Jak sobie poradzić z frustracją z powodu braku faceta w wieku 30 lat

Marcinie, nie szalałabym aż tak z tymi mordercami. Ja tam nikogo, póki co, nie zamordowałam, a do życia w związku się nie nadaję. Natomiast większość morderców i g****icieli jakieś rodziny miała, często nawet bardzo szczęśliwe. Byli idealnymi mężami i ojcami, a po godzinach "bawili się" na całego. Ja bym to rozpatrywała bardziej w kwestiach wychowania, wzorców i późniejszych wyborów w dorosłym życiu. Ja świadomie zrezygnowałam z życia z kimś, bo chciałam się w pełni poświęcić swojej pasji i kiedy moje przyjaciółki wiązały się na poważnie, wychodziły za mąż i rodziły dzieci, to ja robiłam doktorat, a później zaczynałam ogarniać habilitację. Zdaję sobie sprawę z tego, że mam bardzo wysokie wymagania wobec mężczyzn, bardzo trudny charakter i zdecydowanie nie chcę być matką, a dodatkowo potrzebuję naprawdę dużo przestrzeni, samotności i wolności. Nie wyobrażam sobie, żebym miała w moje teraźniejsze życie wprowadzić partnera, bo bym faceta zniszczyła. A po co, skoro może być szczęśliwy z inną kobietą, która się do związku nadaje i chce stworzyć rodzinę?

no, pani profesor na forum się nam objawiła.

Do pani profesor jeszcze daleka droga. Możemy wrócić do tej rozmowy jak będę po czterdziestce.

poczekamy, przecież to niedługo

o jakisty gościu mily.prawdziwy Polak z ciebie.

Nie ma sprawy, mam jeszcze 4 lata do tego szczęśliwego dnia, kiedy stanę do kolokwium habilitacyjnego. O ile dożyję, oczywiście.