Czy dla was chodzenie do pracy to też taka męka czy ja jakaś dziwna

? kurcze samo przebywanie 10 h poza domem mnie dobija:/

up

Strata czasu -tak, ale nie meka. Wolalabym ten czas spedza inaczej, to fakt ale mowi sie trudno. Ale ja swoja prace lubie, nie pracuje DLA przyjemnosci (to marzenie... ja pracuje bo musze jesli chce zyc na przyzwoitym poziomie) ale pracuje Z przyjemnoscia.... a to juz chyba niezle :)

Ja mam w sumie całkiem fajną pracę, ale kiedy idę na 12 godzin plus do tego czasem 2 godziny (a ekstremalnie zdarzyło mi się 4!)na dojazdy, rozpoczęcie i zakończenie dnia (muszę to zrobić poza godzinami otwarcia i już mi za to nie płacą, co mnie wqur... nieziemski), to jest to dobijające. Na szczęście mam fajny zespół osób, w sumie jest nas 4 osoby i dobrze się dogadujemy, więc jest miło. W mojej pierwszej pracy (to tam siedziałam tak długo po godzinach) za to miałam okropną kierowniczkę i zmiana z nią to była mordęga. Kiedy jej nie było, to też było fajnie, bo reszta zespołu super. To było kiedy nie miałam dziecka. Teraz nie wiem, jak to wytrzymam, kiedy wrócę z macierzyńskiego. Chyba muszę przejść na pół etatu. bo nie wytrzymam wychodzić do pracy, kiedy dziecko jeszcze śpi i wracać, kiedy już śpi.

dla mnie praca to męka :(

Dla mnie praca to meka :-( Kiedys ja lubilam, teraz nienawidze. Pracuje tam juz 9 lat i coraz czesciej mysle o zmianie. Sukcesywnie od 4 lat moje zarobki spadaja :-(

Ja mam fajna prace ale tez dobija mnie to ze zabiera taka czesc dnia - 10 godzin.... Wolalabym ten czas poswiecic na cos innego....

ogolnie nie ale zalezy od dnia ale jak pisalam ogolnie to jest ok , moze nie wstaje w skowronkach ale stosunek do mojej pracy mam pozytywny

Ja się mecze 10 godz w pracy gdzie za nadgodziny nikt nie placi ani nie oddaje dni wolnych. Praca za najnizsza krajowa do tego ciagly stres. Corka siedzi prawie 9 godz w przedszkolu. Przyjde z pracy to nie mam sil juz. Ale musze pracować. Szukam czegoś innego caly czas bo nie wyrabiam. Tyle ze na tym zadupiu ciężko z praca...

zalezy od pracy a takze sytuacji w domu.ja mieszkam za granica, pracowalam ciezko fizycznie przez kilka lat, pobudka w srodku nocy na ranna zmiane i zasuwanie w zimnie/goracu w polsnie z bolem brzucha i zawrotami glowy.bylam albo przepocona albo przemarznieta i kazdego kto powiedzial ze to fajnie zaczynac tak wczesnie "bo caly dzien wolny" bym walnela w leb.po pracy zaden wolny, bo samopoczucioe jak w grypie, sobota na rekonwalescencje i w niedziele rano budzilam sie do zycia

Praca zlo konieczne;gdybym tylko mogla nie pracowalabym wcale..a dzieci i peaca to nie dla mnie.po co miec dzieci zeby ich nie widziec 12h??

Ja mam prace zgodna z wyksztalceniem i ja lubie. Mam tez swietnych ludzi w pracy. Teraz nie robie wiele nadgodzin a jesli juznto mi za nie placa wiec jest ok. Kierowniczki dwie sa beznadziejne ale da sie przezyc. Sa takie dni ze sie mecze i czekam na urlop z niecierpliwoscia zeby spedzic czas z rodzina ale nie mecze sie jakos strasznie.

no i po wuj się uczyć i pracować, wystarczy narodzić dzieci i się siedzi w domciu, tak jak ja. Tylko głupcy się uczą i pracuja

Tak jak któraś napisała - strata czasu. I nawet lubię swoją pracę, ale dzień w dzień nie ma mnie bite 11 godzin w domu. Tyle życia się dzieje, słońca nie oglądam, bo siedzę w klimatyzowanym open space prawie bez okien. No i wstaję z budzikiem, więc raczej nie dosypiam. I mam dziecko i szkoda mi, że mamy się tak krótko. Z drugiej strony wiem, że wiele z nas tak ma. Muszę pracować dla pieniędzy. Na szczęście lubię robotę, a dokładnie kilka osób, dla których co rano chce mi się tam iść. Nawet z drogi piszemy do siebie smsy;) Co więcej - mam bardzo spoko szefa (i to kobietę!). A jeszcze będąc zupełnie szczera napiszę, że lubię wyrwać się do pracy z domu. Byłam rok na macierzyńskim i już mnie nosiło. Idealny układ to może praca 3 dni w tygodniu albo codziennie nie na pełny etat.

Moja praca jest lekka, łatwa i przyjemna i nawet moje dzieci mogę ze sobą zabrać a mimo to z radością myślę o dniu wolnym.

uwielbiam moją pracę. mogli by płacić więcej, ale to jedyny minus ;) moja córka też uwielbia swoje przedszkole, dla mnie i dla niej siedzenie w domu to kara.

jak ja nienawidzę swojej pracy, nie mam motywacji do niej bo za taką jałmużnę jaką dostaję to na samą myśl robi mi się niedobrze. Z niewolnika nie ma pracownika, no ale rządzący wolą za darmo (leżenie i rodzenie) rozdawać 500+ niż płacić godnie za pracę.

Ja moją pracę lubię ale pracuję u siebie, więc jak zostaję po godzinach to robię to ze świadomością, że kiedyś mi to zaprocentuje. Nawet jak mam wolne to siedzę na branżowych forach i stronach.

Ja nienawidze ludzi, praca, branza, kasa-ok ale przelozona to po prostu zla osoba, krzyk, wyzwiska, pretensje, fochy - czlowiek toksyczny...

Ja lubię swoją pace i uwaga pracuje w markecie :) mam tam fajne koleżanki i zawsze można z kimś porozmawiać. Fiz czasami ciężko ale dzięki temu bardziej doceniam dni wolne . Teraz jem śniadanie ,pije herbatkę i przeglądam ulubione strony w necie .Później jakiś spacer z mężem i córka , obiad i leżenie przed tv.

10,25 jak mozna lubic prace w markecie ?

Kogo to interesuje jak idiotko spędzisz ten dzień?

gość dziś no jak widzisz można :)

Ja mam fajna prace, choc za najnizsza krajowa, ale moj szef jest okropny, musi miec racje, choleryk. Do tego brak mi czasu po pracy na dom i dziecko. Najchetniej pracowalabym na pol etatu -np 3dni, lub zeby konczyc wczesniej

Nie martwcie się ja również nie lubię pracować. Od zawsze pociągało mnie życie wakacyjne-czyli woda muzyka jachting i beztroska:) Takie życie nawet koczownicze mogłabym wieść Fajna wyspa, marina piękny jacht zapasy wody paliwa i nic więcej mi nie trzeba -no może poza domem przy plaży coby nie być bezdomną;) he he i dożywotnia renta w wysokości 50tys zł miesięcznie:D Mam zupełnie tak samo jak każdy -chyba na starość zacznę jarac zielsko bo to takiego życia raczej już nie dojdę:(((

Zależało od pracy. Jak miałam głupią, nużącą to rano najchętniej zakopałabym się w kołdrę i nie wystawiała nosa, szłam jak na ścięcie i w pracy tylko patrzyłam na zegarek. Dodatkowo jak wiedziałam że będzie ten z przełożonych który jest wredny to mi się w żołądku przewracało, przychodziłam wkurzona i wracałam wkurzona. Jak miałam pracę którą polubiłam najbardziej ze wszystkich to wtedy szłam naprawdę z radością nie mogąc się doczekać kiedy zacznę, wychodziłam czasem zmęczona, ale z uśmiechem na twarzy, robiłam to co najbardziej chciałam robić, bajka :) Szkoda że tam mam tylko dorywczo, raz-dwa razy do roku parę tygodni. Generalnie- zależy od pracy. Przynajmniej trafiłam w końcu na to co chcę robić, chociaż wcześniej do głowy mi to nie przyszło. Może się uda z własną działalnością.