Co myślicie o tej sytuacji?

Studiuję, byłam u dziekana (starszy człowiek, po 60-tce, profesor uniwersytecki) załatwić pewną sprawę, on, co mnie mile zaskoczyło, zaczął do mnie na Ty mówić, otworzył się przede mną, opowiadał mi o swoim wyborze kierunku studiów, swojej młodości. Miło się tego słuchało, uśmiechnęłam się, opowiadał ciekawie, aż nagle powiedział, że "wspaniale jest być matką, mieć dziecko, czego ci z całego serca". Wtedy sparaliżował mnie strach, poczułam ukłucie w sercu, poczułam się nieswojo. Co myślicie o jego uwadze i czy rozumiecie mój strach?