Jak oduczyc dzieci spania z rodzicami?

Dzieci mają 4 i 1,5 roku śpią z nami w łóżku od urodzenia. Nie chcą słyszeć o spaniu w swoim łóżku. Proszę o sposoby jak je oduczyc tego, kolejne dziecko w drodze a w 5 w jednym łóżku się nie zmiescimy:)

dlaczego tak duze dzieci spia z wami w jednym lozku???

Nie odpowiada sie pytaniem na pytanie. Jesli nie masz NIC do napisania w odpowiedzi na zadane pytanie w temacie to zamilcz! Doczytaj jednostko jakie ma zalety spanie z rodzicami a pozniej pyskuj. Autorko, kup lozka albo nowa pościel (najlepiej niech starsze sobie wybierze) i mów same świetne rzeczy o spaniu w swoim lozku. Powiedz ze jak prześpi noc to dobra wróżka zostawi koło lozka (albo na) prezent w nagrodę.

Próbowaliśmy już tego , pościel w minionki jego ulubione nic nie dała, obietnice prezentów też nie.... przenoszenie po zaśnięciu do łóżek swoich też nie zdaje egzaminu bo od razu jest ryj i powrót do naszego łóżka. Młodsze to już w ogóle nie pozwala się przenieść od razu się budzi i płacze

Pary, które jeszcze nie mają dzieci bardzo dobrze by nie ulegały modom (a już tym bardziej tzw. naukowym teoriom) i absoltnie nie spały z dziećmi. Jeśli jest taka możliwość dobrze aby dzieci miały też od razu osobny pokój. Ja mam trójkę i bardzo sobie chwalę, że przenigdy nie popełniłam tego błędu. Głównie chodzi tu o najważniejszą relację - małżeńską, ale również o właściwe wychowanie dzieci. Co innego czułość i zapewnianie o miłości a co innego przesadne przywiązywanie do rodziców. To bardzo szkodliwe.

Ja akurat jestem innego zdania ale każdy ma swoją teorie na ten temat...

Moda to jest akurat na zimny chów a nie na spanie z dzieckiem. Kiedys normalnie sie to odbywało ze dzieci spały z rodzicami a teraz jakies larum wielkie. Dziekco ma samo zasypiać i spac, samo sie bawic, samo jesc, sie ubierać itd. Najlepiej urodzić i porzucić. znasz nastolatka śpiącego z rodzicami? Nie? Bo to normalny etap ktory kiedys sie kończy :P Ile w skali całego zycia zajmuje procent spanie z dzieckiem? Mały ułamek.

Bo pewnie karmiła piersią do 4 roku życia potem tandem i jej się w nocy wstawać nie chciało. Teraz dzieci chcę eksmitowac bo mąż grozi rozwodem. Zgadlam autorko?

masz racje karmilam piersia ale nie do 4 roku zycia tylko nie rozumiem co to ma do tego?

Spróbujcie z mężem położyć się u dzieci ( jeśli łóżka na to pozwalają )może chociaż to starsze zachce spać w swoim skoro rodzice tak chętnie pojda;)

Młodsze to nie wiem, ale starsze? Mój syn też do nas przychodził, nie spał z nami tak generalnie, ale wędrował. Jakoś po drugich urodzinach oświadczyliśmy krótko: nie ma przychodzenia do łóżka rodziców i koniec. Bez żadnego przekupywania. Wstęp do sypialni na jakieś wygłupy i przytulanie jest rano. Może kilka razy jeszcze próbował, ale odprowadzaliśmy do pokoju (ewentualnie siku, picie itp.) i szybko się skończyło. No nie wierzę, że czterolatkowi nie da się tego przegadać. A może młodsze zechce naśladować starsze.

Normalnie. Kłaść spać w ich łóżeczkach. Bez tłumaczń. Powiedziec mamy i taty łóżeczko jest tu, a twoje tu i tu będziesz spać. Koniec dyskusji. co innego polegiwanie z rodzicami przy np oglądaniu bajki rano a co innego spanie.

Witam

Bliskość rodzica z dzieckiem jest bardzo ważna. Należy jednak pamiętać, że wspólne spanie dla jednych i dla drugich może stać się trudnym do oduczenia nawykiem. Kiedyś przychodzi ten czas, w którym już nie chcemy spać z naszym dzieckiem. Ta zmiana może być trudna, więc trzeba ją dobrze zaplanować. W Pani przypadku, proces oduczenia dzieci będzie trwał stanowczo dłużej, ale trzeba być w tych postanowieniach konsekwentnym. Radziłabym, aby następne dziecko od początku uczyć spania we własnym łóżku. W celu oduczenia spania dzieci w łóżku z rodzicami polecam wybrać taki czas, w którym rodzice mogą wziąć urlop lub nie idą do pracy przez parę dni. Jest to ważne, ponieważ początki mogą być trudne np. dzieci będą długo płakać czy budzić się w nocy i krzyczeć. To oznacza, że rodzice niewyspani. W Pani przypadku rozmowę należy zacząć od starszego syna, tłumacząc, że jest już „dużym chłopcem” i ma swoje łóżko. A także powiedzieć mu o tym, co czujemy i czego konkretnie oczekujemy od niego i dlaczego.

 W przypadku obydwojga dzieci, na początku trzeba ustalić zasady i ich się trzymać, np. że w nocy nie przychodzimy do pokoju rodziców. Dobrze jest dać dziecku nagrodę, jeśli całą noc prześpi u siebie. Ważne, aby te nagrody były niematerialne np. dziecko może wybrać, co chce zjeść na kolacje, albo co chce obejrzeć wieczorem z rodzicami. Warto też zacząć od stworzenia pewnego rytuału, ponieważ dzieci czują się bezpiecznie, gdy coś jest stałe i powtarzalne. Taka praktyka powinna zawsze być o tej samej godzinie i w tej samej kolejności np. o 20.00 dzieci idą się myć, rodzice kładą je spać, a potem wspólnie wybierają bajkę. Następnie rodzic czyta ją, a gdy skończy mówi dobranoc do każdego dziecka i gasi światło.

 Dziecku na początku warto też dać jakiś przedmiot związany z rodzicem np. koszulkę, w której mama chodziła cały dzień, dzięki temu będzie „czuło” jego obecność. Jeśli położymy dziecko spać, a ono płacze tuż po naszym wyjściu, zostawmy je na kilka minut. Potem wróćmy i znowu starajmy się je uspokoić np. poprzez głaskanie. Nie bierzemy dziecka na ręce i nie rozmawiamy z nim. Podobnie postępujemy, gdy obudzi się w nocy z płaczem. Odczekujemy kilka chwil, bo być może dziecko samo się uspokoi. Gdy to nie nastąpi powinniśmy pójść do pokoju i zobaczyć, co się dzieje i spróbować je uspokoić. Nie powinniśmy też postępować tak, że nie przychodzimy w ogóle do dziecka, które płacze kilka minut, bo będzie się czuło odrzucone.  Jeśli są duże problemy jeden z rodziców może przez kilka pierwszych dni spać z dzieckiem. Gdy mimo wszystko dziecko przychodzi do rodziców, to bez słowa odprowadzamy je do łóżka. Trzeba być konsekwentnym i stanowczym. Należy również pamiętać, że trzeba układać dziecko do snu w jego łóżku albo tam gdzie dziecko ma się rano obudzić. Jeśli usypiamy dziecko u siebie w łóżku, a następnie przenosimy je do jego pokoju i łóżeczka, to gdy obudzi się w nocy będzie przerażone i zagubione, bo przed snem zapamiętało inne miejsce. Warto też stworzyć taki zeszyt, w którym będzie zapisywany czas, ile dziecko spało w łóżku rodziców, w swoim łóżku, a ile płakało. To pozwala zobaczyć postępy w pracy. Rano należy pochwalić dziecko za to, że przespało noc i dać nagrodę niematerialną.

Polecam do przeczytania fragment książki Doroty Zawadzkiej „I ty możesz mieć superdziecko”  st. 146-153. Autorka daje proste rady, jak poradzić sobie z problemem spania u dzieci. Warto też przeczytać fragment książki „Wychować szczęśliwe dziecko” Jana Parkera i Jana Stimpsona od strony 63 do strony 68. Te książki czyta się bardzo łatwo i szybko. Poruszają wiele problemów z dziećmi i pokazują proste rozwiązania.

Mam 8 letnia córkę, śpi ze mną czasem jak mąż wyjeżdża. Proponuję zasypiać z dziećmi u nich w pokoju. Jak zasna to iść.... pewnie to potrwa parę pięknych dni. Każdy z nas popełnia błędy. Spokojnie. Musisz być wytrwala, wiem że ciężko bo jesteś w ciąży. Mówić i tłumaczyć że ta sypialnia jest tylko rodziców. Pozdrawiam