Mam prawie 40 lat i już nic mi się nie chce...

" Poza tym taka 40tka raczej do prac fizycznych też się już nie nadaje" Co ? .z takim myśleniem nie dziwie ze nikt was nie chce do roboty . Serio jęczycie jak stare baby . Ja pracuje fiz z babkami które maja po 55 l . Rowerem jada na 6 do pracy i przeskoczyłyby nie jedna 2- łatkę .

gość wczoraj Do gość , ktory twierdzi ze mozna isc do klubu. Skoro jest tak dobrze, to podaj kluby, do ktorych moze wejsc 40-50 letnia kobieta i dobrze sie czuc oraz bawic. x chociażby warszawska dekada. poza tym to, jak się gdzieś czujesz zależy głównie od ciebie. ja mając 26 lat poszłam do typowo młodzieżowego klubu i czułam się okropnie, ale to były czasy, kiedy byłam strasznie zakompleksiona. w wieku 34 lat byłam w space na ibizie i wcale nie przeszkadzało mi, że niektóre osoby mogłyby teoretycznie być moimi dziećmi ;) jak komuś nie odpowiadają kluby, to może organizować domówki. no ale lepiej zamienić się w tetryka i jęczeć, jak to się staaaro czuje. &&& No, rzeczywiscie chodzenie na spacer, nad jezior i na rower nie maja ograniczen. Buhahahahaha. Ale "mONdrosci". x pisanie, że "wszystko jest dla młodych" - to jest dopiero mądrość... &&& Dopóki człowiek jest młody to musi się uczyć czegoś, być w czymś specjalistą, żeby po 40tce miał lekką pracę i siedział na tyłku, a nie chodził po rozmowach i płaszczył się przez 20latkami, to upokarzające x trzeba było się uczyć i zdobywać doświadczenie.

Ok, wymienilas JEDEN klub dla czterdziestolatkow (Ibize, Francje czy inne Seszele pomijamy, bo chodzi o Polske). Dasz rade wymienic przynajmniej KILKA klubow, gdzie np. 45-47latka wygladajaca na swoj wiek bedzie sie dobrze czula?

Tutaj matka trójki dzieci (2 dorosłych i 2latek) z poprzedniej strony. Kobitki, poprawiło mi się w ciągu zaledwie kilku dni :D Dostałam pracę, taką w dodatku, że i na opiekunkę będzie, i jeszcze zostanie całkiem dobra suma. W dodatku opiekunką małego jest moja własna prawie-synowa (narzeczona syna) - stwierdziła, że jak zajmuje się swoją małą, to i małego szwagra ogarnie, a ja jestem zadowolona, bo to super dziewczyna, a kasa zostanie w rodzinie :P Może i materialistycznie, ale wolę zapłacić jej, niż komuś obcemu, a w życiu by mi do głowy nie przyszło podrzucać jej dziecko i nie dać ani złotówki. Pracować będę w zawodzie, to podwójnie super. A mąż stwierdził, że odżyłam w tym tygodniu ;) Przeczytałam moją wypowiedź poprzednią i wyszła ona rzeczywiście depresyjnie. Kocham synka i nie żałuję, że go urodziłam. Po prostu sytuacja mnie przerosła - człowiek przyzwyczaił się do św. spokoju, wolności, samodzielnych dzieci, a tu nagle zmiana o 180 stopni. Grunt jednak, że mały dobrze się chowa, wiadomo - czeka nas jeszcze jazda wieku szkolnego, choroby przedszkolne itp. Ale jakoś to przeżyjemy :)

wiecie, z tymi klubami to tak ze kolezanka pod 50 rozdawala darmowe wstepy, ja mam pod 40 ale sie pytala 2 razy czy na pewno chce isc, tak sie jakos dziwili ludzie "ty chcesz isc do baru"?a co, chcialam wziasc meza i zamiast siedziec przed tv, posluchac muzyki i cos wypic

Mam to samo.

no to musi ci się chcieć, żeby coś osiągnąć i nie zmarnować życia, bo szkoda życia  a jak nie masz motywacji to polecam ci bloga Teksty-aplana.pl , który zmienił we mnie nastawienia do życia i ludzi na bardziej pozytywne  

Dnia 26.11.2016 o 22:00, Gość gość napisał:

Ja mam 42 lata i też wrażenie, że wszystko już za mną. Po części ma to źródło w obecnej bardzo kiepskiej sytuacji zawodowej mojej i starszego ode mnie o dwa lata męża. Na szczęście zdrowie nam w miarę dopisuje, ale nie widzimy oboje perspektyw, że czekają nas jeszcze lata prosperity. Nikt nie chce zatrudnić osób w tym wieku, często szefowie czy panienki z HR przeprowadzające rekrutację są młodsze ode mnie o 10 lat. Króluje kult młodości i ciężko to zmienić, stąd moja frustracja.

Ja zawsze wybieram pracowników ok. 40. Będzie dobrze! A przed Tobą jeszcze kupa życia. Głowa do góry, pierś do przodu i uśmiech na twarz.

Mam 30 lat ale jestem w szoku co tu piszecie!!! Przecież 40 lat to jeszcze młode osoby. Mam sporo znajomych Ok 40 i w życiu bym nie powiedziała ze odbiegają czymś od 25 letnich koleżanek czy kolegów. Wyglądają cały czas super a maja więcej doświadczenia i mądrości życiowej. Maja już ustabilizowana sytuacje życiowa i raczej już są spełnieni rodzicielski wiec nie będą doić pracodawcy kilka lat będąc tylko pracowanikirm na papierze 

2 godziny temu, Gość Gosc napisał:

Ja zawsze wybieram pracowników ok. 40. Będzie dobrze! A przed Tobą jeszcze kupa życia. Głowa do góry, pierś do przodu i uśmiech na twarz.

Znalazłam swoją depresyjną wypowiedź sprzed ponad 2 lat i powiem Wam dla dodania otuchy, że i nam się poprawiło od czasu tego wpisu. Mam obecnie prawie 45 lat, w ostatnim czasie postanowiłam się przekwalifikować i właśnie zmieniam kolejny raz pracę i to na lepszą Pracy szukałam 2 tygodnie, odpowiedziała mi połowa firm (wysłanych 10 aplikacji), więc całkiem spoko Mąż też ma nową, całkiem niezłą pracę. Żyjemy zdrowo, mamy się dobrze, tylko czasem dopada nas melancholia i strach przed starością (rodzice już po 70-tce, więc mamy z tym większą styczność niż 10-15 lat temu). 

Dnia 18.03.2019 o 19:00, Gość gość2016 napisał:

Znalazłam swoją depresyjną wypowiedź sprzed ponad 2 lat i powiem Wam dla dodania otuchy, że i nam się poprawiło od czasu tego wpisu. Mam obecnie prawie 45 lat, w ostatnim czasie postanowiłam się przekwalifikować i właśnie zmieniam kolejny raz pracę i to na lepszą Pracy szukałam 2 tygodnie, odpowiedziała mi połowa firm (wysłanych 10 aplikacji), więc całkiem spoko Mąż też ma nową, całkiem niezłą pracę. Żyjemy zdrowo, mamy się dobrze, tylko czasem dopada nas melancholia i strach przed starością (rodzice już po 70-tce, więc mamy z tym większą styczność niż 10-15 lat temu). 

Tak z ciekawości,z czego na co się przekwalifikowałas?

No niestety, okolo 40 ma sie juz zycie za soba, pozostaja wspomnienia i zaczynaja sie choroby.I nie mowie tu ani o karierze ani atrakcyjnosci, bo nie kazdy mial szanse na wysokie stanowiska z dobra pensja czy byl krolowa pieknosci, po prostu drzwi sie zamykaja i zycie moze zaskoczyc jedynie negatywnie.A pandemia jeszcze pogarsza sprawe

Dnia 31.01.2021 o 13:34, emigrantka napisał:

No niestety, okolo 40 ma sie juz zycie za soba, pozostaja wspomnienia i zaczynaja sie choroby.I nie mowie tu ani o karierze ani atrakcyjnosci, bo nie kazdy mial szanse na wysokie stanowiska z dobra pensja czy byl krolowa pieknosci, po prostu drzwi sie zamykaja i zycie moze zaskoczyc jedynie negatywnie.A pandemia jeszcze pogarsza sprawe

Życie za sobą? O kurde, mam dużo mniej i wciąż wiem, że czekam mnie bardzo wiele. Mam nadzieję, że nie stetryczeję tak szybko

2 godziny temu, RóżaCzerwona napisał:

Życie za sobą? O kurde, mam dużo mniej i wciąż wiem, że czekam mnie bardzo wiele. Mam nadzieję, że nie stetryczeję tak szybko

W wieku 30-35 lat czulam sie mloda osoba, pomimo roznych docinkow, ze do pracy wola zatrudnic 20 latki i nie ma co sie przekwalifikowywac i ze duzo rzeczy nie wypada a najbardziej irytowalo gadanie, ze najlepsze lata mam juz za soba-z tym sie absolutnie nie zgadzalam.To jest jeszcze fajny wiek i nieprawda, ze sie brzydnie, wiekszosc 30-32 latek nie ustepuje wygladem tym mlodszym i tylko kafeteriowe przemki twierdza ze jest inaczej.Ale +/-40 to juz zupelnie inna kategoria, zdrowie siada (diagnoza lekarza-no w tym wieku to sie dopiero zaczynaja choroby), wszedzie jest sie osoba gorszego sortu, nic juz w zyciu nie zmieni sie na lepsze, moze najwyzej cos wrocic do punktu wyjsciowego sprzed lat