przepraszał i na pewno drugi raz by tak nie zrobił skoro mam do niego uraz,nawet łapie się na tym,że teraz kiedy zaczęłam to pisać i myśleć czy nie daj boże się z nim spotkać to już mi gorzej.

Hmm no to troche zmienia sytuacje. Skoro się wypial wtedy kiedy potrzebowalas pomocy, no to chyba nie zasluguje na miano przyjaciela:/. Powinien byc zawsze przy Tobie . Ale jak to się mowi" prawdziwych przyjaciol ppoznaje sie w biedzie"

Wiem ,że każdy popełnia błędy ale nie poradzę nic ,że siedzi mi to w głowie.Jak tak teraz o tym pisze to zastanawiam się czy spotykam się z nim bo serio mimo wszystko uważam go za kumpla czy z przyzwyczajenia :/

sama napisałas, że nie utrzymujesz z nim konaktu tak jak kiedys. Skoro Ci to nie przeszkadza, to myśle, że nie zalezy Ci już na nim. Alee.... z jednej strony gdyby Ci nie zależalo, nie żalilabyś sie tutaj i nie szukała wsparcia w nas forumowiczkach :P.

W takim razie co wy zrobiłybyście na moim miejscu kochane forumowiczki :)

Twierdze, że nie zaszkodzi jeszcze raz z nim szczerze pogadac;-). W koncu tyle lat się znacie i tyle razem przezyliście, że chyba na to zasluguje?

ja mam tak samo, identycznie miała wspaniałego przyjaciela, ale z czasem zaczał mnie irytować, źle sie czułam w jego towarzystwie, chociaż był mi najbliższa osobą. jak dzwonił i prosił o spotkanie, to ja wiłam sie ile mogłam, zeby sie wykręcić... a jak juz przychodził, to bardzo się stresowałam pod koniec znajomosci i czułam ulgę jak wychodził. straszne to było... potem on szykował sie do wyjazdu na pół roku za granicę i ja nie mogłam się doczekać tego wyjazdu, a gdy wyjechał odzyłam, jakoś czułam sie lepiej więdząc, ze nagle nie zadzwoni i nie będzie chciał sie spotkać, to był koniec. nie miałam zamiaru więcej się tak katować, tak skończyła się nasza znajomosć-przyjaźń, najpiękniejsza jaką kiedykolwiek miałam. do dziś nie rozumeim co się stało ze mną, ale wiem, ze teraz jest mi lepiej,

Ja się też tak czuje jak ty ,mam to samo.A teraz jak się czujesz bez niego,macie jakikolwiek kontakt ?