Czy czujecie się kochane, szanowane, uwielbiane i podziwiane w związkach?

Inaczej, czujecie się spełnione? Atrakcyjne w oczach meza partnera? Czy czegos wam brak?

Chociaz mam mnostwo kompleksow przy moim mezu czuje sie kochana, doceniana, wartosciowa i szczesliwa. Czasami mysle sobie ze to az nie mozliwe ze mozna byc taaakim szczesliwym :)

4 x tak :P

Tak. a moje małżeństwo sporo już przeszło. naprawdę. jak o tym pomyslę,. serce boli. głównie to była moja wina ale mąż też aniołkiem nie był. ale walczylismy o siebie, sądzę że istnienie dziecka też dużo dało. to było jakoś 4-5 lat temu. jestesmy razem 12 lat i najgorzej było jak dziecko miało rok-dwa lata. teraz od jakis 3 lat jestesmy naprawdę szczęsliwi ale była to powolna droga malutkimi kroczkami.

Jest mi dobrze :)

Jest ok.

kochana-tak szanowana-chyba też uwielbiana i podziwiana nie do tego stopnia. Kocham męża i wiem że on mnie też, atrakcyjna nie jestem ale przy nim nie raz czuje sie jak seks bomba, wiem że zawsze mu sie podobam i czasami to nawet współczuje kobietą które mają niezmiennie piękną figurę. Ja najpierw ważyłam 60 kg jak sie poznalismy po ciazach 80 a teraz 50 i nigdy nie odczułam różnicy w traktowaniu przez męża :) no może jedynie w 8 i 9 miesiącu ciąży bał sie mnie dotknąć :D Czasem czuje ze nie docenia mojej pracy ale ja jego czasami chyba tez nie..

akurat mąż to mi się w życiu udał jak mało co :)

nie. Niedwano urodziłam i czuje sie jak kupa g*** najchętniej bym przestała istnieć :(

Nie. Moje małżeństwo jest beznadziejne

To strasznie przykre i dołujące, że na takich tematach liczba wypowiedzi to 5-7-12, zazwyczaj kończą się już na pierwszej stronie, za to tematy o tyranach, kobietach nieszczęśliwych w związkach i mężach-chamach mają się świetnie. Odpowiadając na pytanie - 4x tak. Nie wyobrażam sobie, że w związku z mężczyzną mojego życia mogłoby być inaczej. Jestem noszona na rękach, mój mąż mnie uwielbia pod każdym jednym względem, na każdej jednej płaszczyźnie. Ogromnie mnie ceni jako specjalistę w moim zawodzie, bardzo często jestem dla niego autorytetem w dziedzinie, w jakiej pracujemy (mamy nie takie same, ale pokrewne zawody, mąż bardzo liczy się z moim zdaniem, często uznaje je za decydujące). Bardzo szanuje moją pracę wkładaną w wychowanie dzieci, w prowadzenie domu (jestem teraz na wychowawczym). Bardzo mocno daje mi odczuć, że jestem najatrakcyjniejszą laską na świecie, nawet, kiedy jestem chora, mam 38st temperatury i wypluwam sobie płuca kaszląc. Wspiera mnie we wszystkich działaniach, nawet jeśli się ze mną nie zgadza - zawsze szanuje moje wybory i daje jasno znać, że bez względu na moje decyzje, jest ze mną i mi kibicuje. Nigdy, przenigdy nie dał mi odczuć, że jestem na drugim planie, że jestem mniej ważna od czegoś tam. I w zdrowiu i w chorobie, i w okresie miodu i słodyczy, i w czasach gorszych, kiedy mieliśmy poważne problemy. Jesteśmy razem 14 lat, mamy dwoje dzieci (9 i 2 lata) i ta nasza relacja o stan permanentny, od samego początku. Traktuję go tak samo, jest dla mnie najważniejszy na świecie i jestem mu wdzięczna za każdy dzień naszego bycia razem - wiem, że z wzajemnością. Oczywiście nie to, że nie ma wad i że mnie nie wnerwia czasem tak, że mam ochotę przyrżnąć mu w łeb patelnią :D Cudów nie ma :D Ale jest świetnie, moje małżeństwo i macierzyństwo to chyba najlepsze, co mi się w życiu przytrafiło ;)

Ciekawe czemu tak sie dzieje. Wydaje mi sie ze kobiety chetniej narzekaja na mezczyzn niz ich chwala. I tych dobrych stron jakby jie zauwazaja skupiajac sie na tych zlych.

kochana i szanowana jak najbardziej sie czuje ale czy podziwiana i uwielbiana to tak sama nie wiem nie zastanawialam sie nad tym czyli ze nie brakuje mi tego po 12 latach znamy sie jak lyse konie , wiec maz nie chodzi i nie podziwia mnie czy jakos specjalnie pieje z zachwytu , wie co potrafie wie na co mnie stac wie w czym jestem dobra eee nie wim co autorka miala z tym podziwianiem i uwielbianiem

zdecydowanie tak :) po ponad 13 latach zwiazku nadal nie mozemy sie soba nacieszyc, nadal siebie odkrywamy, nadal jestesmy soba zafascynowani :) nie zawsze bylo rozowo, ba bylo kilka bardzo bardzo powaznych pekniec, rys ktore mogly zakonczyc to wszytsko ale sie nie poddawalismy :) przed dziecmi takich ostrych starc bylo wiecej, teraz jakos dojrzelismy i juz nie rzucamy sie o wszytsko. ostatni mega powazny kryzys przezylismy w maju 3 lata temu. bylo na prawde zle, ale cale to przezycie tylko nas umocnio, umocnilo wiare w siebie, w nas, w rodzine i w moc jaka w tym drzemie. i choc brzmi to ckliwie kocham swojego meza, czuje sie kochana, szanowana, uwielbiana, podziwiana, spelniona, czuje sie przy nim cudownie i nigdy nie zamienilabym go na kogos innego. i slysze w jego slowach, widze w jego czynach, dostrzegam w jego oczach ze dziala to takze w druga strone...

eee nie wim co autorka miala z tym podziwianiem i uwielbianiem x Pozostaje mi tylko ci współczuć tego, że nie wiesz co miała na myśli..

Nie, ale też w chwili obecnej nie zasługuję na to. Czułam się wspaniale jakiś czas temu, później był chłód z jego strony i nie miałam już sił i ochoty żebrać o mile słowo, przytulenie, seks. Znalazłam to gdzie indziej, niestety.

Tez nie miałam siły i tez znalazłam to gdzie indziej.. Dało mi to niezwykłą euforię, ale raczej nie naprawi mojego małżeństwa

W ogole nie. Brakuje mi tego spojrzenia z podziwem, docenienia. Wole byc w pracy niz w domu.

Ja tez nie czuje sie tak jak w temacie. Mam wrazenie ze on tak kochal, szanowal, uwielbial i podziwial ale inna kobiete. A dla mnie zostaly resztki tych uczuc. Ogolnie nie jestem zbyt szczesliwa ze moje uczucie nie jest odwzajemniane z taka sama sila.

Ja odkryłam , ze TRZEBA meza chwalić za wszytsko co robi wtedy będzie nam jadl z reki. Ja swojego chwale za wszytsko i doceniam to ze pracuje i zarabia kase.

Nie:(. Czuje sie jak piate kolo u wozu. Po pracy on chce obiadu i swietego spokoju. A to zapewnia mu komputer. Ja sie nie licze

tak, czuję się spełniona , kochana i szanowana w małżeństwie, uważam, że moja rodzina, to mój największy sukces, w ciągu 20 lat małżeństwa bywało różnie,od dłuższego czasu spieramy się jedynie na tematy zawodowe, bo pracujemy razem i tu czasami bywa ostro, tym samym spędzamy z sobą praktycznie cały czas, mąż generalnie mnie docenia, ja jego również, jakiś czas temu powiedział mi, że jestem jego najlepszym przyjacielem (zaniemówiłam)