mam już dość swojej żony

Należy podnieść poziom serotoniny w mózgu poprzez intensywne ćwiczenia fizyczne, dietę z wysoką zawartością węglowodanów i niską białek, terapia związku i techniki radzenie sobie za złością. Są też jakieś suplementy i leki w ekstremalnych przypadkach, ale u nas w Polsce nie są takie rzeczy dostępne. I nie należy pytać o nic wprost.

Lepiej przeczytać wszystko, to będziesz wiedział czy to rzeczywiście to, bo teraz trudno przepisać całą książkę. Jeżeli ona myśli, że jest idealna i nie w niej tkwi problem, to może z tą terapią jej nie wyjeżdżaj tak pod jej adresem, tylko przedstaw to tak, że to Ty chciałbyś coś zmienić na lepsze w Waszym związku, ale nie ją.

tak właśnie myśli,składa wszystkie winy na mnie a jak już robię tak jak chce to wyszukuje nowych problemów i błędne koło się zamyka,wydaje mi się że wiem w czym jest problem i mówię jej o tym ale nie chce nawet słuchać i twierdzi że to nie to.

A czy ona sama wie o co jej chodzi? Mówi w czym problem? Czy oczekuje, że Ty się domyślisz?

Ona nie widzi problemu,ja się czepiam i tyle

Terapia to chyba jedyne rozwiązanie. Chyba za bardzo się przyzwyczaiła, że to ty jej nadskakujesz i próbujesz rozwiązywać problemy. Chyba tylko specjaliści potrafią poradzić sobie z takim podejściem.

autor tematu dawno wyparowal. Zonie pewnie nie podobalo sie ze byl takim prostakiem

Autorze, nie jestem kiepskim detektywem - założyłeś temat jako pomarańczowy gość, następnie odpowiedział ci niejaki na niebiesko zalogowany rommel, któremu odpowiedziałeś jako niebieski gość - masz niestety pecha, bo zapomniałeś się wylogować, wszyscy niebiescy to posiadacze stałego nicka - wystarczy kliknąć w profil niebieskiego gościa, a wejdziesz w jego profil. Czyj to profil? ROMMELA.

Nie lubię, jak się ze mnie idiotkę robi, bo nią nie jestem, dlatego zraziłam się lekko do rozmów z Tobą, autorze, zresztą - nie jestem w stanie już chyba Ci nic więcej doradzić. Mam tylko pytanie, czy potrafiłbyś u siebie wymienić tyle negatywnych cech charakteru i zachowań, ile wymieniłeś u swojej żony? Umiesz patrzeć obiektywnie? Widzisz u siebie jakieś wady w ogóle? Jaka solidarność jajników? To, że Ci opisałam swoje doświadczenia z jedynej mi znanej perspektywy, czyli z perspektywy kobiety uważasz za stronniczość? Czy to, że próbowałam Ci uświadomić, jaka może być EWENTUALNA przyczyna zachowania żony i co MOŻE czuć, oznacza, że stoję po jej stronie? Otóż nie. Żeby móc obiektywnie spojrzeć na sytuację, musiałabym znać Was oboje. Znać, a nie tylko czytać. Czytając zaś relację jednej ze stron, która z oczywistych względów pokazuje się tutaj w dobrym świetle, mogę jedynie domniemywać. I być może troszkę bronię Twojej żony, ale to tylko z tego względu, że jest ona na przegranej pozycji w twoim poście - nie może się wypowiedzieć jak ona to widzi, nie może się bronić. Zazwyczaj mówi się, że prawda leży gdzieś pośrodku, a wina po obu stronach. Nigdy nie jest tak, że jedna osoba jest całkowicie idealna i bez wad. I przychodzi mi tylko jedno do głowy - poszukaj przyczyn, zanim zaczniesz leczyć. Przeanalizuj w głowie co mogło się stać, może w dalekiej przeszłości, co zepsuło Waszą relację. Uważam, że nic nie dzieje się bez przyczyny, nie można jednego dnia kochać, drugiego nienawidzić. A jeśli winą za całe zło obarczasz żonę, nie dziwię się, że nie chce współpracować. Pomyśl kiedy zaczęło się psuć, w jakich okolicznościach i jeśli ją kochasz i chcesz naprawić, to nie obwiniaj. Czy ona mówiła Ci w ogóle dlaczego tak się zachowuje? A jeśli mówiła, to jaki powód podawała?