czy słuszne są moje obawy odnośnie chłopaka?

Witam Kafeterianów Chciałabym prosić Was o radę. Jestem z chłopakiem troszkę ponad rok. Jest dla mnie czuły, opiekuńczy, zawsze dba o mnie, gdy jesteśmy u kogoś tak samo, najpierw patrzy na mnie, potem na siebie. Jednakże martwi mnie pewna rzecz związana z jego nerwowością. Otóż jest on bardzo nerwowy w kontaktach z nowo poznanymi ludźmi, moich rodziców zna już przez pewien czas, jednak nadal widać (zwłaszcza po mimowolnych *****ch), że odczuwa stres, napięcie, pomimo , że rodzice są przyjaźni, miło z nim rozmawiają. Sama tłumaczę mu, że nie musi się nimi stresować. Jednak nie to jest najtrudniejsze. Zauważyłam , że lubi rozładować stres pijąc piwo, nie raz zdarzało się , że zdenerwowany po pracy, gdy miał nerwowy dzień (lub po jakiejś innej sytuacji) często sobie wypił, może nie dużo ze 2 piwa, ale martwię się że to się przerodzi w większą ilość, mimo , że się tego wystrzega. Chcę zaznaczyć, że po piwie nie był nigdy wobec mnie agresywny, brutalny itp. (raczej typ , że szybciej zaśnie). Niestety ma on problemy rodzinne i to nie małe, staram się go zrozumieć, wspierać, mówiłam nawet o wizycie u psychologa i raczej nie stawiał oporu, bardziej martwił się o kwestię finansową w tej sprawie, bo pracuje i studiuje, a opłaca wszystko sam, nikt mu nie pomaga, a jednak kokosów też nie zarabia. Mama często ostrzega mnie żebym wyczuła go dobrze, żebym nie wpakowała się coś, co później przerodzi się w agresję, że wpadnie w alkoholizm i inne tego typu sprawy. Staram się z nim rozmawiać o tym wszystkim, co mnie martwi, co mi się nie podoba, gdy ma gorszy dzień np. po pracy, to ciężko jest się dogadać, raczej nie chce o tym rozmawiać, ale nie jest agresywny wobec mnie, prędzej do otoczenia, np. rzuci gdzieś swoją bluzkę, czy mocniej zamknie drzwi, jednak mnie nigdy nie obraził, nie uderzył, gdy mi jest smutno martwi się , pociesza, jest naprawdę czuły. Martwię się tylko czy to kwestia czasu odnośnie jego przemiany, czy taka osoba może jednak pewnego dnia rozładować się na mnie? jak powinnam postępować? chłopak daje mi sygnały, które mnie martwią (plus gdybania, ostrzeżenia od rodziców, które dają do myślenia) , ale z drugiej strony nie chcę skreślać go , skoro go kocham i nie mogę więcej rzeczy się doczepić. Gdy poproszę go żeby powstrzymał się od zakup chociaż tego jednego piwa, które już by go miało rozluźnić, to niby nie jest zadowolony ale robi to jednak. Bardzo Was proszę Was o rady. Chcę zaznaczyć, że naprawdę lekko nie miał w domu i stąd z całą pewnością te jego nerwy, czasami jakiś dołek, na pewno nie jest to bez przyczyny , coś w rodzaju "taki typ".

w poście miało być w mimowolnych ******ch , nie wiem dlaczego ocenzurowano ;)

hmm widzę, że nadal cenzura pomimo sylabowania, w takim razie "zwłaszcza po mimowolnych gestach"

Bardzo proszę o Wasze opinie, wskazówki jak postępować w sytuacji gdy jest nerwowy, gdy nie chce rozmawiać to czy tego dnia odpuścić aż ochłonie sobie i następnego gdy już jest znacznie lepiej? czy może drążyć tego samego dnia i powiedzieć co się nie podoba itp.?

tez tak kiedys u mnie bylo ale sie potem wszystko pogodzilo :) www.youtube.com/watch?v=dwA2eq3m_c0

co masz na myśli mówiąc, że wszystko się pogodziło? ;)

moim zdaniem to zwykły alkoholik a ty na siłę go usprawiedliwiasz - nerwowy w kontaktach, zestresowany, ma trudną sytuację w domu, - po prostu alkoholik i zakochana w nim naiwna dziewczyna!