Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!

Jak w tytule... Moja sytuacja przedstawia się następująco... Pewnego dnia gadamy z kumplami o glupotach, nagle temat zszedł na dziewczyny i jako że nigdy się w żadne chodzenia nie angazowalem palnąłem coś typu, że nie chcę mieć dziewczyny, że jeszcze będę miał na to czas itp i wtedy nagle jeden zdziwiony, na 100% powaznie mowi "myślałem, że ty kręcisz z /tu padło Jej imię/", a ja, szczerze odpowiedziałem, że nie, że to po prostu dobra koleżanka, ale wtedy coś we mnie pękło i... Uświadomiłem sobie, że ten ideał o którym sobie czasem rozmyślam to Ona- inteligentna, oczytana, obyta, słuchamy podobnej muzyki i to nas łączy- jeździmy razem na koncerty i, jak się dowiedziałem niedawno, pol szkoły myśli, że ze sobą jesteśmy/kręcimy. Byłem zszokowany jak się o tym dowiedziałem, ale doszedłem do wniosku, że... Tak. Ta luzna gadka z kolegami uświadomiła mnie, że to Ona jest Tą... Ale... Co zrobić? Boję się, że jak Jej powiem o swoich uczuciach i mi odmówi to nasza relacja bądź co bądź przyjacielska już nigdy nie będzie taka sama. Z drugiej strony... Skoro cała szkoła myśli, że kręcimy to Ona nie jest takim niedorozwojem emocjonalnym i też to dostrzega, a nie dystansuje się ode mnie, cały czas ze sobą piszemy, gadamy, mamy zaplanowany koncert... Ale zdaję sobie sprawę, że jednocześnie jako osoba jestem swego rodzaju błaznem- lubię się śmiać, często robię dużo rzeczy dla śmiechu, a dziewczyny chyba rzadko lubią się z takimi wiązać... I co zrobić? :(

To samo co do tej pory, nie musisz nic jej mowic, badz subtelny, ale dalej zabieraj ja na koncerty, moze nieco wiecej patrz w oczy ;) Jak ma cos wyjsc, to wyjdzie, startujesz z dobrej pozycji. Kto wie, moze ona tylko na to czeka? A jak jestes taki zartownis, to jeszcze latwiej, mozesz w ramach zartow wybadac sytuacje, a w razie czego sie wykrecic.