niekrzyczenie jak przegina,branie go nawet do wc bo inaczej placze.normalne?

tak wg was. dziecko dwuletnie

Nie.

mój szwagier i szwagierka rozpieszczają to dziecko. ulegają jego terrorowi. Zamiast zostawic go pare razy, niech zaczeka, to biorą go nawet do wc bo ten płacze że nie moze isc z mamą/tatą. doszlo do tego ze jak nawet ktos obcy tam jest to on z tą osobą chce isc do wc.. rozwala innym dzieciom zabawki, budowle z klocków a mamusia i tatuś nic na to.

żałosne wychowywanie !! z dzieckiem do WC tam nie płacze bo ma dawkę "narkozy" CHORE TO

ale to twoje dziecko?? bo nie rozumiem w czym problem

Nie to nie jest normalne. Mam 2,5 latka i nie wyobrażam sobie zeby chodził ze mna np do wc. A juz poswiecanie 100% uwagi w każdej minucie, przez cały dzień to jakąś masakra.

Ja nie krzyczę na córkę ( mam 1,5 roku ) uważam, że ona i tak nie zrozumie, że coś źle zrobiła, a tylko się przestraszy. Poza tym ona zachowuje się raczej grzecznie, jeśli przypadkiem rozleje wodę lub coś wysypie jak mogę na nią krzyczeć ? przecież specjalnie tego nie zrobiła. A jak idę na siusiu to po prostu nie zamykam drzwi, córka jak chce to przychodzi, jak nie chce to bawi się w salonie. Nie rozumiem paniki wywołanej w temacie :) na moja córkę nie można powiedzieć, że jest rozpuszczona. Umie sie zająć sama sobą, nie robi obciachu w sklepie kiedy cos chce, a ja mówię ,, nie'' itp.

Ja uwazam, ze krzyk nie pomaga dziecku, natomiast stanowcze stawianie granic jest ok. Jesli chodzi o placz gdy dziecko chce czegos to mysle, ze zdrowa (nieduza) dawka frustracji jest dziecku potrzebna do prawidlowego rozwoju. Jak inaczej ma sie nauczyc radzenia sobie z emocjami? Oczywiscie nie mowie o zostawieniu dziecka samemu sobie by sie "wyplakalo". Niech pozna smak emocji, w tym tych trudnych, ale rodzic ma dziecko w tym wspierac, pokazac, ze to normalne.