Jestem totalnie wyobcowany od ludzi.

Nie mam życia osobistego. Nie widzę dla siebie sensu życia. Boję się ludzi, nudzą mnie. Lubię ludzi z ekranu telewizji albo komputera ale nie na żywo. Mam marnie płatną pracę koło najniższej krajowej. W liceum wolałem siedzieć sam na przerwach. Na studiach nie zawarłem jakichś bliższych znajomości, bo nie miałem czasu, dojeżdżałem na studia a nie mieszkałem w akademiku. I tak po tych studiach nic nie umiem i nie pracuję w zawodzie. Nigdzie nie wyjeżdżałem na wakacje, nie mam znajomych i nigdy nie miałem dziewczyny (po bilansie zysków i strat nie chcę jej mieć, więc nie piszcie że kiedyś kogoś znajdę, bo nie chcę). Mam też stulejkę.