W jakim wieku wasze dzieci przestały bać się lekarzy i co w tym pomogło?

Oczywiście pytanie do rodziców dzieci,które miały z tym problem.Moja obecnie 6 latka,boi sie wszystkich lekarzy,za każdym razem jest wrzask,histeria,nie dzialaja nagrody,kary,zabieranie misia/lalki ze sobą,zdejmowanie fartucha,bawienie sie stetoskopem w domu.Wszyscy mówią,ze jej przejdzie,ze wyrośnie,ale kiedy?Z każda wizyta jest gorzej.

gluchy telefon

Podnoszę

U nas przeszło koło 2 latek. Wcześniej syn był w szpitalu i naprawdę miał powód, by się obawiać. Przełom nastąpił, gdy miał jakieś krostki koło oka i lekarz chciał go widzieć co 2 dni. Mały wchodził, pokazywał oczko i wychodził. Za 3 razem wbiegal że słowami to znowu jaaaaa. Ale 6latka bojaca się zwykłego badania u pediatry to niepokojące. Mówi, czego się boi? Tak konkretnie? Rozumiem szczepienie, pobieranie krwi, ale zwykle osluchanie i pokazanie gardła? Może za bardzo się z nią cackacie?

Ona boi sie po prostu samej wizyty,nie lubi sie rozbierać i być badana. Ma za sobą dwie operacje i kilka pobytów w szpitalu.Juz nie wiem jak jej pomoc,ale widok wrzeszczącego dziecka przy oczekiwaniu ja wejście do gabinetu wyprowadza mnie z równowagi :(

Up

Up

Up

Nie wiem co ci doradzić to rzeczywiście niepokojące 6 lat to juz sporo moze trzeba to przeczekac chyba innej rady nie ma Jak dlugo.....nie wiem ale nie zamartwiaj sie tak z czasem jej przejdzie i bedzie bardziej odwazna w koncu staje sie coraz starsza a nie młodsza.

Moj 4latek robi histerie przed kazda wizyta u lekarza. Nic nie pomoga. On w ogole jest nerwowy. A ja na jego krzyki stracilam juz cierpliwosc.

U mojego synka pomogło EFT. To jest metoda opukiwania punktow na ciele, bardzo łatwa (na YouTube jest pełno filmów jak to robić). Ja robię z tego zabawę , synek to lubi. Polecam także przy trudnych emocjach u dziecka (i u siebie, złość i nerwowość u dzieci to odzwierciedlenie złości rodzica, dzieci są jak nasze lustra).

Jeśli córka jest po dwóch operacjach, to ma pełne prawo się obawiać - nawet może nie pamiętać pobytów, tylko mieć wbity w głowę strach i pamięć o bólu. Na Waszym miejscu rozważyłabym prywatne wizyty domowe, jeśli możecie sobie na to pozwolić.