Wiek

Nie wiem co nią kierowało. ON jest całkowicie normalny. Nie jest zazdrosnikiem ani nie jest oziebly... w łóżku świetny, dobrze wygląda, ma cudowne ciało.. Nie wiem, byli ze sobą dość długo, może coś się z jej strony wypaliło.

To ja ta od męża starszego :) Myślę, że wszystko się z czasem okaże, nie miej za dużo obaw, bo zaczniesz na siłę szukać problemów. Mój mąż nie był rozwodnikiem tylko wdowcem z dzieckiem (żona zmarła tragicznie) i też mi wszyscy odradzali, bo starszy, bo z dzieckiem, blablabla... a teraz tworzymy szczesliwą rodzinę od kilku lat.

Dzięki wszystkim :) teraz jestem trochę pewniejsza ;)

Do Autorki: Ja tez bylam w zwiazku, gdzie moj facet byl starszy ode mnie o 9 lat. Byl rozwodnikiem z synem w wieku 11 lat. Jego syn mieszkal z matka. Jego byla zona i poprzednia partnerka zdradzily go. Nie wiem, dlaczego. Moze dlatego, ze lubi po pracy wypic sobie kilka piwek. Moze to juz alkoholizm albo jeszcze nie...? Kiedys mu powiedzialam, zeby przyjechal trzezwy i przyjechal w takim stanie. Przestraszylam sie i go skreslilam, bo odradzala mi rodzina i kolezanki. Balam sie, ze zacznie pic i bic mnie, choc opowiadal mi duzo o sobie, jak dbal o poprzednie zwiazki. Wiem, ze najblizsi chca dla Ciebie jak najlepiej, ale raz maja racje, a za drugim nie musza jej miec. To Ty bedziesz zyla z tym czlowiekiem. Nie musisz z nim byc do konca zycia, jesli cos nie bedzie Ci odpowiadac. Ja jestem teraz nieszczesliwa, bo wrocilam do bylego. Za rok biore z nim slub, choc kocham tamtego faceta. Wciaz o nim mysle, bo wiem, ze byl poraniony, a ja mu tylko dodalam tego bolu, bo obydwoje zakochalismy sie w sobie od pierwszego spojrzenia. On ma do mnie zal, ze potraktowalam go jak zabawke, a ja nie mialam tego w zamiarze. Chcialam byc szczesliwa i uszczesliwic jego. Dlatego, zycze Ci odwagi i wytrwalosci, ktorej mi zabraklo, bo mozesz miec piekne zycie, Kochana! Daj znac, jak Ci sie uklada. Pozdrawiam!

OD 1,5 roku jestem z mezczyzna starszym o 11 lat (ja mam 30, on 41) i nigdy wczesniej nie bylam bardziej szczesliwa. Mialam obawy na poczatku, oczywiscie, ale ja nie potrafie kalkulowac, szlam za tym co dyktowalo mi serce. Po 2 miesiacach znajomosci dowiedzialam sie, ze jest po rozwodzie - myslalam, ze umre z rozpaczy, bo to przekresla ewentualny slub w przyszlosci, ale nie rpzeszlo mi przez mysl, zeby kogos potepiac za to, ze mu sie nie ulozylo zycie i mial odwage cos w nim zmienic. On sam poznajac mnie wiedzial, ze jestem kobieta z ktora chce spedzic reszte zycia i dlatego nie powiedzial mi o tym fakcie od razu, chcal bym go lepiej poznala i nie oceniala przez pryzmat rozwodu... A dzisiaj... Mamy wspolne plany na przyszlosc lacznie ze slubem (staramy sie o uniewaznienie poprzedniego), budowa domu, dzieciakami... Kocham go kazdego dnia mocniej i nie zamienilabym na zadnego nie-rozwodnika czy rowiesnika. Przeszedl troche w zyciu, doskonale wie czego chce, jest daleki od dziecinnych zachowan czy fochow, zawsze moge na niego liczyc, a w lozku... Dynamit :) Zycze powodzenia!