23 l i myślę o zajściu w ciążę. A Wy 20 latki na jakim etapie jesteście życia?

Prześladuje mnie myśl, że mogłabym mieć problemy z zajściem w ciążę. Od roku jestem mężatką. Mam stałą pracę. Czy któraś z Was ma lub miała podobnie?

Mam 25 lat (prawie). Mam narzeczonego (jesteśmy razem 6 lat i 5 lat razem mieszkamy). Powoli (bardzo powoli) planujemy ślub, rozkręcamy naszą firmę. Pracujemy oboje, dosyć dobrze zarabiamy ale akurat zawód taki, że niezależność jest dużo bardziej opłacalna. Myślę, że mając 27-28 lat wezmę ślub a potem powoli będę planować dziecko ;) Choć też czasem się martwię czy aby nie będzie problemów - no ale :) Akurat teraz jest dla mnie czas na realizację siebie. Mam swoje marzenia i jeśli uda się je ziścić będę miała idealną sytuację do tego by założyć rodzinę. Pomysł jest, powoli go wdrażamy więc jestem baaardzo szczęśliwa ;)

A masz jakieś podstawy żeby się martwić (jakieś problemy zdrowotne itp.)? Czy po prostu naszły Cie takie myśli? Zawsze bałam się, że będę miała problemy z zajściem w ciążę albo z jej utrzymaniem, bo miałam często nieregularne okresy. Zaszłam za pierwszym razem jak się postaraliśmy, widziałam że ma dni płodne. Ciążę przeszłam rewelacyjnie, poród też poszedł sprawnie. Teraz synek ma prawie 9 miesięcy, jest zdrowy, energiczny i kochany :). Ja mężatka, w tym miesiącu skończę 23 lata. Nie stresuj się tym tylko, nie myśl obsesyjnie i nie spinaj, po prostu się postarajcie i miejcie przyjemność z tego i myśl że jak się uda to będzie super, a jak nie to postaracie się znowu i w końcu będziesz w ciąży i zobaczysz że będzie dobrze. Powodzenia:)

:) W zasadzie mam problemy hormonalne, prawie wcale zdrowego cholesterolu...

i nie żałujesz teraz, że akurat wtedy zaszłaś w ciążę? uważasz, że mogłaś jeszcze poczekać ?

mam 23 lata, jestem sama, na razie nie szukam nikogo na stałe, studiuję, pracuję, chciałabym związać się z facetem około 30stki, mieć dziecko koło 35 roku zycia. Raczej mi się nie spieszy do obowiązkow, jestem leniwa, a zarówno facet = duże dziecko jak i dziecko to dużo roboty i po prostu mi się nie chce. Chcę trochę zarobić, pojeździć po świecie, nigdy nie gotuję obiadów, chodzę z kim chcę i gdzie chcę, nie muszę nikomu sie tłumaczyć z niczego, nie wyobrażam sobie tego zmieniać. Wiadomo, że wszyscy mnie pytają kiedy będę z kimś na poważnie, kiedy złożę rodzinę, a mnie sie chce płakać, bo ja nie chcę takiej odpowiedzialności, boję się po prostu, że będę musiała siedzieć w domu, gotować obiady, sprzatać, prać, niańczyć dziecko i mnie się wydaje, że to nudne i męczące, więc nie chcę i nawet w najbliższym czasie nie zamierzam ;-)

mam 21 lat. jestem studentką obecnie przerażoną bo egzamin za pasem. 4lata w związku. od czerwca zaręczona. mam nadzieję niedługo z narzeczonym zamieszkać. ślub za 2-3 lata. dzieci raczej nie przed 30 (o ile w ogóle będę chciała) mieć...ale kto wie może jakieś szaleństwo mnie dopadnie...

autorko jak chcesz to mozzemy popisac ja cos wiem o tym i chce z tym skonczyc mam tego dosyc nawet nie wiesz jak jestem wsciekla i wku... ;/ ehh..