Marzę o miłości

Nie wiem ile jeszcze będę w stanie znieść siebie, tych swoich popieprzonych marzeń. Marzę o wielkiej, romantycznej i namiętnej miłości, o pełniach księżyca, pocałunkach, o codziennych chwilach z osobą, którą mogłabym kochać całą sobą i która kochałaby mnie. O kimś, kogo mogłabym zaprosić do mojego świata. Wierzę w jakiś pieprzony los, jakieś przeznaczenie, że nagle kiedyś gdzieś kogoś poznam i będzie wielka, wielka miłość.

a ja marze o glębokim gardle

Zamiast harlekinów przeczytaj np. Mury Hebronu albo Naszą Klasę, zamiast komedii romantycznych zobacz np. Bliżej albo Blue Valentine. Chyba, że zdobędziesz się na absolutną odwagę i pójdziesz żyć.

Od dawna nie czytam takich ksiąźek, nie oglądam takich filmów. A żyć, no cóż-nie umiem, a chciałabym się tego nauczyć. Mam jakiś własny, pieprzony świat i marzenia dające mi tylko smutek.

Ja marze o lodziku :(

Ja tez.

ja też tak mam:(