Czy ktoś po tym jak bardzo kochał i został rzucony, pokochał kogoś równie bardzo

jak wyżej

tak ja, z czasem człowiek mądrzeje i widzi że to pierwsze to znowu zadna wyjątkowa miłość i żaden wyjątkowy facet, więc nie ma sobie dla byle kogo życia marnować- przecież on i tak ma ciebie w d...razem z twoimi uczuciami i woli kogoś innego

23:04 racja. Tez dojrzałam do tego:) tylko dlaczego nie wczesniej:)

To wyżej, to ja pisałem (on). Myślałem, że to niemożliwe. Poważnie piszesz, że naprawdę mocno kochałaś, a później poznałaś kogoś nowego, kogo pokochałaś równie mocno? Ile czasu zajęło Ci pozbieranie się? Po jakim czasie poznałaś nową osobę? Wiem, że to rozpamiętywanie jest bez sensu, ale jakbyśmy mięli nad naszymi uczuciami pełną kontrolę, moglibyśmy coś w tej materii zrobić...

ponawiam

Czasami się udaje, czasami nie. Zależy na kogo się w życiu trafi. Nie ma reguły

Do 23:1to ja z 23:08 Tak wydawało mi sie, ze bardzo mocno kocham. Jednak po kilkunastu latach, gdy juz nie jesteśmy ze sobą, wyleczyłam siebie i swą dusze. Było cieżko, walka ze sama sobą. Po kilku miesiącach doszłam do wniosku, ze stał sie dla mnie obojętny. Ciagle uczę sie czegoś nowego, wyciągam wnioski. Na obecnym etapie nie jestem w żadnym zeiazku

przecież to nie jest takie trudne.. trzeba szerzej spojrzeć.. widać we wpisach zle podjeście do czasu.. raczej to idzie innaczej, jak kogoś spotkasz (kto przebije tego pierwszego) to wystarczą sekundy :-) paradoksalnie użalanie się na sobą moze trwać w nieskończoność, więc moze warto spojrzeć (niezależnie od własnego podejścia) OBIEKTYWNIE? czyli jak druga osoba ma (niezależnie co robisz itd) i tak to w d..., to jakie znaczenie mają Twoje uczucia?

i co?