Jakbyscie nie miały męża i dzieci

Wyszłam za mąż ale nie czuję się szcześliwa, natomiast gdybym nie wyszła za mąż to też byłoby okropnie bo wszyscy moi znajomi są po ślubach i jak znam życie to przypuszczam że poodwracaliby sie ode mnie lub dawaliby mi odczuć że jestem jakimś nieudacznikiem, rodzice też by nie mieli do mnie szacunku. Co do pytania czy wyszłabym drugi raz za mąż to odpowiedzi udzieliłabym dość dziwnej. Przed ślubem byliśmy 6 lat razem więc gdyby to były ostatnie lata przed zawarciem ślubu to nie odwołałabym ślubu, bo odwołanie i tak by już cudów ani wielkich zmian nie narobiło w moim życiu (wyszłam za mąż w wieku 28 lat) jednak gdyby to było więcej jak 6 lat wcześniej to prawdopowobnie nie zdecydowałabym się na pierwszą randkę z moim mężem. Życie singla koło 30-stki to może być i fajne jak sie żyje za granicą w dużym mieście, nie w warunkach polskich gdzie 99% ludzi koło 30stki jest już po ślubie i ma lub sie stara o dziecko/ dzieci. Tu będą sąsiedzi i rodzina traktować takiego człowieka z politowaniem, a rodzice potrafią też nie dać wsparcia i przy gorszym dniu zranić słowem w tym temacie.

Mąż mojego życia specjalnie nie zmienił, dziecko -tak. I kto chce, może się pluć, ale często tego żałuję, choć dziecka chciałam i niby wiedziałam, na co się piszę. Niestety córka jest płaczliwa, chorowita i jak na razie wszystko kręci się wokół niej, reszta na tym cierpi, i to naprawdę nie jest życie, które by mi sprawiało satysfakcję (jak widać w sobotni poranek nawet pospać nie mogę... mąż też nie bardzo, a niedługo wychodzi do pracy). Mogę tylko mieć nadzieję, że w miarę jak będzie rosła, to będzie lepiej...