Ile miały wasze dzieci jak wróciłyście do pracy? Mam doła.

i pozniej TAKIE SIE DZIWIA, ze nie chca pracodawcy zatrudniac mlodych kobiet. a po cholere mam zatrudniac mloda, plodnka kobite ... jak po urodzeniu dziecka nie wroci mi do roboty tylko blokuje etat ;/

Córka miała niecałe 8 miesięcy jak wróciłam do pracy. Teraz mam termin na początek sierpnia i planuje wrócić do pracy we wrześniu (na jeden dzień w tygodniu) a później jak mały będzie miał 3 do 6 miesięcy na 3-4 dni w tygodniu. Jestem na własnej działalności więc nie będę miała problemu z czasem pracy :-)

6 miesięcy. Ale ja byłam na to gotowa i tęskniłam już za pracą. W większości przypadków to rodzic powinien być gotowy na rozstanie.

6 miesięcy. Ale ja byłam na to gotowa i tęskniłam już za pracą. W większości przypadków to rodzic powinien być gotowy na rozstanie.

Najgorzej, ze w pracy dzieci, w domu dziecko. ;)

Nie miej doła tylko wracaj tym bardziej że rozumiem że nie na pełny etat. Ja wogole nie pracuję a syn skonczyl juz 3 lata, we wrześniu idzie do przedszkola a ja zaczęłam juz szukać pracy, z marnym efektem, bo chcę się przekwalifikować, łatwe to nie jest. Syn jest przyzwyczajony do mnie i otwrcie mowi zebym nie szła do pracy, a ja juz czuje ze czegos mi zwyczajnie brak, poswiecilam mu kilka ladnych lat bylo super, nie zaluje, nigdy nie mielismy problemow finansowych, wiec to nie wchodzi w grę kwestia finansowa, ale czuję że musze juz wrocic na rynek pracy i mieć wokol siebie doroslych a nie tylko brzdące :-)

wlasnie wrocilam 3 tyg temu do pracy-tzn znalazłam nowa-mała ma 8,5 mca w tej chwili :)

Kiedy kobiety w końcu się nauczą że nie są niewolnicami swoich dzieci ale pełnoprawnym człowiekiem?

TheNawojka rozumiem w czym rzecz, ale ty reż zrozum np. mnie ja nie chcialam wracac do pracy, wiesz, masz ten spokoj psychiczny, gdzy dziecko choruje a nie martwisz sie o l4, zowlnienia, cokolwiek, nie spieszy mi sie, mam czas na wszystko, bez pospiechu... fajnie tak jets, nie na cale życie - bo jak wspomnialam, juz mi brakuje pracy, ale dlatego ze 4 lata w domu robia swoje, ale ogolnie nie zmienilabym tego, absolutnie. Ta radosc z bycia z dzieckiem i psyczhiczny spokoj, to naprawde sie liczy dla mnie bardzo, bardzo.

Mój synek miał 13 miesięcy jak poszedł do żłobka, a ja wróciłam na 30 godzin tygodniowo do pracy, jeden dzien mam wolny. Przed ciąża pracowałam 40 godzin. Oddanie malucha do żłobka, była najlepsza decyzja, jaka mogliśmy z mężem podjąć. Mały sie rewelacyjnie rozwija, ma kontakt dziećmi, codziennie może sie wyszaleć w ogródku zlobkowym, panie duzo organizują dzieciom rewelacyjnych zajęć. Mały idzie do żłobka nawet w mój wolny dzien. Wtedy mam czas, zeby zając sie domem. Ja nie mogłabym na codzień poświecić maluchowi tyle czasu, ile robią to panie w zlobku. Za to weekendy są dla nas. Bez żadnych obowiązków, sprzątan, zakupów itd. Wtedy poświęcamy z mężem cały czas tylko dziecku. Mały ma dzis 16 miesięcy. Polecam każdemu oddanie do żłobka. Jednak Musi to byc naprawde dobry żłobek

Ja bym z radoscia siedziala z dzieckiem 3-4 lata, ale skoro sytuacja jest taka, jaka jest, nie uwazam, zeby to bylo szczegolnie okrutne, isc do pracy w twojej sytuacji. Wiele kobiet nawet tyle nie czeka.

Ja jestem zdania, ze dzieci potrzebują na codzień kontakt z innymi dziećmi, a nie byc skazanym przez całe lata, 7 dni w tygodniu na jedna, dorosła osobę. To egoizm

Kiedy poszłam do pracy dziecko miało 2 lata i 8 miesięcy :) ale ja cały czas studiuję i do żłobka poszło kiedy miało 10 miesięcy, a wcześniej też nie zajmowałam się nim sama, tylko z pomocą niani, okazyjnie mojej babci i innych osób od czasu do czasu. Dodam, że ja rozpoczęłam żłobek w wieku 2,5 miesięcy, cały czas tam chodziłam, potem do przedszkola i też żyję :) i wcale nie było mi źle :)

Ja jestem zdania, ze dzieci potrzebują na codzień kontaktu z innymi dziećmi, a nie byc skazanym przez całe lata, 7 dni w tygodniu na jedna, dorosła osobę. To egoizm

matki zawsze zaluja posiadania dzieci na pewniaka :) www.youtube.com/watch?v=glVAzwRFphs

''dzieci potrzebują na codzień kontakt z innymi dziećmi, a nie byc skazanym przez całe lata, 7 dni w tygodniu na jedna, dorosła osobę.'' To, ze mama decyduje sie zostac w domu wcale nie wyklucza kontaktu z innymi dziecmi. Sa rodziny, przyjaciele, place zabaw i kolezanki ze szkoly rodzenia ;)

zgadzam się, że nie do końca jest tak z instynktem macierzyńskim. Podejrzewam, że na drodze ewolucji może zanikać, bo tym można tłumaczyć, że matki nie chcą karmić swych dziec****ersią, ale mają dużą potrzebę żeby się od nich wyrwać.

A ja mam dylemat. Już jestem na finiszu mojej ciążowej przygody i nie wiem co mam zrobić. Od 3 mc ciąży musiałam leżeć. Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że kocham swoją pracę. Było mi bardzo ciężko przynosić kolejne zwolnienia. Kiedy planowaliśmy z m dzidziusia, umówiliśmy się, iż wrócę do pracy po roku+urlop. Ale teraz mam inne zdanie. Nie mogę już usiedzieć w domu. Bardzo chciałabym wrócić do pracy jak najszybciej. Jednak m namawia do przestrzegania ustalonego planu. Tylko, że ja chyba tak dłużej nie dam rady. Myślałam może, aby wrócić jak dzidzia będzie miała pół roku. (przyjęcie w żłobku) Wiem, że w pracy bardzo na mnie wszyscy czekają, a ja się bardzo stęskniłam. Co mam robić?

Każde było w etapie niemowlęcym , znacznie przed pierwszym rokiem