Burzliwe rozstanie

Swojego chłopaka poznałam 2 lata temu. Od tego czasu zaczęliśmy się ze sobą pisać,a później spotykać się. Bardzo nam się dobrze spędzało razem czas. W końcu zapytał się mnie,czy zostanę jego dziewczyną- a ja z radością się zgodziłam. Nasz związek przetrwał pół roku. W między czasie nigdy się nie kłociliśmy. Mieliśmy różne zdanie,ale do kłótni,sprzeczek nigdy nie dochodziło-aż do ostatniego tygodnia. Źle zrozumiałam jego smsa i nie spotkaliśmy się,w wyznaczonym przez niego miejscu. Obraził się na mnie. Poprosiłam go o rozmowę,aby wyjaśnić tą całą sytuację. Powiedziałam mu,że popełniłam błąd-mógł inaczej sformułować smsa. W odpowiedzi usłyszałam,że myślał,że jestem inteligentna i umiem czytać wiadomości tekstowe. Powiedział,że ,,musi sie zastanowić czy jestem jego warta". Mówił,że stracił do mnie zaufanie i nie wiem,czy kiedykolwiek ta syt.,w przyszłości się nie powtórzy. Nie mówił tego w stresie,tylko na spokojnie. A ja słuchałam jego gorzkich słow... Zawsze byłam wobec niego uczciwa i wierna. Nie przyłapał mnie na zdradzie,pomyliłam się i przeprosiłam go za to. Na drugi dzień przyszedł i oznajmił mi,że wszystko przemyślał i rozmawiał z rodzicami. Był gotów dać mi drugą szansę... Mówił z taką pewnością siebie. Niestety ja nie mogłam zapomnieć jego wcześniejszych słów. Zawsze podkreślał,że jest wyjątkowy i zasługuje na ,,idealną" dziewczynę. Nie wybaczyłam mu. W ten oto sposób,zakończyliśmy pół roczny związek z facetem, z którym wiązałam przyszłość.