urządzenie starcook

Rzeczywista Roczna Stopa Oprocentowania (RRSO) wynosi 18,21% dla przykładu reprezentatywnego na dzień 02.09.2015 r., dla założeń: całkowita kwota kredytu 34 200 zł, na 80 miesięcy, opłata przygotowawcza 100 zł, prowizja 6 396,09 zł, oprocentowanie 5,50%, ubezpieczenie podstawowe kredytu: 7 069,27 zł, rata miesięczna kredytu 714,56 zł, całkowita kwota do zapłaty 57 164,46 zł. Zwrot 1/3 prowizji bankowej następuje po potwierdzeniu spłaty i zamknięciu konsolidowanych zobowiązań (w ciągu 60 dni od daty zawarcia umowy kredytowej). Szczegóły oferty, w tym informacje o opłatach i prowizjach, Regulamin udzielania Pożyczek i Kredytów przez Euro Bank S.A., dostępne są w placówkach Banku i na www.eurobank.pl.

Gdy chciwy człowiek dostanie nawet bardzo wiele, nie czuje wdzięczności ani pragnienia wyrównania, tak jakby mu się po prostu należało to, co dostał. Chciwe dziecko pragnie zjeść wszystko „aż do końca”, nie zastanawia się nad tym, że może komuś coś odbiera lub coś niszczy w ten sposób. U chciwych osób słaba jest też satysfakcja z zaspokojenia, wspaniałomyślność, zdolność wybaczania i dawania innym czegoś od siebie, tylko z dobrej woli, bez chęci uzyskania czegoś w zamian. Chciwa osoba skupiona jest jedynie na tym, aby wziąć jak najwięcej. Nie umie być bezinteresowna. Jeśli chciwość owładnie czyimś życiem, sprawia, że staje się ono coraz bardziej nieszczęśliwe, jest gonitwą za iluzją i przynosi rozpacz. Chciwa osoba nigdy bowiem nie dostanie tego, czego pragnie, bo ona pragnie ciągle „więcej”.

Rzeczywista Roczna Stopa Oprocentowania (RRSO) wynosi 18,21% dla przykładu reprezentatywnego na dzień 02.09.2015 r., dla założeń: całkowita kwota kredytu 34 200 zł, na 80 miesięcy, opłata przygotowawcza 100 zł, prowizja 6 396,09 zł, oprocentowanie 5,50%, ubezpieczenie podstawowe kredytu: 7 069,27 zł, rata miesięczna kredytu 714,56 zł, całkowita kwota do zapłaty 57 164,46 zł. Zwrot 1/3 prowizji bankowej następuje po potwierdzeniu spłaty i zamknięciu konsolidowanych zobowiązań (w ciągu 60 dni od daty zawarcia umowy kredytowej). Szczegóły oferty, w tym informacje o opłatach i prowizjach, Regulamin udzielania Pożyczek i Kredytów przez Euro Bank S.A., dostępne są w placówkach Banku i na www.eurobank.pl.

Rybka :-)

Rzeczywista Roczna Stopa Oprocentowania (RRSO) wynosi 18,21% dla przykładu reprezentatywnego na dzień 02.09.2015 r., dla założeń: całkowita kwota kredytu 34 200 zł, na 80 miesięcy, opłata przygotowawcza 100 zł, prowizja 6 396,09 zł, oprocentowanie 5,50%, ubezpieczenie podstawowe kredytu: 7 069,27 zł, rata miesięczna kredytu 714,56 zł, całkowita kwota do zapłaty 57 164,46 zł. Zwrot 1/3 prowizji bankowej następuje po potwierdzeniu spłaty i zamknięciu konsolidowanych zobowiązań (w ciągu 60 dni od daty zawarcia umowy kredytowej). Szczegóły oferty, w tym informacje o opłatach i prowizjach, Regulamin udzielania Pożyczek i Kredytów przez Euro Bank S.A., dostępne są w placówkach Banku i na www.eurobank.pl.

Super

Rzeczywista Roczna Stopa Oprocentowania (RRSO) wynosi 18,21% dla przykładu reprezentatywnego na dzień 02.09.2015 r., dla założeń: całkowita kwota kredytu 34 200 zł, na 80 miesięcy, opłata przygotowawcza 100 zł, prowizja 6 396,09 zł, oprocentowanie 5,50%, ubezpieczenie podstawowe kredytu: 7 069,27 zł, rata miesięczna kredytu 714,56 zł, całkowita kwota do zapłaty 57 164,46 zł. Zwrot 1/3 prowizji bankowej następuje po potwierdzeniu spłaty i zamknięciu konsolidowanych zobowiązań (w ciągu 60 dni od daty zawarcia umowy kredytowej). Szczegóły oferty, w tym informacje o opłatach i prowizjach, Regulamin udzielania Pożyczek i Kredytów przez Euro Bank S.A., dostępne są w placówkach Banku i na www.eurobank.pl.

Ggość 2016.04.26 Na śniadanie, obiad i kolację - od rana do wieczora jemy biały ser. Klasyczny, kremowy, mielony - mamy swoje ulubione przepisy i dania U nas w domu biały ser jemy chyba kilogramami. Na śniadanie w twarożkach i pastach, na obiad - w kluskach leniwych, włoskich kopytkach, zapiekankach i pierogach, na deser - na przykład w sernikach... Ach, nie mogę przecież zapomnieć o naszych ukochanych naleśnikach z serem, rodzynkami i śmietaną! Pasta rybna z białym serem to klasyka, dodaję do niej jajka na twardo i żółty ser. Z podanych proporcji mam pełną miskę, która starcza dla nas na dwa dni (nie dłużej, bo pasta z cebulą się szybciej psuje). Z kolei kluski leniwe to wspomnienie dzieciństwa. Dla mnie muszą być polane palonym masłem i posypane cukrem. Mój mąż zaś nie zje ich inaczej niż wytrawnie - ze zrumienioną na maśle bułeczką tartą i porcją gulaszu (tak właśnie się jada leniwe w Lublinie). Ziołowe kulki lubimy wszyscy - dzieci za ciekawą formę i to, że w środku mają ukryte kawałki suszonych pomidorów, a my doceniamy ziołowy smak i aromat oliwy. Kulki można doprawiać dowolnie - kapary, namoczone w occie balsamicznym rodzynki, można je też obtoczyć w posiekanych orzechach. Świetne smakują też te klasyczne - doprawione solą, pieprzem i czosnkiem, obtoczone w posiekanym szczypiorku.

gość 2016.04.26 Na śniadanie, obiad i kolację - od rana do wieczora jemy biały ser. Klasyczny, kremowy, mielony - mamy swoje ulubione przepisy i dania U nas w domu biały ser jemy chyba kilogramami. Na śniadanie w twarożkach i pastach, na obiad - w kluskach leniwych, włoskich kopytkach, zapiekankach i pierogach, na deser - na przykład w sernikach... Ach, nie mogę przecież zapomnieć o naszych ukochanych naleśnikach z serem, rodzynkami i śmietaną! Pasta rybna z białym serem to klasyka, dodaję do niej jajka na twardo i żółty ser. Z podanych proporcji mam pełną miskę, która starcza dla nas na dwa dni (nie dłużej, bo pasta z cebulą się szybciej psuje). Z kolei kluski leniwe to wspomnienie dzieciństwa. Dla mnie muszą być polane palonym masłem i posypane cukrem. Mój mąż zaś nie zje ich inaczej niż wytrawnie - ze zrumienioną na maśle bułeczką tartą i porcją gulaszu (tak właśnie się jada leniwe w Lublinie). Ziołowe kulki lubimy wszyscy - dzieci za ciekawą formę i to, że w środku mają ukryte kawałki suszonych pomidorów, a my doceniamy ziołowy smak i aromat oliwy. Kulki można doprawiać dowolnie - kapary, namoczone w occie balsamicznym rodzynki, można je też obtoczyć w posiekanych orzechach. Świetne smakują też te klasyczne - doprawione solą, pieprzem i czosnkiem, obtoczone w posiekanym szczypiorku.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

http://olx.pl/oferta/starcook-CID628-IDflRSN. html#1eb1713288 MEGA OKAZJA Zapraszam do zakupu grilla kontaktowego BİMEKS TURBOMEKS JUMBO (więcej informacji w wyszukiwarce google ) w Polsce sprzedawany jako STARCOOK. Widziałeś prezentacje, to urządzenie nie wymaga specjalnej reklamy. Mam także w ofercie tak samo działające urządzenie w super cenie 699zł, VULCAN, KOCHLEX, ROLAND, MULEX, SILEX, oraz zestawy garnków Friedberg i podobne w cenie około 350,00 zł. W związku z pracą na zmiany gdybym nie odbierał połączenia proszę o SMS.

http://olx.pl/oferta/starcook-CID628-IDflRSN. html#1eb1713288 MEGA OKAZJA Zapraszam do zakupu grilla kontaktowego BİMEKS TURBOMEKS JUMBO (więcej informacji w wyszukiwarce google ) w Polsce sprzedawany jako STARCOOK. Widziałeś prezentacje, to urządzenie nie wymaga specjalnej reklamy. Mam także w ofercie tak samo działające urządzenie w super cenie 699zł, VULCAN, KOCHLEX, ROLAND, MULEX, SILEX, oraz zestawy garnków Friedberg i podobne w cenie około 350,00 zł. W związku z pracą na zmiany gdybym nie odbierał połączenia proszę o SMS.

http://olx.pl/oferta/starcook-CID628-IDflRSN. html#1eb1713288 MEGA OKAZJA Zapraszam do zakupu grilla kontaktowego BİMEKS TURBOMEKS JUMBO (więcej informacji w wyszukiwarce google ) w Polsce sprzedawany jako STARCOOK. Widziałeś prezentacje, to urządzenie nie wymaga specjalnej reklamy. Mam także w ofercie tak samo działające urządzenie w super cenie 699zł, VULCAN, KOCHLEX, ROLAND, MULEX, SILEX, oraz zestawy garnków Friedberg i podobne w cenie około 350,00 zł. W związku z pracą na zmiany gdybym nie odbierał połączenia proszę o SMS.

http://olx.pl/oferta/starcook-CID628-IDflRSN. html#1eb1713288 MEGA OKAZJA Zapraszam do zakupu grilla kontaktowego BİMEKS TURBOMEKS JUMBO (więcej informacji w wyszukiwarce google ) w Polsce sprzedawany jako STARCOOK. Widziałeś prezentacje, to urządzenie nie wymaga specjalnej reklamy. Mam także w ofercie tak samo działające urządzenie w super cenie 699zł, VULCAN, KOCHLEX, ROLAND, MULEX, SILEX, oraz zestawy garnków Friedberg i podobne w cenie około 350,00 zł. W związku z pracą na zmiany gdybym nie odbierał połączenia proszę o SMS.

http://olx.pl/oferta/starcook-CID628-IDflRSN. html#1eb1713288 MEGA OKAZJA Zapraszam do zakupu grilla kontaktowego BİMEKS TURBOMEKS JUMBO (więcej informacji w wyszukiwarce google ) w Polsce sprzedawany jako STARCOOK. Widziałeś prezentacje, to urządzenie nie wymaga specjalnej reklamy. Mam także w ofercie tak samo działające urządzenie w super cenie 699zł, VULCAN, KOCHLEX, ROLAND, MULEX, SILEX, oraz zestawy garnków Friedberg i podobne w cenie około 350,00 zł. W związku z pracą na zmiany gdybym nie odbierał połączenia proszę o SMS.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Groźba karalna jest przestępstwem przeciwko wolności. Sprawca, który grozi innej osobie pozbawieniem życia, pobiciem, podpaleniem czy jakimkolwiek innym przestępstwem, nie musi kierować się rzeczywistą wolą dokonania takiego czynu. Dla bytu przestępstwa jest wystarczające, że osoba, pod adresem której groźba została wypowiedziana czy wykrzyczana, faktycznie obawia się jej spełnienia i obawa ta jest uzasadniona. Groźba karalna może zostać wyrażona w wypowiedzi słownej, pisemnie, gestem, wycelowaniem broni palnej w kierunku zagrożonego i w każdy inny czytelny intencjonalnie sposób. Ofiara może otrzymać np. kartkę papieru z rysunkiem zapowiadającym określone, z natury rzeczy niemiłe dla niej działanie, znaleźć przed domem kukłę symbolizującą śmierć czy otrzymać SMS-a zawierającego pogróżki. Groźba nie musi być przekazana przez sprawcę osobiście. Do tego celu sprawca może wykorzystać inną osobę, która spełni rolę posłańca. WARTO ZAPAMIĘTAĆ Dobrem chronionym przepisem art. 190 par. 1 k.k. jest wolność w sensie subiektywnym, czyli poczucie wolności, wolność od obawy, strachu. Jest to przestępstwo materialne – skutkiem jest uzasadniona obawa adresata groźby, że będzie ona spełniona, zatem wystarczy, że pokrzywdzony uważa, iż niebezpieczeństwo spełnienia groźby jest realne i ma on podstawy do takiego poglądu. Niebezpieczeństwo realizacji groźby nie musi obiektywnie istnieć. Obiektywna musi być tylko groźba. Kryterium, że subiektywne odczucie obawy przez zagrożonego jest uzasadnione, należy ujmować obiektywnie, lecz z uwzględnieniem osobowości zagrożonego (wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2002 r., sygn. akt IV KKN 508/99). Niezależnie od sposobu działania sprawcy i niezależnie od tego, czy sprawca jest ofierze znany czy też pozostaje anonimowy, zawsze musi wystąpić obawa spełnienia zapowiadanej groźby i obawa ta musi być uzasadniona. Obawy takiej nie uzasadnia np. zapowiedź zniszczenia domu przez trafienie w niego meteorytem sprowadzonym z kosmosu czy podpalenia przez sprowadzenie pioruna. Nie jest uzasadniona obawa spełnienia groźby pozbawienia życia przez wycelowanie pistoletu – dziecinnej zabawki, jak też żartobliwa zapowiedź skierowana do osoby znajomej „ja cię zabiję”. Z drugiej strony jednak, nawet najpoważniejsza i jak najbardziej realna groźba, jeżeli nie przestraszyła adresata, nie może być uznana za groźbę karalną. Innymi słowy, występku groźby karalnej nie można dopuścić się na szkodę osoby, która niczego i nikogo się nie boi. Nie stanowi groźby karalnej pouczenie świadka o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego zeznania czy zawiadomienia o niepopełnionym przestępstwie. Takie ostrzeżenie nie jest bowiem bezprawne. Przeciwnie, działanie tego rodzaju ma swoją podstawę prawną, a co jest prawnie dozwolone, nie może jednocześnie być przestępczym bezprawiem. Podobnie ocenić trzeba zapowiedź zastosowania wszelkich dostępnych środków obrony koniecznej w razie bezprawnego ataku. Nie jest też groźbą przekazanie innej osobie informacji o grożącym jej niebezpieczeństwie, jeżeli intencją zawiadamiającego jest ochronienie tej osoby przed zagrożeniem. Nie stanowi też groźby karalnej zapowiedź popełnienia wykroczenia, deliktu cywilnego, zerwania umowy, podniesienia ceny oferowanego produktu czy usługi, wydalenia z uczelni w przypadku naruszenia regulaminu. Groźba karalna może stanowić samoistne przestępstwo opisane w przepisie art. 190 par. 1 k.k. Jego sprawcy grozi kara samoistnej grzywny, kara ograniczenia wolności, a nawet kara pozbawienia wolności w maksymalnym wymiarze do 2 lat. Groźba może jednak stanowić jedno ze znamion innego przestępstwa. Taka sytuacja występuje w przypadku zgwałcenia, rozboju czy kradzieży rozbójniczej. W przypadkach tego rodzaju sprawca odpowiada oczywiście za przestępstwo, które faktycznie popełnił, a nie za samą tylko groźbę. Groźbę karalną należy odróżnić od groźby bezprawnej, która stanowi znamię wielu różnych przestępstw, m.in. przeciwko wyborom, wywierania wpływu na świadka czy wymuszania wyjaśnień. Groźba bezprawna oznacza w istocie każdą opisaną tu groźbę karalną. Groźba bezprawna jest jednak pojęciem szerszym i oznacza ponadto zapowiedź rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub osoby mu najbliższej i zapowiedź spowodowania postępowania karnego w innym celu niż ochrona prawa naruszonego przestępstwem. W takim znaczeniu zachowanie się sprawcy można uznać za formę szantażu. Nie wolno grozić nikomu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę albo szkodę osoby mu najbliższej. Przestępstwo to czyn opisany w kodeksie karnym albo innej ustawie zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą 1 miesiąc. Jeżeli czyn opisany w ustawie zagrożony jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo karą surowszą, uważa się go za zbrodnię. Pozostałe przestępstwa są występkami.

Bardzo dobre urządzenie ale nie za te pieniądze które są proponowane na prezentacji ...... Pozdrawiam

ja pierdz...ę co to za firma jeśli zaczynaja pojawiać sie wpisy o groźbach karalnych , my wygralismy z tym syfem ale wielu ludzi odpuszcza bo nie wie gdzie szukać pomocy UOKIK , RZECZNIK PRAW KONSUMENTA - w każdym mieście , ostatecznie sąd ale w tym przypadku sparawa wygrana w stu procentach....

Ja w środę miałem prezentację u siebie w domu i dałem się namówić na to. Teraz widzę że chyba wtopiłem w poniedziałek pojadę do Tychów oddać to