czy tak powinno być w przedszkolu?

„Nagroda” (czyli np. wspomniany słodycz) powinna utwierdzić dzieci w przekonaniu, że dorosły docenia ich wysiłki. To z kolei motywuje do podejmowania dalszych wysiłków. Dostarcza dzieciom satysfakcji, dowartościowuje ich, wzmacnia wiarę w siebie i zapewnia poczucie bezpieczeństwa. Natomiast zastosowanie kary w tym przypadku mija się z celem, ponieważ „kara” powinna pozwolić dziecku ustalić, co w jego postępowaniu było dobre, a co złe. Dzieci wykonały zadanie zlecone przez pedagoga, więc powinny zostać nagrodzone tak samo jak pozostałe dzieci. Warto zaznaczyć że rysunki odzwierciedlają sposób myślenia dziecka i jego stosunek do otoczenia, dlatego Panie przedszkolanki nie powinny w takiej sytuacji karać dzieci, a tym bardziej nie powinny krytykować ich prac, ponieważ krytykowanie wpływa negatywnie na rozwój i kreatywność dzieci. Moim zdaniem należy zwrócić uwagę tym "Panią" i poprosić by przeczytały sobie książkę "Nagrody i kary w wychowaniu dzieci w młodszym wieku szkolnym" Mariana Ochmańskiego, gdyż chyba nie do końca wiedzą na czym polega stosowanie takiej metody wychowawczej.

jutro i tak miałam poruszyć temat wyboru tych samych dzieci do wystepow nie dawanie szans tym niesmialym. ktoś pytał czy wychowawczyni jest ok?to taki typ z 'chama' na 'pana' z mniejszymi się nie zadaje.

A jeśli chodzi o problem z angażowaniem twojego dziecka w różne przedsięwzięcia szkolne, to zachęcam również do porozmawiania na ten temat z opiekunami przedszkolnymi. Najlepiej wcześniej dobrze przygotować się do takiej rozmowy. Zaczerpnąć z różnych źródeł informacje. Zastanowić się, co chcesz powiedzieć i co osiągnąć rozmową. Na pewno rozmowa poprowadzona w miłej i spokojnej atmosferze przyniesie pożądany skutek. Ważne jest byś mówiła o swoich obawach i odczuciach oraz o swoich oczekiwaniach.

Nie lekceważ tej sprawy. Gdy dziecko angażuje się bądź jest angażowane w życie szkolne nabiera poczucia przynależności to grupy, staje się śmielsze i odważniejsze. Poprzez uczestnictwo w różnych zajęciach wdraża się dziecko do samodzielności i aktywności na rzecz własnego rozwoju.

rozmawiałam dzisiaj nie miałam odwagi wspomnieć o tym rysunku, wspomniałam za to o większych przedsięwzięciach uslyszlam że to mają być wierszyki do domu żeby powoli pokonywać jej nieśmiałość.

to jednak nasze przedszkole jest normalne, a już myślałam, ze gorzej nie ma u nas wszystkie dzieci uczestniczą w wystąpieniach, krótszych, dłuższych, ale uczestniczą i nigdy nie były dyskryminowane a przepraszam, była kiedyś jedna uprzejma pani, której na szczęście już nie ma i ona traktowała źle nasze dzieci, ale to już przeszłość teraz mają z******te wychowawczynie i moje dzieci chodzi w podskokach do przedszkola

Skoro jesteś osobą nieśmiałą i brakuje ci odwagi to zachęcam cię do przeczytania Książki "Konflikty w szkole : niezbędnik aktywnego rodzica " Ewa Maksymowska, Monika Werwicka. Książka ta pomoże ci w lepszym komunikowaniu się z nauczycielami w sprawie swojego dziecka. Podpowie ci jak rozwiązywać problemy i konflikty powstałe w szkole. Szczególnie polecam dla Ciebie rozdział 8: Dylemat rodzica, siedzieć cicho, omijać przeszkody czy konfrontować się z nauczycielem. Zawiera bardzo dobre rady, które na pewno ci pomogą.

Ooo. Nawet nie wiedziałam, że są takie książki. Muszę sobie przeczytać.