jestem tak szalenie idiotycznie zakochana

tęsknię za nim jak głupia, chociaż widujemy się codziennie, czasem z tej tęsknoty boli mnie serce, całe ciało, tak się do niego rwie. Na niczym nie idzie się skoncentrować, wszystkie obowiązki wykonuję jakby poza sobą, bo myślami wciąż rozpamiętuję nasze spotkania i marzę jak to będzie na kolejnych. Wspólne godziny mijają niezauważenie, rozstajemy się z trudem, żadne nie chce pierwsze odejść. Nie myślałam, że można się TAK zakochać, tak kogoś pożądać jak w jakimś romansidle, wzdychać za kimś, szeptać czułe słówka, pieszczotliwie ckliwie się do kogoś zwracać i uważać, że to normalne i naturalne a nie durne czy żałosne. Ja taki sceptyk, cynik, który uważał, że miłość to tania iluzja sprzedana masom, by lludzie gonili za czymś co nie istnieje. I nagle bum, spotkało mnie to. Jak wy się czujecie, czuliście gdy byliście lub jesteście zakochani?