żal kiedy w nowej rodzinie jest się przybłędą, kiedy rodzice są daleko

W nowej rodzinie, rodzinie mojego meża, czuję się samotna. Teściowa bardzo wielki ma ze mną problem, odrzuca mnie, nie stara się nawet, a więcej: dogryza mi. Wszystko dlatego, że "odebrałam " jej ostatniego niezajętego przez inną kobietę syna. Wiem, to chore, ale ona ma mnie za złodziejkę syna i konkurencję. Ma też drugą synową która długo mi nagadywała na teściową, czasem płakała na nią, myślałąm wiec że mam z kim porozmawiać bo mąż nie wszystko rozumie, i też parę słów o teściowej powiedziałam bo myślałam że dziewczyna jest szczera. po czym okazało się że synowa chodzi do niej regularnie na kawki i razem sobie pochelebiają. Tamta synowa jest bardziej lubiana bo jest żoną tego "mniej ulubionego" syna, który, jak cytuję za teściową: "był wpadką". Chciałam się tylko wyżalić i poiwedzieć, że czuję się tu samotna i niechciana :( cierpię, bo mąż nie wszystko rozumie, jak to facet, nie mam komu sie zwierzyc, mama mieszka 500 km ode mnie :(