Nie nadaję się do prac z ludźmi pod presją czasu

Wiem, bo próbowałam. W telemarketingu, jako przedstawiciel handlowy, jako stacjonarny doradca klienta, jako kelnerka, na produkcji, w sklepie... Prędzej czy później dziękowano mi. Do tej pory odnajdywałam się tylko w pracach związanych z archiwizowaniem dokumentacji, pisaniem tekstów, tworzeniem papeterii, zaproszeń, niestety trudno coś zbliżonego znaleźć i to jeszcze na normalnych warunkach (proponują śmieciówki za marne grosze).

ja też, w ogóle nie nadaję sie do pracy z ludźmi bo jestem strasznie nieśmiała, zaraz się jąkam, czerwienię; jestem też powolna więc na magazyn i produkcję też sie nie nadaję. Lubię sobie coś powoli bez nerwów robić, jakieś prace manualne, ale czegoś takiego praktycznie nie ma chyba że po znajomości wszystko

Otworzcie kwiaciarnie i pracujcie jako florystka

Jest dokładnie tak jak piszesz. Wszędzie trzeba mieć znajomości. Też jestem nieśmiała, gapowata, powolna i stąd też kompletnie nie sprawdzam się w pracy wymagającej ciągłego kontaktu/przebywania z ludźmi. Specjalnie próbowałam się zmuszać do prac, w których wymaga się mocno rozwiniętej komunikatywności, udawałam pewniejszą siebie niż jestem w rzeczywistości, ale prędzej czy później wychodziło, jaka jestem naprawdę. Chciałabym pracować, normalnie zarabiać, ale obawiam się, że nie znajdę już pracy, w której się sprawdzę.

Praktyka czyni mistrza

Właśnie nie chcę zakładać własnej działalności - za bardzo bałabym się, że nie wyjdzie. Wolałabym pracować u kogoś. Tak się zastanawiam, gdzie mogłabym się sprawdzić. Pracowałam w archiwum przez blisko pół roku (jestem po historii), ponadto mam kilkuletnie doświadczenie w pisaniu różnych artykułów i kilkumiesięczne jako pomocnik w tworzeniu zaproszeń, papeterii itp. Z innymi nie dawałam rady, niestety.

Kobiety w ogóle mają problemy w pracy w takich warunkach. Pracodawcy powinni o tym wiedzieć, ale u nas wciąż jest trzeci swiat, brak swobód i praw obywatelskich

Ja jestem facetem i mam podobne problemy. Wynika to pewnie u mnie z introwertyzmu, silnej wrażliwości, co składa się na powolne działanie. Ogólnie nie jestem odporny na stres. Szybko się denerwuję i stresuję.

Wiem, że praktyka czyni mistrza i dlatego staram się nie poddawać, ale z każdym dniem jest trudniej. Od dwóch miesięcy nie mam stałej pracy i żyję tylko z dorywczych zajęć. Mam to szczęście, że mieszkam z rodzicami, którzy pomagają mi jak mogą, ale też nie chcę być już dłużej dla nich ciężarem. Dlatego chciałabym już coś znaleźć. Niestety nic sensownego się nie trafia. Stale przeważają oferty, w których stawia się na dużą komunikatywność, umiejętność pracy pod presją czasu, osiąganie wysokich wyników itp. Z drugiej strony zastanawiam się, czy te wszystkie korporacje rzeczywiście są dla mnie. Może powinnam przestać wysyłam tam CV i pójść w zupełnie innym kierunku?

Nie mam pieniędzy na własny biznes więc to raczej niemożliwe. Zresztą wysoki zus by mnie i tak wykończył. Nawet na pracy na magazynie trzeba być śmiałym i komunikatywnym. Pracowałam kiedyś i wszyscy mieli pretensję, że nic nie mówię, nie integruję się z grupa, nie opowiadam o sobie :O Zresztą i tak byłam za wolna do tej pracy bo tam trzeba było biegać po hali i zbierać towar, dźwigać ciężkie np. proszki i jeszcze mieć doskonałą pamięć (gdzie leży dany produkt, a były one rozrzucone po hali bez żadnego ładu).

,To nie w was jest problem tylko w Polsce są warunki pracy, w których jednego pracownika eksploatuje się jako 4 za głodową pen.sję. Wasze "powolne" tempo pr,a.cy to i tak tempo szybsze niż pracuje przeciętny bry,tyjc.zyk, szw.ed, czy n,or.w.eg, a wasz stres to coś na co nie zgodziłby się żaden ob,y.wat,el szanującego się, cywilizowanego kraju. Miałem znajomych pracujących w sz,wec,ji, norw,e.gii, w nie.mczech, na wyspach i tam br,yt.yjczyk ma może przeciętnie 2 godziny bezstresowej roboty na 8 godzin siedzenia w za,,kła..dzie pracy, bo tam do zadania, które tu wykonuje polak sam przeznaczonych jest 3-4 praco.w.ni.ków.

Czuję się coraz bardziej przybita. Dzisiejszy świat potrzebuje ludzi pewnych siebie, komunikatywnych i szybkich, a ja taka nie jestem ;(

ja dobrze pracuję jak jestem sam, nie moge pracować jak ktoś patrzy mi na ręce, lub jest obecny i spogląda. Sam mogę pracować szybko i wydajnie, z ludźmi mi to nie wychodzi. Niestety nie mogę znaleźć pracy którą mógłbym wykonywać w odosobnieniu.

Polecam wszystkim osobom, które mają problem z nieśmiałością, pracą w grupie ten artykuł: http://www.szkolenia24h.pl/artykul/chorobliwa-niemiao-jak-j-pokona/1684/