Mam dwoje dzieci roznica 3 lata NIE DAJĘ RADY

oj przezylam to:) u mnie roznica 4 lat. od poczatku karmilam drugie piersią i najlepsze było to ze jak przystawiałam-akurat starsza cos chciala. no ale trzeba to przezyc-nikt nie powiedział ze bedzie latwo. ja akurat pomimo tego całego trudu ( w dodatku jestem samotną matka,choc czytając ciebie-maz pracujący do g. 23 mozna odniesc wrazenie ze ty prawie tez:) pomimo tego-mnie to nie przerosło, wiedzialam ze bedzie cieżko a nawet jeszcze więcej bym zniosla-mimo tego-jestem zachwycona macierzynstwem,zakochana w moich dzieciach i szczęśliwa,jak nigdy. pozdrawiam:)

ja miałam dokładnie to samo, nie starczało mi praktycznie czasu na nic, oprócz codziennych spraw …sprzątenie, gotowaine, a dzieci w tym czasie musiały sobie jakoś same radzić, a znosiły to strasznie. Koniec końców postanowiłam sobie pomóc. Poprosiłam o pomoc firmę porządkową http://www.dobryserwis.waw.pl/oferta - i to był bardzo dobry pomysł. Nie było to moje widzi mi się, tylko naprawdę sposób na to, żebym mogła więcej czasu poświęcić dzieciom, ogólnie rodzinie. Nie żałuję, i jakoś nie spotykam się z negatywnym odbiorem, a wiem, że niektórzy nie postrzegają tego za dobrze. A co Wy o tym sądzicie Dziewczyny?

i właśnie dlatego nigdy, prze nigdy nikt mnie nie namówi już na drugie dziecko!!! Jak sobie pomyślę o tym co tu czytam to aż mam ciary

a nie masz babć do pomocy?

Rozumiem to, ja mam różnicę 3 lat, młodsza miała straszliwe kolki i bardzo chorowała, jak miała dwa miesiące to leżałyśmy w szpitalu na zapalenie płuc. Na kolki miałam mnóstwo specyfików i dawałam naprzemian. Skończyły się kolki to zaczęły się zęby, a starsza córka była bardzo grzeczna, ale też miałam mało czasu dla niej, bo wszystko na mojej głowie, a mąż ciągle w pracy. Przetrwałam ale było ciężko, na wakacje zawsze wyjeźdzamy i regeneruje siły. Teraz moje córcie mają 11 i 8 lat i mam trzecią pociechę w wieku 13 miesięcy. Pomimo, że tamte są starsze to też potrzebują dużo uwagi, a najwięcej czasu poświęcać im muszę przy odrabianiu lekcji, wtedy mała na rękach a ja chodzę od jednej do drugiej. Wtedy było ciężko, a teraz jeszcze gorzej, czekam na wakacje jak na zbawienie! Autorko dasz radę ale musisz odpocząć i nabrać sił, chociaż jeden dzień. Ostatnio mówiłam do męża, że wolałabym jeden dzień pracować fizycznie niż zajmować się dziećmi, ale ostatnio byłam na imprezie i zostałam na noc u koleżanki i rano już wydzwaniałam do domu co słychać i szybko wracałam do domu.

Sorry, ale po co odrabiasz z córkami lekcje? Same nie potrafią? Przecież to praca domowa dla dziecka, a nie dla rodzica. Niech odrobią same a Ty tylko zerkniesz później i poprawisz ewentualnie. Moi rodzice zawsze tak robili i ja też tak robię z moim synem.