Byliście kiedyś kozłem ofiarnym

Byliście kiedyś kozłami ofiarnymi ? Niedawno widziałam z bliska historię gdzie w pracy w korporacji 4 kolesi codziennie wyśmiewało jedną dziewczynę, dokuczało jej, to zataczało coraz większe kręgi, nikt nie reagował, dziewczyna miała naprawdę przechlapane przebywając w ich towarzystwie, nikt nigdy nie stanął w jej obronie, ona sama raz się odgryzła i to dokuczanie wtedy nasiliło się jeszcze bardziej. Inni ludzie powoli odsuwali się od niej, nikt przecież nie chce być kojarzonym z jednostką odrzuconą., odsunęli się od niej nawet ludzie z którymi wcześniej utrzymywała kontakty prywatne i to na dużą skalę. Dziewczyna odeszła z pracy (pracowała tam kilka lat), nikt nie wie co się z nią dzieje, nie utrzymuje kontaktów z nikim ani tym bardziej nikt nie chce z nią. Odeszła upokorzona i zniszczona. A to wszystko za sprawą 4 kolesi, którzy chcieli poczuć się lepsi niszcząc kogoś słabszego. Nie byli dziećmi z podstawówki, tylko dorosłymi mężczyznami w wieku 30-40 lat, z żonami i dziećmi w domu. Więc kozły ofiarne są wszędzie i w każdym wieku, nie tylko w podstawówce. Czy ktoś z Was ma podobną historię na koncie ?

Moja historia jest podobna, ale tylko podobna, nie zniszczyli mnie a stałam się silniejsza, wolna i niezależna, i przestałam się bać ostracyzmu, śmierci, bólu, samotności.

Serio? ostracyzm tak ci się spodobał, że przestałaś się go bać ?

Musi się podobać by przestać się go bać? Nie pokonałeś nigdy strachu? Nie rozumiesz na czym polega wolność mentalna? Nie wiesz, że pewność swej wartości eliminuje strach przed skutkami odrzucenia? Nie wiesz czym jest wolność wewnętrzna?

Mysle ze nie bac sie można tylko wtedy kiedy jest cos jest bezbolesne i nieodczuwalne, niezauważalne. Ostracyzm bezbolesny i niezauważalny dla człowieka ?

Nie bać sie niezauważalnego i nieodczuwalnego?:p faktycznie hart ducha:p Odwaga to pokonanie strachu, to harde spojrzenie w oczy oprawcy.

Co to za pierdy. Każdy boi się albo nie boi czegoś innego. Doprawdy niezwykle...

Wspolczuje tej dziewczynie

Ja też.

A co ona im zrobiła że j tak traktowali ?

Była lepsza od nich, dla nich to było za dużo, uśmiechała się do nich zyczliwie, wiec wmówili sobie, że jej się podobają, jak ona ich wysmiala zaczęli się mścic.

up

S*******e

Ja tak mialam w obu pracach. Tylko to byly male prywatne firmy i przesladowanie ze strony szefostwa i czesci wspolpracownikow. Mnie jest latwo zastraszyc niestety wiec pozwalalam na wszystko w koncu z czasem zaczelam troche sie sprzeciwiac ale niestety nie zbyt mocno.. Musialam uciekac ale ile tak mozna funkcjonowac ciagle uciekajac zamiast zaczac sie stawiac:-(

Urazona męska duma do wojny może doprowadzić :D

Nie, nie była lepsza od nich. Zaliczyła wpadkę, nic strasznego. Zaczęło się dokuczanie z ich strony. Potem przemieniło się w poniewieranie,chamskie teksty nt jej pracy (oni zajmowali ważne stanowiska, byli z jednego zespołu, ona jedno z najniższych), jej zarobków (w firmie ogólnie wiadomo ile w jej dziale się zarabia), jej życia prywatnego, nawet jej wyglądu. odwróciło to od niej nawet jej znajomych

Nie chciałabym nigdy być na jej miejscu! Mnie ludzie szanują !

Do czasu. Każda święta krowa upada

Bo faceci to skur/w/ysyny. Kobiety są fałszywe, ale przynajmniej mają jakieś granice, a faceci to żadnych hamulców nie mają, nawet leżącego potrafią kopać.

Tak. człowiek odczuwa największą satysfakcję wtedy kiedy zniszczy drugiego

Ja się zgadzam ,kobiety jeszcze wiedzą kiedy się hamować a faceci to już wogole bydło na tym polu , mnie gnebili chłopaki z technikum , do tej pory pamiętam te poniżenia

Zastanawia mnie co siedzi w psychice kolesi, którzy maja potrzebe do dokuczać innym? Pewnie są sfrustrowani swoim życiem prywatnym i odgryzuja sie na innej osobie. Przemoc pewnie tez wynieśli z domu.

Zawsze miło jest pokazać przewagę i poczuć satysfakcję

A ten kto powie, że nie to kłamie, albo zawsze jest na dole.

I jak tam ?

Są tu jeszcze jakieś kozły ofiarne ?

Kobiety wiedzą kiedy się hamować ? Wolne żarty. To właśnie kobiety potrafią najbardziej dowalić i upokorzyć. Zrobić największe świństwo bez mrugnięcia okiem, i z satysfakcją.