Czy któraś z was zdecydowała się na dziecko z rozsądku?

nie ma nic złego w planowaniu ciazy! to odpowiedzialne. teraz tak wiele osób zalicza wpadki ze dziwne sie robi planowanie :/ własnie tak jest dobrze, świadomie :) dziecko i tak bedziesz kochac do szleństwa. ciąży nie musisz :)

a daj spokój masz ledwie 25 lat, a już wiesz że na zachodzenie w pierwszą ciążę nie będzie lepszego momentu...czasem to się dużo wydaje, a okazuje się zupełnie inaczej...

Tak ja! Pierwsze dziecko urodzilam 4 lata temu, majac 35 lat, i decyzje podjelismy wtedy z partnerem rzeczywiscie tylko i wylacznie z rozsadku. Balam sie, ze kiedy kiedys ten "instynkt macierzynski" w koncu sie wlaczy, moze byc dla mnie za pozno :). Dzis mam cudownego, 3,5 letniego synka, ktorego kocham ponad zycie! Mam 39 lat i jestem akurat w drugiej ciazy, decyzja o drugiej ciazy tez zostala podjeta tylko i wylacznie z rozsadku: czas ucieka, fajnie by bylo gdyby synek mial rodzenstwo i moglabym moze kiedys zalowac, ze sie nie zdecydowalam na drugie.....

Autorko, sama nie mam dzieci, a "już powinnam". Nie mam ani wścieklizny macicy, ani też partnera, więc problem się tak jakby sam rozwiązuje. Myślę więc, że w miarę obiektywnie mogłabym ci doradzić - zdecyduj się na dziecko. Jeszcze nie słyszałam o kobiecie, która powiedziała "żałuję że urodziłam dziecko" (nie mówię tu o patologiach, chorobach umysłowych czy depresji poporodowej). Ludzie rodzą przecież z wpadek, na początku są w szoku a potem mówią, że innego życia sobie nie wyobrażają. Mam koleżankę, zaszła w ciążę właśnie z rozsądku "bo najpierw studia, potem praca no i czas na dziecko". Pamiętam, jeszcze w ciąży była taka...nijaka, jakby to na niej żadnego wrażenia nie robiło, bo prostu "realizacja planu". Ale teraz sama stwierdza, że to najlepsze, co ją w życiu spotkało. A nie jest jakąś typową matką-polką co siedzi w domu i innych zajęć w życiu nie ma. Poza tym, z tego co rozumiem, jesteś przed 30. A biologicznie to jest najlepszy moment. Ps. skoro nie masz takiej spiny, to pewnie łatwo uda ci się zajśc.

ja uważam że teraz to większość rodzi z rozsądku ;)

gość dziś Możesz wierzyć lub nie ale ja wiem na 100%, że lepszej okazji na pierwszą ciąże mieć nie będę. Nie chcę się wdawać w szczegóły. No i chyba się zdecyduję :)

Ja uważam, że jak się decydować to tylko z rozsądku.

musisz mieć świadomość tego, że mając dziecko zaczyna się dopiero poważne dorosłe życie...nie chodzi tylko o to że jest więcej obowiązków, ale sama świadomość ze jesteś za kogoś odpowiedzialna, to jest duży ciężar psychiczny...może lepiej jeszcze chociaż ze 2,3 lata pożyć bez tego?

A masz pracę autorko ? powinnaś ją mieć jeśli decydujesz się na dziecko . macie mieszkanie lub dom ? jakiś własny kąt ? bo jeśli na wynajmie lub z teściami czy rodzicami mieszkacie to odradzam lepiej mieć swój kąt

Skąd ty wiesz majac ledwie dwadziescia kilka lat,że na ciążę lepszej okazji nie bedzie? z fusów wróżysz? Jutra człowiek nie zna a ty tak wiesz o swojej przyszłości?

Wiem i tyle. Musisz mi wierzyć na słowo ;) Kończymy remont domu, pracę mam i mogę bez problemu zniknąć na jakiś czas na macierzyński i ewentualny l4 (ale wolałabym tego drugiego uniknąć tak długo jak się da ;) ).

Ja uważam, że taka chłodna decyzja to najlepsze wyjście. Chcesz i masz warunki. A nie że potem bida aż piszczy.

a mnie przeraza ze nie mam instynktu, bo na kafeterii wszystkie uwielbiaja byc w ciazy, zajmowanie sie dzieckiem to ich hobby i najchetniej urodzilyby i 10 jakby finanse i czas pozwalaly na to.kiedys byly tutaj przerazone pytania "czy mozliwe ze moge byc w ciazy" a teraz "dajcie mi nadzieje ze to na pewno 4 dziecko", a potem gratulacje i "oby jak najwiecej"

Jak można lubić być w ciąży? Wielki bęben, wzdęcia, sikać się chcę, wymiotować, nogi puchną, dramat.

Ja się zdecydowałam na ciążę z rozsądku. Miałam warunki, mąż chciał. Nie żałuję. Nigdy nie miałam instynktu, nie lubię obcych dzieci, niemowlaki wręcz mnie odpychają. Ciąży nie lubiłam bo czułam się grubo i jak inkubator a nie kobieta, ale córkę kocham nad życie. A inne niemowlaki nadal mnie odrzucają.

Po co w ogóle decydować się na bachora? Tylko kupy, pieluchy i ryk.

Chyba kazdy odpowiedzialny czlowiek, podejmujac tak wazna decyzje, jak urodzenie dziecka , powinien kierowac sie rozsadkiem, wybierac najlepszy moment i odpowiedniego partnera. Nigdy nie mialam "instynktu macierzynskiego', pokochalam swoje dzieci , jak sie urodzily,(urodzilam zreszta bardzo pozno, bo wtedy byłam na nie gotowa).

No ja się zdecydowałam na dziecko z rozsądku. Pierwsze i drugie dziecko. Kocham je, ale nigdy nie miałam szału macicy na ich punkcie. W ciaże zachodziłam w najlepszym do tego momencie. Ba nawet wybierałam, zeby urodzić pod koniec wiosny (oboje dzieci z maja).