Szukam wirtualnego kochanka.

jeśli do mnie to pytanie to mogę powiedzieć, ale nie tutaj. ;-)

Nawiązując do tematu wątku... ja z kolej szukam wirtualnej kochanki... chociaż może nie do końca tylko wirtualnej ;-)

Gościu, rozumiem ale czy warto zrazić się przez kogoś kto chciał zrobić tobie przykrość?

Autorko chcesz powiedzieć że ujawniając cokolwiek ktoś cię pozna? Hehehe

No niestety zraziłam się.

Nikt mnie nie pozna, ale nie chcę pisać tutaj takich szczegółów.

Przy założeniu "nie od końca" jest już jakiś zalążek celowości. Może nie jest to takie złe założenie bo przynajmniej mniej więcej wiadomo czego można się spodziewać chociaż z drugiej strony nie ma tej "aury" spontaniczności:)

Wiesz gościu? Tu trzeba mieć skórę jak słoń albo odejść

Być może nie mam takiej skóry jak słoń, dlatego napisałam ze juz nie szukam. Śledzę sobie tylko wątek :)

Czyli podglądasz. ...dali a co ty o sobie napiszesz?

Jeśli napiszę, że jestem blondynką to wystarczy?:)

Autorko nie mam@ którego mogę tu podać. ..ale napisz swoje oczekiwania jeśli chodzi o rozmówcę

21:57 a Ty co ? Szukasz potencjalnej kandydatki czy jesteś ze specjalnych służb wywiadowczych ?

Nie, jeszcze wiek czy jesteś w związku i czego oczekujesz. ..Hehehe

Po co wam takie znajomości? I tak kiedyś się skończą cierpieniem i żalem z jednej ze stron. Tak jak moja znajomość. Dobrze tu ktoś napisał, że jeśli w grę wchodzi uczucie nie wolno się nim bawić. Ja tak się właśnie czuje jakby ktoś zabawil się moim uczuciami i zostawił jak nie potrzebną rzecz :-(

Oczekuje tylko miłej rozmowy.

A co pierwsze przychodzi tobie do głowy?

Wiek 40+, tak, tylko sobie rozmawiam. Teraz to już dostałeś wyczerpujące odpowiedzi:)

Każdy powinien mieć świadomość że wirtualne znajomości to tylko iluzje

gośćJuliaa Nie zawsze jest tak, że ktoś musi ucierpieć na wirtualnej znajomości. Według mnie to kwestia dojrzałości i szczerości wobec siebie oraz wobec drugiej osoby. Jeśli tego brakuje to owszem można poczuć się wykorzystanym. Ja wiem, iż nie zawsze wychodzi tak jak by się tego chciało lub tak jak tego oczekiwaliśmy ale czasem bywa i tak, że pierwotne założenia znajomości zmieniają się wraz z różnymi czynnikami nie zawsze zależnymi w 100 % od nas.

22:04 i mamy wszystko...i chciałoby się zapytać po co było to wszystko?dla zabawy?zabicia nudy w pracy?kosztem czego?

Iluzje? Charakter wirtualnej znajomości zależy od dwojga ludzi, to oni ją współmiernie tworzą. Dla jednych to oderwanie od rzeczywistości, taki oddech po trudach codzienności a dla innych coś bardziej rzeczywistego. Ile osób tyle charakterów i oczekiwań.

dziśoczywiście, że iluzje. Traktowalismy naszą znajomość jak zabawe. Pozytywny dreszczyk emocji. Brakuje mi tego.Kiedy zdałam sobie sprawę jaki jest ważny dla mnie wszystko się skończyło. Została tesknota i ból. :-(

Nawet jeśli są w związkach i mają swoje rodziny?

Skoro został ból więc to nie była zabawa albo zbyt poważnie do tego podeszłaś a to jest wirtualny świat

Dolinea jesteśmy dojrzałymi ludźmi. Zobaczyłam w nim wręcz ideał faceta, któremu zaufałam, kogoś kogo może brakuje mi tak naprawdę. Uwierzyłam, że jestem dla niego tak samo ważna jak on dla mnie. Po co mi to wszystko pisał? Dlaczego pozwolił, żebym się tak zaangazowała? Nie wiem kim dla niego byłam tak naprawdę i chyba nigdy się nie dowiem. Pewnie i tak się nie odezwie już. Sprawdzam pocztę, tęsknię a tam pustka i tak już zostanie :-(

gośćJuliaa Miałam podobnie nawet spotkaliśmy się realnie, jednak nie uwierzylam w żadne jego słowo pisane i dobrze bo w realu już nie miał tyle do powiedzenia, chciał jednego od razu. Nie dałam się mu a skończyło się wyzwiskami pod moim adresem. Faceci już tacy są, może nie wszyscy ale większość napewno.

dzischciałam traktować to jak zabawe, nasz wspólny świat. Po kroku przekraczać granice w tym świecie. Niestety zostawił mnie samą w tym świecie.

u nas nie było mowy o realu, oboje nie chcieliśmy. Cieszyłam się, że miałam go wirtualnie. Potrzebowałam jego obecności.

Na te pytania może odpowiedzieć tylko i wyłącznie on. My kobiety podchodzimy do takich znajomości bardziej emocjonalnie bo emocje to coś co leży w naszej naturze i jest z nią nierozerwalnie związane. Mężczyźni zaś trzymają swoje uczucia bardziej na wodzy, nie uzewnętrzniają ich tak jak my. Oczywiście nie generalizując. Może trzeba podchodzić pół żartem, pół serio.....nie wiem, nie ma jednej recepty na taką znajomość ani złotego środka, który można by zastosować w każdym przypadku.