Jako 30 letnia singielka powiem wam szczerze

goopya

gość dziś Dokładnie tak.

Wszystko wygląda fajnie jak jesteście młode, zdrowe i bogate. Trzeba odkladać na wytworny dom starców, najlepiej w Czechach, tam się nie znęcają nad bezbronną, samotną staruszką. Widzę jaki to dramat singielka na stare lata. Jak ma jakąś rodzinę fajną, która się o nią zatroszczy to jeszcze pół biedy, ale najczęściej muszą za wszystko płacić, nikt tak po prostu po ludzku nie chce pomóc. Każdy ma prawo żyć jak chce i z kim chce, ale w pełnej świadomości, że się zestarzeje i co wtedy?

Wtedy umrze, jak każdy inny śmiertelnik. Ja nie szukam opiekunów na starość.

Większość staruszków przebywających w domach opieki lub szpitalach, ma dzieci i wnuków, którzy ich mają w doopie. Nawet przyjść odwiedzić im się nie chce. Posiadanie partnera wcale nie gwarantuje szczęśliwej starości. Ba, nawet nie trzeba być starym, wystarczy choroba lub urodzenie niepełnosprawnego dziecka, żeby większość związków się rozpadła.

Dokładnie, ale trzeba być przygotowanym na wszystko. Właśnie mam problem z 36 letnią singielką, skłóconą z rodziną i rozpowiadającą o tym jaka szczęśliwa i jak się rozwija. Znamy się z pracy i wyjazdów na narty, a teraz nie ma kto pomóc jak leży chora i bez przerwy mi się upierdza. Myślałam, że taka szczęśliwa i wszystko mega fajne, a teraz okazuje się, że kolejna kłamczucha

Trzeba mieć dobre relacje z ludżmi, którzy mogą się na coś przydać, ale nie łgać jak z nut

jak chodzi o opiekę nad starszymi, to zawsze chętni są ci, którzy potem coś po nich dostaną. Jedni są nadgorliwi i potem jak staruszka umrze są różne podejrzenia. Pytanie tylko po co masz rodzinę? Do towarzystwa, pomocy, opieki w razie potrzeby najczęściej i normalnym ludziom los bliskich osób nie jest obojętny. Nawet znaleźć dobry dom opieki nie jest łatwo i poza tym to kosztuje. Jak leżysz i srasz pod siebie sam tego nie załatwisz, więc nie da się po prostu bez pomocy innych

Ja nie zamierzam "srać pod siebie". Ci, co zamierzają, i już "srają pod siebie", niech polują na przyszłych małżonków-pielęgniarzy. Jakie to żałosne!

12:33 przecież w małżeństwie też ktoś umiera pierwszy i ta druga osoba zostaje sama.

:O

Eh zycie jest piekne, gdy jedno serce drugie rozumie gdy kocha sie jawnie i nieskrycie jest sie kochanym byc przez cale zycie ale taka milosc to na filmach, ja nie wierze w milosc nie istnieje.Milosc jest dla naiwnych, nigdy nie mialam szczescia w milosci a teraz po 30 tym bardziej nie bede sie o miłość bila, bo zostają mi mezczyzni z odzysku po rozwodach, maminsynki a takiego to ja nie chce. Z biegiem czasu im dłużej jest sie samotnym albo sie do samotności przywyknie albo sie musisz pogodzić, bo nie masz wyjścia i juz ci jest dobrze samej z ta wolnością.

belkoto frustratki

A ja wierzę, ale z drugą połową postu absolutnie się zgadzam. Właśnie spotkałam się ze swoją koleżanką, jedną z koleżanek singielek, też po 30, piękna dziewczyna bez przeróbek, przyciągała wzrok wszystkich przechodniów, niektóre kobiety jakoś zawistnie patrzyły, mężczyźni wiadomo,jak to na piękną kobietę, wykształcona w dość cenionej branży, oczytana ale nie jakas ą-ę, uśmiechnięta, zresztą ja też na niedostatek urody nie narzekam ani na brak innych wartości. Tak sobie pogadałyśmy tylko że szkoda że prawdopodobnie nie będziemy mieć dzieci. Ale na siłę nie ma co. Nie chciałabym teraz szukać kogoś na szybko, bo już najwyższy czas na dziecko. Mogę sobie to odpuścić. To musi wyjść z miłości, z zakochania. A jak nie, to trudno. Tak też jest okey. Za to wiem że mężczyźni traktują takie kobiety trochę jak czarownice i chyba trochę się ich boją.

do czego oczywiście w życiu się nie przyznają ;)

tema jestes

ewunia ale sama sobie zaprzeczasz

30 letniki singielka nikt sie juz nie interesuje

Ja skończyłam 26 lat i moje życie uczuciowe chyba też umarło... :(

tzn?

30letnie singielki sa latwe i tempe i to tyle

tak, i kłamię i jestem hipokrytką i oszukuję sama siebie :D

ojj ty

Samemu też można wieść satysfakcjonujące życie, mam przynajmniej kilka takich znajomych starych panien, tj. 60+ szanse na zamążpójście znikome, ale kobiety te są w swoim środowisku lubiane, mają przyjaciółki, są zapraszane na imprezy towarzyskie, urodziny, sylwestry itp. Niejeden młody nie ma tak bujnego życia towarzyskiego. A że tak się w życiu ułożyło, że nie wyszły za mąż to nie ma nic do tego - można być zgorzkniałą mężatką przecież. A dopóki żyjesz wśród ludzi, ciągle kogoś poznajesz, z kimś rozmawiasz to masz szansę trafić na kogoś dla siebie. Jedyne co upływa to nasz czas biologiczny na macierzyństwo i doświadczenia młodości.

Nie ma co się oszukiwać strasznie przykre to jest. Znajomi to namiastka niestety.

mężuś po 30 latach to też już nie te emocje...

szczególnie tempe

iha

dafs

Skoro już nie kochasz to nie męcz chłopa i z łaski swojej daj mu wolność.