Mojego brata wychowano na zakochanego w sobie narcyza i egoiste i kazde spotkani

spotkanie z nim dla mnie ,to męczarnia, do mojej psychiki Chce sie ze mna spotykac z moja rodzina, ale mysle sobie zawsze po jaka cholere ci znajomosc z kims kto cie poniza,upokarza i nasmiewa sie z Ciebie, a tylko w sobie zakochany i ciagle mowi o sobie, o swoich problemach? Nigdy go nie interesuje co u nas. Zapatrzony w siebie, mami synek, moja mama bardziej kochała synow niz corki, on jest tego efektem. Cała rodzina tez go uwielbia, bo jest bogaty wielki biznesmen. Najgorsze, jak mu odmowie spotkan, bo ciagle mu sie nudzi z jego lalunią i chciałby do nas przychodzic, a ja ciagle odmawiam, a on wielce pozniej obrazony, nosz kurde..i jak z takim pozniej gadac jak cie spotka gdzies i wypomina ciagle. Drugi brat ma swoje zycie i sie tak nie narzuca mi, Jak z takim postepowac, wieczne wywołuje we mnie poczucie winy.